Geen zon vandaag en voortdurende dreiging van regen maar we houden het de hele wandeling droog en de temperatuur is ronduit aangenaam. We beginnen aan het tweede deel van de kunstroute, dit keer rond het LOFAR gebied bij Exloo. De kunst was ook dit keer niet heel erg bijzonder, 'leuk' of 'knap gevonden' waren de meest voor de hand liggende kwalificaties maar de manier waarop deze kunstuitingen in het landschap pasten was dan weer voortreffelijk. Opnieuw werd er teruggegrepen op de mythe van Drentse reuzen, sommige kunstenaars hebben wel een hang naar mystiek. Ikzelf helemaal niét. Maar de wandeling was ronduit prachtig. Vroeger was het hier allemaal weiland maar een groot deel is teruggegeven aan de natuur. Zouden we veel vaker moeten doen.
Het LOFAR terrein is vrij groot en ligt nu dus in een stiltegebied. Mysterieus en intrigerend. Hier vangen we radiogolven op en die worden als data opgeslagen, ongelooflijke hoeveelheden. Het is aan astronomen om die data te analyseren, wetmatigheden of codes op te vangen, repetitieve signalen op te vangen, zeker te weten dat het niet gaat om door onszelf veroorzaakte interferenties. Het is de grootste radiografische telescoop ter wereld. En het is niet eens een telescoop. Maar intrigerend, ja, dat zeker.
Maar de winnaar hier is het landschap. Tegen de horizon altijd maar weer de Jan-Mankes-boompjes, wij vinden ze prachtig. Nergens vind je zoveel lisdodde als hier en er is een enorme bloemen- en kruidenpracht. Dat mag trouwens sowieso wel van de Drentenaren gezegd worden: hier worden bloemen tenminste nog gekoesterd. De boeren houden er niet van maar all anderen hier wel! Het was een prachtige dag in een prachtige omgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten