Netanyahu is ongelooflijk machtsgeil en hij doet zijn uiterste best uit de handen van justitie te blijven die hem achtervolgt wegens corruptie, onder andere. Waarom dat allemaal zo verschrikkelijk lang moet duren, 't is mij een raadsel. Kennelijk heeft justitie toch niet zo'n sterke zaak tegen hem. Anyway, de machtshonger van Netanyahu is zo groot dat hij nu het laatste beetje moreel besef overboord heeft gekieperd en een ultrarechts kabinet heeft gevormd. Hij moest wel want geen van de andere partijen wil nog met hem in één kabinet zitten.
Avi Maoz van de eenmansfractie NOAM wordt omschreven als een racistische en homofobe vrouwenhater die vijandig staat tegenover niet-orthodoxe joden. Dit fossiel mag nu invulling gaan geven aan 'de joodse identiteit'.
Dan is er nog Ben Gvir van Otsma Jehudit, een radicaalrechtse activist die vindt dat de politie moet schieten op Palestijnen die met stenen gooien. Hij staat nu aan het hoofd van de binnenlandse veiligheid.
Bezalel Smotrich van Natioinal Union Tkuma is een zelfverklaarde trotse homofoob die aparte kraamafdelingen voor Palestijnen en joden wil omdat het volgens hem stresserend was een kind te krijgen op een plek waar ook 'toekomstige terroristen' worden geboren. Hij wordt minister van financiën.
Orit Strock van Religieus Zionisme, ook deelnemend aan dit nieuwe kabinet, meent dat artsen niet gedwongen mogen worden om een behandeling uit te voeren als die tegen hun religieuze gevoel ingaat. En zij geeft dan als voorbeeld: "Je mag een religieuze arts niet dwingen om een vruchtbaarheidsbehandeling te geven aan een ongetrouwde vrouw". Haar partijgenoot Simchat Rothman stelde dat een hoteleigenaar homoseksuelen een kamer moet kunnen weigeren. Is het vreemd dat sommigen menen dat Israël een donker halachische toekomst tegemoet gaat?
Wat is er toch in de joden gevaren dat zij Israël nu uit de beschaving katapulteren, het land is al een theocratie en met ieder nieuw kabinet van Netanyahu wordt het alleen maar erger. Het probleem is dat links er nu al meer dan tien jaar lang niet in slaagt een tot de verbeelding sprekende kandidaat te presenteren die met een menselijker narratief de Israëliërs samen kan brengen in een beweging die oprecht uit is op een vreedzame co-existentie met de Palestijnen. Ik denk niet dat ik dat nog ga meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten