In een uitstekend artikel in de NRC van de langste dag van dit jaar bepleit Joris Luyendijk niet voor het eerst een amicable divorce van de Britten (althans de Engelsen, want de Schotten hebben meer verstand).
Hij schetst hoe in verschillende kringen wordt gedacht over de relatie tussen Engeland en Europa. En feitelijk is er niet veel veranderd sinds Churchill pleitte voor een sterk en verenigd Europa maar dan wel zonder het Angelsaksisch eiland dat zichzelf als wereldmacht beschouwde and continues to do so.
Luyendijk: "Een zeer aanzienlijk deel van de in Londen gevestigde media en politieke elite gebruikt een absurde en leugenachtige karikatuur van de EU om zich superieur te voelen aan de Europeanen, en om weg te dromen bij revanchistische fantasieën over 'Groot-Brittannië weer groot maken'- alsof het land enkel door toedoen van de EU niet langer een wereldmacht is".
Hij vreest dat de Engelsen met een minimale meerderheid zullen kiezen voor Remain maar dan begint de ellende pas echt. Zij zullen dan nog veel sterker dan voorheen dwars gaan liggen en steeds meer concessies eisen. Dat zou fnuikend zijn voor het realiseren van een beter Europa, een sterkere EU. En de nadruk dient daarbij te liggen op het verbeteren van de democratische structuren van de EU, aldus Luyendijk.
Want de EU is natuurlijk allesbehalve democratisch. Er dient een veel zwaardere rol te worden toegekend aan het Europees Parlement, zodat de Europese burger daadwerkelijk iets te kiezen heeft. In dat proces hebben we niets aan lidstaten die alleen aan de rem hangen en uitsluitend en alleen uit zijn op hen welgevallige concessies. En hebben we niets aan lidstaten waar de publieke opinie wordt gegijzeld door eurofobe miljardairs zoals Rupert Murdoch.
Laten we verstandig zijn, aldus Luyendijk, en erkennen dat de Engelsen gewoon niet bij Europa willen horen. Dus ongeacht de uitslag van het referendum morgen nemen we afscheid van elkaar. Het zal nooit op die manier gebeuren maar hij heeft natuurlijk wel gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten