Gisteren in Nieuwsuur kregen Mirjam Bikker van de ChristenUnie en Kajsa Ollongren van D66 de vraag voorgelegd wat ze een dag eerder hadden beleefd: een machtspoliticus die om electorale redenen en omwille van zijn eigen ambities de stekker uit het kabinet trok of een politicus die om partijpolitieke redenen een standpunt had ingenomen waar hij niet meer op terug kon komen. Eerder had Bikker uitvoerig toegelicht dat Rutte donders goed wist - en zij onderbouwde dat ook - dat gezinshereniging voor de CU een harde grens betekende. En Ollongren voegde daar aan toe: "als je weet waar voor je coalitiegenoten de harde grenzen liggen dan zoek je in een gezonde coalitie naar alternatieven binnen die harde grenzen, dan ga je daar niet overheen". Toch weigerden beide vrouwen hardop te concluderen wat u en ik wel zagen: Rutte heeft dit kabinet opgeblazen om voor zichzelf een vijfde termijn veilig te stellen. Rutte offerde het landsbelang op aan zijn eigen burning ambitions.
In de komende maanden zal Rutte er alles aan doen om te verhullen dat hij zichzelf boven het landsbelang plaatste. Ik heb hem in deze kolommen herhaaldelijk uitgemaakt voor een pathologische leugenaar, sommigen namen me dat kwalijk. Maar ik zeg u: dit wordt zijn grootste leugen ooit. Seghers van de CU durfde destijds wel een harde uitspraak aan en verklaarde: "Met deze persoon kunnen we niet verder". Helaas werd hij door zijn achterban teruggefloten en moest hij die woorden inslikken. Maar het zou D66 en CU sieren als ze zich nu ondubbelzinnig van Rutte zouden distantiëren.
Mag ik u er nog even aan herinneren dat gedurende de laatste dertien jaar een VVD-er verantwoordelijk was voor de portefeuille migratie en asiel? Dus het geeft geen pas nu anderen de schuld te geven van het mislukken van dat beleid. Ik kan het niet duidelijker formuleren dan zo: Rutte, donder op! Voorgoed!! Ga weg en blijf weg!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten