Ondanks het prachtige weer brachten wij de zondag grotendeels in het plaatselijke filmhuis door, voor de integrale vertoning van de jongste film van Edgar Freitz, Die andere Heimat. De belangrijkste overeenkomst met de voorgaande Heimat-films van Reitz is de plaats van handeling, de Hunsrueck. Er loopt geen familieband van dit zich in de 19de eeuw afspelend relaas naar de latere episodes die zich voltrekken tussen 1910 en de tegenwoordige tijd. Een tweede niet onbelangrijke overeenkomst is natuurlijk de regisseur. Reitz neemt de tijd voor zijn verhaal en neemt geen genoegen met snelle film waarin alle emoties in korte tot ultrakorte beeldtaal verteld en geduid moeten worden om de moderne filmconsument op zijn wenken te bedienen. Het is als het ware een daad van rechtvaardigheid dat alle karakters in deze film ook de tijd krijgen om gehoord te worden, hun verhaal te kunnen doen.
In het midden van de 19de eeuw was er geen sprake van enige welvaart in Europa zoals we die heden ten dage kennen. En op de Hunsrueck was het al helemaal geen pretje. Schrale grond, gebrekkige gezondheid, misoogsten en andere rampspoed maakten het leven zwaar. Vele duizenden besloten in die jaren na lang wikken en wegen dan ook te emigreren naar het land van de eeuwige zon, Brazilië en andere Zuid Amerikaanse staten.
Net als de eerste Heimat-film van Reitz is ook deze Die andere Heimat gedraaid in zwart-wit. Slechts heel af en toe wordt een detail uit het beeld in kleur weergegeven, zoals een gloeiend heet hoefijzer of een barnsteenschijf met een voorstelling van een arcadisch landschap erin, een Duitse vlag. Reitz maakt terecht slechts spaarzaam gebruik van deze mogelijkheid om hier en daar een dergelijk accent aan te brengen.
De film vertelt het verhaal van Jakob, zoon van de smid in Shabbach. Het harde leven op de Hunsrueck liet geen ruimte voor zoiets onnuts als het lezen van boeken of het vergaren van kennis. De enige kennis die ertoe deed was de van vader op zoon doorgegeven kennis omtrent de vaardigheden die nodig waren om het beroep uit te oefenen. Maar Jakob kan zijn leergierigheid niet bedwingen, al was het maar omdat die hem in staat stelde te dromen. Het duurt lang voordat de zoon iets van respect bij zijn vader weet af te dwingen.
Op deze plaats niets meer over de inhoud van het verhaal. Gaat zien deze prachtige film, als je er tenminste het geduld voor op weet te brengen. Na afloop heb je het gevoel een complete streekroman gelezen te hebben en betreur je het dat het boek uit is. Je bent gaan houden van de karakters uit het boek en je neemt niet graag afscheid van hen. En denk nou niet, ik zie die film wel op dvd, het is per slot geen krimi of docusoap. Dit is een film voor het grote scherm, geloof me, je zult er geen spijt van krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten