Als u deze film nog wilt gaan zien, lees deze tekst dan pas nadat u hem zag. Ik vond het een onderhoudende film maar daar is wel alles mee gezegd. De film is gemaakt door Justine Triet die ook verantwoordelijk was voor het scenario en script. Het gegeven is simpel: een echtgenoot raakt dodelijk gewond als alleen zijn echtgenote in het huis is. De echtgenote wordt al snel aangeklaagd als verdachte en de vraag is dan hoe het proces zal gaan verlopen. De bedenker van het plot, de regisseuse van deze film, heeft alle touwtjes in handen en de film wordt beter naarmate zij zich van volstrekt plausibele en geloofwaardige ingrepen in het verhaal bedient.
Welnu, daar schort het wat mij betreft een beetje aan. Het zoontje van de verdachte wordt door het openbaar ministerie verhoord terwijl er niemand bij aanwezig is die de belangen van de minderjarige jongen behartigt. Dat zal toch ook in Frankrijk niet mogelijk zijn. Als hij aan het einde van de film door de rechtbank wordt verhoord, ontbreekt weliswaar en terecht het publiek, maar opnieuw is er niemand in beeld die zijn belangen bewaakt.
Maar het meest heb ik me gestoord aan de psychiater van de omgekomen echtgenoot, die niet alleen uitgebreid en omstandig vertelt over de psychische nood van zijn cliënt (bestaat er in Frankrijk dan geen beroepsgeheim?) maar ook nog eens ruim de tijd neemt én krijgt, om de echtgenote er keihard van te beschuldigen de oorzaak te zijn van de malaise van haar echtgenoot. De rechter greep niet in, de advocaat van de verdachte greep niet in en de psychiater liep vervolgens helemaal leeg. Er zal toch ook in Frankrijk wel een beroepscode voor psychiaters gelden? Zijn gedrag was volstrekt onethisch en onaanvaardbaar. Ongeloofwaardig daarmee ook.
Anders gezegd, de scenarioschrijfster maakte het zichzelf al te gemakkelijk met een in mijn ogen niet aanvaardbare ingreep. Ik heb gedurende de film niet één keer het gevoel gehad dat de echtgenote daadwerkelijk haar man had omgebracht. Toch zat er één, heel kort durende scene in waarbij we vanuit de positie van het zoontje de beide echtelieden aan het vechten zagen op het balkon vanwaar de man omlaag viel (waarbij de vraag of het moord of zelfmoord was beantwoord leek te worden)
Onderhoudend dus maar toch teleurstellend. Wel prachtige rollen van Sandra Hüller als de echtgenote en Swann Arlaud als haar advocaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten