Want die geeft voor een zesdaags bezoek aan New York € 535.000 uit, onder meer € 1.425 aan een kapper, € 1.550 aan een persoonlijke opmaker, € 18.000 aan het verwijderen en opslaan van meubilair uit zijn hotelkamer (?!) en € 55 voor een Hebreeuwse krant. En dan zijn de uitgaven van zijn echtgenote nog niet eens meegeteld.
Het is algemeen bekend dat Netanyahu uitsluitend gedijt in overdadige luxe maar het verbaast me dat zijn kiezers hem hierop niet keihard afrekenen. De reden is simpel: zolang Netanyahu maar zijn rabiate taal uit blijft slaan, de tweestatenoplossing af blijft wijzen en het nederzettingenbeleid geen strobreed in de weg legt, vergeven ze hem graag zijn ijdelheid en de daarmee gemoeide kosten.
Wrang wanneer je ziet onder welke condities gewone Palestijnen moeten leven op de steeds kleiner wordende Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Wat moet je er verder van zeggen?
17 opmerkingen:
Het declaratiegedrag van Netanyahu is in politieke kringen geen uitzondering, dus niemand maakt zich daar ongerust over. Interessanter is uw visie op zijn beleid, waarin u beweert dat hij een tweestatenoplossing blijft afwijzen, zonder in te gaan op de redenen waarom die oplossing word afgewezen. En ja die arme Palestijnen, dat is natuurlijk allemaal de schuld van Israël. De Palestijnen zijn schuldig aan niets, is zo'n beetje de strekking van uw verhaal. Niet echt op feiten onderbouwd vrees ik te moeten constateren.
U heeft gelijk dat je met zo weinig woorden niet het meest genuanceerde verhaal kunt vertellen. Maar ik besteed nogal wat aandacht aan de Palestijnse kwestie in deze kolommen en ben bepaald niet kritiekloos jegens hen, integendeel. Maar u zult toch ook niet willen of kunnen ontkennen dat Israël sedert 1967 iedere VN-resolutie naast zich neer heeft gelegd, geen enkele bereidheid ooit heeft getoond mee te werken aan een twee-staten-oplossing, daarentegen wel al jarenlang een schandalige illegale nederzettingenpolitiek op de Westelijke Jordaanoever ten uitvoer brengt, Palestijnen stelselmatig berooft van land en bezittingen en ach, deze lijst is nog veel langer. Wat verwijt u de Palestijnen eigenlijk? Over de schandelijkheid van Hamas zijn we het onmiddellijk eens maar daarmee kun je deze discussie niet doodslaan.
Wat de door u genoemde resoluties betreft, die zijn op een enkele uitzondering na afkomstig van de VN Algemene Vergadering, en die zijn om politieke redenen nooit bindend. De allereerste resolutie aangaande Israel en de Palestijnen van dit VN orgaan was de zogenaamde delingsresolutie, die door de Palestijnen werd afgewezen. Hun goed recht, maar door met geweld te reageren, hebben ze hun rechten op een eigen staat zeer bemoeilijkt. Daarbij komt dat het merendeel van de resoluties betreffende Israël hetzij direct door Arabische regimes worden ingediend, hetzij indirect door proxies vermoedelijk tegen een ruime financiële vergoeding.
Niet zolang geleden heeft de voormalig VS president Bill Clinton duidelijk de schuld van weer een poging om tot een tweestatenoplossing te komen zonder voorbehoud bij de Palestijnse leiders Arafat en Abbas gelegd.
Om tot een tweestatenoplossing te komen, eist Israël in hoofdlijnen dat een Palestijnse staat gedemilitariseerd is, en Israël eist om redenen die ik gelet op het verleden niet hoef toe te lichten controle op hetgeen de grenzen passeert.
De nederzettingspolitiek wordt te pas en te onpas gebruikt en misbruikt als politiek propaganda instrument. Israël heeft de internationale verplichting om alle betwistbare gebieden waar de Palestijnen wonen te besturen, zolang er geen Palestijnse staat is.
De beschuldiging dat Israël de Palestijnen stelselmatig van hun land en bezittingen berooft is een populaire aanname die niet zodanig door harde feiten word onderbouwd, dat je kunt spreken van een beleid. De zogenaamde kolonisten kopen veel land en huizen van de Palestijnen, en gaan daar dan ook bouwen en wonen. Dit is gelet op het internationaal recht volkomen legitiem. Immers dit recht is op 24 Juli 1922 door de Volkenbond vastgelegd in het "Palestina mandaat." Cynisch is dat dit mandaat zou zijn opgeheven als de Palestijnen in 1948 akkoord zouden zijn gegaan met de delingsresolutie.
U vraagt wat ik de Palestijnen verwijt, en dan bedoelt we natuurlijk hun politieke leiders, die in het Engels over vrede spreken en in het Arabisch over oorlog en terreur. Bottomline hier is, dat deze politieke leiders nooit een staat naast de staat Israël zullen accepteren.
Dat VN-resoluties niet bindend zijn is een zwak argument. De VN zijn er niet voor niets gekomen en zij kan slechts een moreel waardevolle kracht zijn wanneer de aangesloten landen haar ook als zodanig erkennen. Het is ook pertinent onjuist te stellen dat alleen Arabische landen of hun handlangers resoluties zouden hebben ingediend. Israël kan zich het volstrekt negeren van de VN permitteren omdat het zich gesteund weet door een onmiddellijk Amerikaans veto.
Van Bill Clinton kan ik u een reeks citaten doen toekomen waaruit blijkt dat hij de Palestijnen een goed hart toedraagt. Dat betekent natuurlijk niet dat de Palestijnen nooit fouten zouden maken of hebben gemaakt. Integendeel zelfs.
Ik heb nog nooit een uiting van Israëls politiek waargenomen waaruit blijkt dat het land bereid zou zijn de twee-staten-oplossing te accepteren, eerder het tegendeel.
De Israëlische nederzettingen- en roofpolitiek afdoen als politieke propaganda en aannames die nooit bewezen zouden zijn vind ik eerlijk gezegd ondermaats en beschamend.
Tot slot heeft u het over de delingsresolutie maar er was daarnaast ook nog sprake van een terugkeer-resolutie (resolutie 194 derde deel). De partijen zijn het hierover nooit eens kunnen worden. Een verhelderend artikel hierover stond in Trouw in 2001, zie de volgende link: http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/2505478/2001/01/23/Israels-boze-droom-is-ongegrond.dhtml
Ik wil er nogmaals op wijzen dat de wereldgemeenschap met overweldigende meerderheid de tweestatenoplossing op basis van de grenzen uit 1967 heeft omarmd. Alleen Israël nog niet. Op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook wonen geen Palestijnen meer die ooit een situatie van vrede hebben gekend.
Uw stelling betreffende de niet bindende resoluties als zijnde een zwak argument moet worden beschouwd is dus uw eigen subjectieve oordeel, dat als het u zou uitkomen, tot dezelfde conclusie zou kunnen leiden. In het internationaal recht gaat het om harde feiten, en niet om gevoelens.
De VN Veiligheidsraad is een orgaan die bindende resoluties of besluiten kan nemen, en deze resoluties kunnen door enige grote landen met een veto worden tegengehouden. De VN Algemene Vergadering kan slechts adviserende resoluties en besluiten nemen, en heeft geen vetorecht.
Concreet echter heeft de VN Algemene Vergadering gedurende haar bestaan duidelijk blijk gegeven van een politiek orgaan te zijn, waar de door u genoemde moreel gezag volledig ontbreekt.
Dat Bil Clinton aardige dingen over de Palestijnen heeft gezegd, zal ik niet tegenspreken, maar in alle door Clinton geleide vredespogingen om tot een tweestatenoplossing te komen, legt hij zonder enige terughoudendheid de schuld van het mislukken daarvan bij respectievelijk Arafat en Abbas.
Dit bewijst tevens dat de Israëlische politieke leiders wel degelijk bereid zijn om tot een tweestatenoplossing te komen.
Ik doe dit even in twee gedeelten, omdat het blog anders de tekst weigert.
De door u genoemde terugkeerresolutie is mij bekend, en de visie in grote lijnen van Israël is, dat er wel over terugkeer van de in 1948 gevluchte Palestijnen kan worden gepraat, maar niet het exclusieve recht van de nakomelingen van deze Palestijnen op terugkeer. Dit is exclusief want het geld voor geen enkele gevluchte bevolkingsgroep, of individuele vluchteling sinds 1948 en later.
Als laatste suggereert u dat de Palestijnen zowel in Gaza als de Westelijke Jordaanoever eigenlijk nog nooit vrede hebben gekend, en dat dit de schuld is van Israël.
Dat de grootste vijand van de Palestijnse bevolking te vinden is in de Palestijnse gemeenschap zelf is niet eens moeilijk te onderbouwen, maar klaarblijkelijk is dat voor u niet zo vanzelfsprekend.
De VN is het enige gremium op mondiaal niveau waar ernstige geschillen of problematische situaties zoals oorlogen, klimaatproblemen en hongersnood besproken kunnen worden, opvolger van de Volkenbond die hopeloos faalde in de Tweede Wereldoorlog. Nee, de VN is geen politiek orgaan maar ja, er wordt geregeld wel degelijk politiek bedreven. Met uw oordeel dat de VN een politiek orgaan is heeft u voor uzelf kennelijk de irrelevantie ervan bewezen. Dat is precies wat Israël altijd verklaart.
U citeert ook alleen datgene wat u past. Clinton heeft ooit eens Arafat en Abbas bekritiseerd en u leidt daaruit af dat Israël wel een twee-staten-oplossing zou aanhangen. Dat is een wel erg merkwaardige bewijsvoering. In 2009 heeft Netanyahu voor het laatst geopperd dat een zelfstandige Palestijnse staat naast Israël mogelijk zou moeten zijn. Maar als regeringsleider heeft hij nooit ook maar enige poging in die richting ondernomen en inmiddels is hij verklaard tegenstander van die optie.
De terugkeer van Palestijnen wordt hen onmogelijk gemaakt door een land dat alle joden ter wereld oproept terug te keren uit de Diaspora.
Uit uw reacties maak ik op dat u de joodse zaak een warm hart toedraagt. Dat is uw goed recht maar gerechtigheid en vrede vraagt om twee partijen die bereid zijn elkaar te respecteren en accepteren. U lijkt weinig ontvankelijk voor kritiek op Israël maar zelfkritiek is onontbeerlijk in dit soort processen.
Het is voor mij dan ook bepaald niet vanzelfsprekend dat er alleen sprake van zou zijn dat de Palestijnen zichzelf wat aandoen. U wilt toch niet beweren - hoop ik - dat Israël geen enkele blaam treft in dit drama?
Dit artikel somt een aantal verwijten op die voor de staat Israël en met name Netanyahu geld. Rabiate taal die hij uit blijft slaan, en dat hij en dus ook de staat Israël een tweestatenoplossing afwijst.
Uit de daarop volgende reacties blijkt dat oud president Bil Clinton terugkijkend op zijn pogingen beide partijen tot een oplossing, dus een tweestatenoplossing te brengen openlijk zowel Arafat als de huidige President van de Palestijnen Abbas aanwijst als degenen die schuldig zijn aan het mislukken daarvan.
Dat is duidelijk taal, hetgeen ook aantoont dat de bewering van de heer Nuy, dat Israel niet bereid is om tot een tweestatenoplossing te komen een onjuiste weergave van de feiten is.
De heer Nuy beweert nu zelfs dat de oproep vanuit Israël aan de Joden wereldwijd terug te keren uit de diaspora, het onmogelijk te maken voor de Palestijnen om terug te keren.
Ik zou zeggen mijnheer Nuy, begin nu eerst eens met elke bewering die u hier maakt toch minimaal te onderbouwen met bronnen, die dit ondersteunen.
Als u simpelweg feiten die niet met uw eigen vooroordeel stroken door u als ongeloofwaardig of nietszeggende uitzondering wordt neergezet, bewijst dat in elk geval wel dat uw visie minimaal als dogmatisch mag worden beschouwd.
U leest slecht, ik heb niet geschreven dat de terugkeer uit de diaspora de terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen onmogelijk maakt. Ik heb slechts geschreven dat Israël de joden uit de diaspora oproept terug te keren maar datzelfde terugkeerrecht niet aan de Palestijnse vluchtelingen gunt.
U beticht mij van dogmatisch denken en vooroordelen. Kom, 't is nogal wat. Ik wil best met u verder discussiëren maar maakt u eerst uw naam en de organisatie die u vertegenwoordigt eens bekend, dan kruisen we de degens tenminste in een level playing field.
"De terugkeer van Palestijnen wordt hen onmogelijk gemaakt door een land dat alle joden ter wereld oproept terug te keren uit de Diaspora." Correct uwerzijds, maar mij ontgaat het causale verband hier.
Echter u beweert dat Israel een tweestatenoplossing afwijst, maar dat staat in schril contrast met de uitspraken van voormalig president Clinton. Uw opmerking over de vermeende rabiate taal die Netanyahu uit slaat is zonder voorbeeld daarvan een onzinnige beschuldiging. Uw antwoord dat ik hier uiteindelijk uit heb kunnen opmaken, is ontkenning, zonder enige onderbouwing.
Feit is dat u iets beweert, en ondanks onweerlegbare feiten die uw bewering volledig onderuit halen, blijft u, en dat is het dogmatische daaraan, zonder ook maar enig argument vasthouden aan uw eigen vooroordeel.
Jezelf iets gunnen wat je een ander nadrukkelijk misgunt, daarin zit het causale verband dat u weigert onder ogen te zien. U gaat er ook niet op in.
U beschuldigt mij van vooroordelen en dogmatisch denken maar u heeft uw hele redenatie gebaseerd op één kennelijk verwijt van Clinton aan Arafat en Abbas. Wel erg mager, vindt u ook niet?
Ook heb ik u gevraagd of u echt van mening bent dat Israël in dit drama geheel niets valt te verwijten. Ook die vraag negeert u.
Ik discussieer met u onder naam en toenaam. U verkiest het anoniem te blijven. Maar daar heb ik echt geen zin meer in. Ik kan u zeer uitgebreid voorzien van bronnen en bronmateriaal van al mijn beweringen.Leest u mijn vorige commentaren in dit blog inzake Israël maar.
Maar als u echt alleen maar anoniem wenst te discussiëren, heb ik er geen zin meer in. En wens ik u in alle opzichten het beste toe.
"Jezelf iets gunnen wat je een ander nadrukkelijk misgunt" als causaal verband, mag ik dat een dooddoener noemen! In uw artikel uit u een paar beschuldigingen, waarvan u niet in staat lijkt te zijn of willen zijn, om inhoudelijk daar op in te gaan. U tracht daarentegen de discussie uit te breiden, met als enige doel, om maar niet deze lastige vragen aangaande de door u genoemde beschuldigingen te hoeven beantwoorden.
De legitieme vraag welke rabiate uitlatingen Netanyahu zou hebben gedaan, en waarom de uitspraken van Clinton klip en klaar duidelijk maakt dat niet Israel maar de Palestijnen schuldig zijn aan het mislukken, etc.. en dus tevens aantoont dat Israel wel degelijk naar een tweestatenoplossing zoekt.
U wilt kennelijk per se het laatste woord en daarnaast herhaalt u uzelf met uw Clinton-mantra. Het laatste woord mag u hebben hoor maar waarom strijdt u niet met open vizier? Waarom maakt u zich niet gewoon bekend? Moet ik u van lafheid verdenken?
9/11/2015 http://www.reuters.com/article/us-israel-usa-meeting-idUSKCN0SY1WJ20151110
Reuters
Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu assured U.S. President Barack Obama on Monday that he remained committed to a two-state solution to the Israeli-Palestinian conflict as they sought to mend ties strained by acrimony over Middle East diplomacy and Iran.
Wat denkt u hiermee te bewijzen? Natuurlijk blijft Netanyahu met de mond een tweestatenoplossing belijden maar tegelijkertijd maakt hij die oplossing de facto onmogelijk door het illegale en criminele nederzettingenbeleid.Kijkt u maar eens op de volgende link: http://www.eajg.nl/node/126/full
Maar ik vermoed zo dat u weinig op heeft met Een Ander Joods Geluid. En ondertussen weigert u dus kenbaar te maken wie u bent. Ik weet nu dus niet wie u bent maar wel wat u bent.
De feiten stroken niet met uw eigen vooroordeel, en dus kiest u de bekende vluchtweg, hetgeen niet verder geduid hoeft te worden.
Ik heb uw blog eens gescand op artikelen over de Palestijnen als hoofdonderwerp, en die heb ik niet kunnen vinden. Wel artikelen in samenhang met Israel, waarin zonder uitzondering zichtbare anti Israel vooroordelen schuilgaan achter een cosmetische empathie voor de Palestijnen.
Geen artikel namelijk over de arme Palestijnen, die sinds 1948 in vluchtelingenkampen in de omringende landen nog steeds rechteloos zijn. U bent niet de enige, want zowel links als rechts heeft niks op met die categorie Palestijnen, want je kunt de schuld van hun dagelijkse ellende niet aan Israel koppelen.
Uw kritiek op Israel is eenzijdig en selectief, en op een uitzondering na vist u in wat we gerust een antisemitische vijver mogen noemen.
Het was mij een genoegen om u van repliek te mogen dienen, en hoop dat u in de toekomst uw huiswerk toch beter gaat doen.
Ha, daar bent u weer. Alles wat u niet welgevallig is doet u af als vooroordelen maar als ik u vraag waar uw zelfkritiek is gebleven geeft u niet thuis. Artikelen over Israël en de Palestijnen vindt u op mijn website maar ze zijn - vrees ik - aan u niet besteed.
En je kunt er op wachten maar het gebeurt altijd: vroeger of later word je van antisemitisme beschuldigd. Ook u deinst er niet voor terug. Dat is wel de laaghartigste van alle beschuldigingen. Dieper kun je niet zinken! Ik zeg u: er is niemand die mij ooit van antisemitisme zal kunnen beschuldigen.
Ook is duidelijk dat u niet het lef heeft uw identiteit bekend te maken. Als u per se het laatste woord wil, wees dan tenminste zo netjes om aan te geven waaróm u dat niet wenst te doen. Veel moed is er - meen ik toch - niet voor nodig.
Een reactie posten