Op vrijdag 17 juni plaatste ik een berichtje over big spender Netanyahu. Een van de weinige berichten waarop werd gereageerd. Weliswaar anoniem maar toch. U moet die discussie daar maar eens lezen. Het duurde een paar meningswisselingen maar uiteindelijk kwam het hoge woord eruit: ik zou voornamelijk in antisemitische vijvers vissen.
Dat is het meest laaghartige verwijt dat je kunt krijgen van mensen die geen kritiek op Israël verdragen. Maar in het vervolg op die discussie, die er wat de reageerder betreft vooral op neer kwam dat Israel geen blaam trof omdat Clinton de Palestijnen ooit eens beschuldigd had, lezen we in de krant van gisteren dat Netanyahu opdracht heeft gegeven om honderden nieuwe huizen te bouwen op de bezette Westelijke Jordaanoever.
De reactie van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken: "(dit plan is) de laatste stap in een systematisch proces van landconfiscaties, uitbreidingen van nederzettingen en legalisaties van buitenposten die het vooruitzicht van een tweestatenoplossing fundamenteel ondermijnen".
De reactie van Ban Ki-moon: "Dit roept vragen op over de intenties van Israël op de lange termijn".
I rest my case. Met woorden kun je van alles belijden, het gaat om de daden die die woorden tot uitdrukking brengen of juist weerspreken.
Bron: NRC 6 juli 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten