woensdag 13 juli 2016

Dwalingen en strapatsen


In een prachtig verhaal in de NRC van 9 juli schrijft Mohammed Benzakour (socioloog, schrijver en imker) een door Allah geschreven brief (o blasfemie) aan terroristen die in zijn naam zeggen te handelen.
Benzakour schrijft prachtig Nederlands en laat geen spaan heel van hen die alleen de taal van het zwaard wensen te spreken. Ik kan het dan ook niet laten hier een wat ruimer citaat te plaatsen:
"Nog misselijker wordt het wanneer het bloedige resultaat als een lostbestemming of een hogere gave aan de man wordt gebracht, doodernstig en smetteloos. In gedachten zien deze bloedhonden zich al laven in mijn tuinen vol wijnen en wijven. Een gotspe! En ik? Ikzelf mag intussen instemmend toekijken, genoeglijk kwijlend in mijn baard. Nee jongens, zo zijn we niet getrouwd. Haat verteert me. Ik ben zo weergaloos verliefd op het leven, op het universum, de wolken en de wormen, mijn schitterende schepping, op alles wat daarin aan voortreffelijks en onbegrijpelijks aanwezig is, dat alles wat zich als dik en verwoestend presenteert een opportunistische, vulgaire, wind genererende gangsterbende is. Een door de duvel ingeblazen zwijnenzooi. Rijp voor het grillrooster".
En hij eindigt deze brief als volgt:
"Het Koninkrijk Gods of, zo u wilt, het Kalifaat Gods is niet hier bij mij maar daar bij u. De grond onder uw voeten. Daarbuiten heerst duisternis. Daarbuiten vriest het. Dus nogmaals: stop met te slachten in mijn naam, in godsnaam. Ik heb hier part noch deel aan. De rest van de rekening volgt later".
Waren er maar meer zoals Benzakour, vooral onder wahabieten en salafisten. Maar daar treffen we dezulken niet aan helaas. Lees die brief, u vindt hem hier: Dwalingen en strapatsen


Geen opmerkingen: