Konrad Klapheck

 

Een op zijn minst interessante expositie van Konrad Klapheck in museum More in Gorssel, een vriendelijk en aangenaam dorp tussen Zutphen en Deventer dat vermoedelijk een enorme stijging in het bbp heeft zien ontstaan sinds de komst van dat museum. Ik had nog nooit van deze in 1935 geboren Duitse schilder gehoord. In een kort filmpje zagen we hoe de schilder zijn doeken soms meerdere malen opspande, bewerkte, omdraaide en weer opnieuw opspande alvorens het te beschilderen. Ook het ontstaansproces van zijn schilderijen was bepaald geen zaak van grote stappen snel thuis, geen "ik doe maar wat" à la Appel. Oftewel, de schilder maakte een wat dwangmatige indruk. Maar wel jazz liefhebber én -kenner. In 1956 en '57 trekt hij per touringbus met het Count Bassie Orchestra door West Duitsland. De indrukken uit die tijd heeft hij pas in het eerste decennium van deze eeuw met acryl op doek gezet.

   

 

Klapheck is vooral bekend geworden van zijn gestileerde schilderijen van apparaten, vaak huishoudelijke toestellen, alle met olieverf vervaardigd en steevast voorzien van raadselachtige en vaak ook geestige titels. Een schilderij van twee dameslaarzen heet toepasselijk Twee kameraden. Een schilderij van een scheerapparaat heet De terroriste. Zelf zegt de schilder ergens: "Mijn schilderijen vertellen een verhaal dat ik niet van plan was te vertellen. In zekere zin schreef het zichzelf, maar met mijn eigen systeem van formele regels, die me hielpen om de vergeten werelden van mijn jeugd aan het licht te brengen". Onder die herinneringen ook de nodige seksuele, hetgeen leidde tot expliciete maar vooral innemende schilderijen. 'k Zag er wel veel mensen besmuikt aan voorbij lopen maar ik vond het aangenaam werk.

 

 

Ik kan u een bezoek aan deze tentoonstelling aanraden. Klapheck is een schilder die zijn vak verstaat en die een zeer verrassende onderwerpkeuze heeft gemaakt. We hebben een catalogus gekocht maar ik ben altijd een beetje bang daar doorwrochte artikelen van kunstkenners in aan te treffen, analyses en interpretaties waar ik vaak niets van begrijp. Ik onderga liever het werk van een schilder door de tijd te nemen zijn schilderwerken te bekijken en op me in te laten werken. Ik hoef het niet direct te begrijpen maar je moet er tenminste wel iets bij voelen. Ik mag die Klapheck wel, zoveel is zeker. Nu nog herkauwen. Ter afsluiting nog twee prachtige foto's en een mooi en geestig werkje van Pyke Koch onder de titel Dorpszwembad uit 1953.