De Duitse houtvester en boswachter Peter Wohlleben is onvermoeibaar in zijn strijd voor het behoud van (oer)bossen. We zouden er veel beter aan doen bossen met rust te laten. Bossen zorgen voor zichzelf. Een bos is een organisme waarin alle bomen met elkaar samenwerken en voor elkaar zorgen. In deze film zien we hem presentaties geven, aan discussies deelnemen, boeken signeren, zijn werk in bossen verrichten en deze film maken.
Persoonlijk had ik gehoopt dat de film veel meer de diepte in zou gaan en zou laten zien hoe het schimmelnetwerk onder de grond eruitziet en op welke wijze dat netwerk de communicatie tussen bomen verzorgt. Er is meer biomassa onder het aardoppervlak dan erboven. En het vermogen van bomen om te communiceren, "handel" te drijven met soortgenoten en andere bewoners, signalen af te geven, zich te verweren tegen natuurlijke vijanden, geduld op te brengen, dat is een fascinerend verhaal.
Peter Wohlleben geeft echter terecht aan dat hij geen wetenschapper is en dat gedetailleerdere verhaal moet hij aan anderen overlaten. Ik heb er inmiddels al aardig wat boeken over gelezen, onder andere van Valerie Trouet en Suzanne Simard maar ook Robert Macfarlane en Annie Dillard schreven over bomen en niet te vergeten natuurlijk Th. C.W. Oudemans.
De film is (natuurlijk) vooral een bron van zorg en ongerustheid. Komen wij bijtijds bij zinnen? Maar wat echt verheugend is, is het gegeven dat de bioscoop op een maandagmiddag vol zat, voor een documentaire over bomen! En dat geeft dan weer hoop. U moet deze film ook gaan zien, echt, zeer de moeite waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten