In een interessant artikel in de NRC van 13 juni schrijft Marnix Amand, assistant professor of economics aan de Universiteit van Lausanne, dat een Brexit helemaal niet desastreus hoeft te zijn voor de EU. Het enige wat de lidstaten moeten doen is voorkomen dat de Britten wel de lusten maar niet de lasten van de EU in de schoot geworpen krijgen.
Daarvoor hoeven de lidstaten alleen maar vast te houden aan de Europese normen voor producten en diensten en de EU kan zelfs contributiegelden van de Britten verlangen. Amand meldt ons dat zowel de Noren als de Zwitsers vrijwillig bijdragen aan het Europese budget en zonder enige inspraak alle Europese normen overnemen. Ik wist dat niet en opmerkelijk is het zeker.
Terecht merkt hij voorts op dat we bij een Brexit meteen verlost zijn van het vervelendste jongetje van de klas dat zich de laatste jaren alleen maar verzet tegen gezamenlijke oplossingen. Een Brexit vervelend? Welnee, good riddance, zegt Amand. En eigenlijk heeft hij volkomen gelijk. Op de een of andere manier heeft bij de Britten de idee postgevat dat Brussel gelijk staat aan dictatuur. Iedere nuance is uit de discussie verdwenen en dat is zeer on-Brits. Boris Johnson vergiftigt de discussie helemaal door zelfs Hitler erbij te betrekken. Dat is opruiing in optima forma.
Maar we zullen zien hoe de lidstaten zich gaan opstellen. Houden ze zich aan de gedragslijn die Amand voorstelt of gaan ze toch voor het eigen succes? Als in de komende jaren in de meeste lidstaten de Eurosceptici het voor het zeggen krijgen, is het - vrees ik - gauw gedaan met die onderlinge solidariteit. Nog negen dagen en dan weten we wat de Britten besluiten. Ik maak me geen illusies meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten