Bio engineering biedt fascinerend perspectief

Vorig weekend een fascinerend interview in de Volkskrant (19 mei 2012) met Drew Endy, assistant professor aan de Stanford University, specialist in synthetische biologie. In essentie gaat het om genetisch gecodeerde data-opslag. Inmiddels is de eerste biobit afgerond. Aan Stanford heeft men bepaalde enzymen, recombinases zo ingesteld dat ze een stukje dna in een chromosoom kunnen omkeren. De eerste stap op een lange weg is gezet. In de toekomst zal het mogelijk zijn complete ledematen te laten groeien zodat een patient na een ongeluk een compleet nieuwe arm kan krijgen. Maar ook ongecontroleerde celdeling kan worden stopgezet.

Natuurlijk speelt ook hier de vraag naar de in ethische zin toelaatbaarheid van dit soort nieuwe technieken. Voor gelovigen blijft dit altijd een heikel punt, zij menen doorgaans dat we het maar moeten doen met wat hun god ons meegegeven heeft. Ik denk daar anders over. Dit soort technologische perspectieven zijn een direct gevolg van de inspanningen van de mensn om de eigen wereld te leren kennen en doorgronden. Dat betekent niet dat alle technologische ontwikkelingen per definitie ook goede gevolgen zullen hebben. De ethiek speelt dan ook een zeer terechte en zeer belangrijke rol in dit soort kwesties. Maar technologische ontwikkelingen op zich trekken zich niets aan van ons onderscheid tussen goed en slecht. Het is dan ook niet zozeer de ontwikkeling zelf die ter discussie staat als wel datgene wat een mens ermee kan doen. Drew Endy bepleit, naar mijn mening terecht, open source biology. Vrij beschikbare kennis.

Daar zitten wel veiligheidsaspecten aan die we niet mogen veronachtzamen. In handen van verkeerde mensen kan een technologisch instrument worden ingezet op een wijze die voor de meeste mensen onaanvaardbaar is. Technologie in dienst van het machtsdenken. Wanneer op basis van dit soort afwegingen zekere technologische ontwikkelingen als classified research worden aangemerkt, zullen we opnieuw zien, zoals bij de atoombom, dat het militair industrieel complex aan alle touwtjes trekt. Dat moeten we koste wat het kost voorkomen. Niet door technologische ontwikkeling te blokkeren, dat is ten enenmale onmogelijk. Alles wat kan, zal ook in de praktijk worden gebracht. Non-proliferatie is de enig juiste reactie maar dan nog kan niet worden gegarandeerd dat schurkenstaten niet toch de verkeerde dingen doen met op zich fascinerende en perspectief biedende technologische ontwikkelingen.