Yuri Honing trad ooit op in een Palestijns vluchtelingenkamp in Syrië. Dat werd wereldnieuws. Nu treedt hij op in het Red Sea Festival in Eilat en dat nemen tal van organisaties die op zeggen te treden voor en namens de Palestijnen hem kwalijk. Honig heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij in politiek opzicht geen vriend van Israël is, in ieder geval zeer kritisch staat tegenover de rol van Israël in het Midden Oosten. Hij houdt nu dan ook voet bij stuk en gaat optreden in Eilat.
Dit zijn altijd netelige kwesties. Zijn optreden afzeggen zal alleen maar uitgelegd worden als zwichten voor druk. Zijn argument om wél op te treden is helder: wie om politieke redenen afziet van een optreden, moet een streep halen door heel wat plekken op deze aarde.
Denk nog maar eens aan de commotie toen Nederlandse schrijvers naar een boekenbeurs in China togen. Het bracht hen vooral hoon en afkeuring.
Dat Honing op zal treden in Eilat is natuurlijk eerst en vooral een zaak die alleen hemzelf aan gaat. Maar ook in politiek opzicht lijkt zijn standpunt mij alleszins redelijk en te billijken. Honing werkt(e) zeer veel samen met Arabische musici en geregeld wereldwijd optreden stelt je in de gelegenheid de discussie aan te gaan. Wie de ander mijdt,spreekt niet meer tenzij voor eigen parochie.
Ook kun je de nodige vraagtekens plaatsen bij belangenbehartigingsorganisaties die zo veel druk proberen uit te oefenen op mensen die zich niet naar hun welgevallen gedragen, dat die druk al snel ontaardt in intimidatie. En dat is ook hier het geval.
Een musicus communiceert primair door zijn muziek, niet met politiek getinte slogans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten