Met bewondering en ontzag liep ik langs Ground Zero, het 9/11-monument dat werd ontworpen door Michael Arad van Handel Architects. Een sober monument bestaande uit een groot vierkant met op de vier balustrades de namen van de meer of minder toevallige passanten die geen uitweg meer vinden die noodlottige dag. Velen van hen springen, bang voor het vuur, dan maar naar beneden. Langs de vier muren een waterval, telkens over de hele breedte. Het water stroomt naar een vierkant gat in het midden en stort daar omlaag. Niemand kan zien waar het water terecht komt. Een sober en tegelijk briljant gebaar.
Je kunt niet anders dan stilstaan bij die dag, iedereen weet wel waar die was die dag, iedereen heeft de beelden ergens in zijn geheugen opgeslagen. Dit is een indrukwekkend monument juist door die soberheid, door de afwezigheid van woede of angst, door het ontbreken van die beangstigende beelden. Als iets recht doet aan al die onschuldige slachtoffers van een ideologisch geïnspireerde schanddaad, dan is het wel dit troostende monument. Direct eromheen staan de nieuwe torens van het WTC, ontworpen door Daniel Libeskind, die we ook kennen van het Joods Museum in Berlijn.
Even verderop staat een wit gebouw dat je onmiddellijk herkent aan de staketsels die na de ramp overeind bleven staan. Maar hier kregen ze de vorm van een vogel die de vleugels spreidt, een feniks die uit de as herrijst. Een verbluffend gebouw, zowel aan de buitenkant maar meer nog misschien aan het interieur. Een monumentale en gigantische oase van licht, alles is wit, hier bestaat geen duisternis. Dit gebouw verheft. Het biedt toegang aan de nieuwe WTC torens, een treinstation, talloze winkels en kantoren en ongetwijfeld nog veel meer. Het werd ontworpen door Calatrava. Waar je ook loopt en kijkt, overal word je overweldigd door dit prachtige en spectaculaire gebouw, zeker ook in de avonduren wanneer alle gebouwen eromheen hun lichten hebben ontstoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten