We hebben het hier in huis maar pragmatisch democratisch aangepakt. Ik mocht principieel stemmen en mijn echtgenote strategisch. Andersom had ik het ook met liefde gedaan, er zou geen verschil zijn geweest in ons stemgedrag. Mijn stem is vanochtend in alle vroegte naar Jolande Sap gegaan. Van die stem heb ik alleen spijt wanneer zij na een dramatische verkiezingsnederlaag - en die komt er natuurlijk wel aan - door haar partij alsnog aan de kant wordt geschoven. In de zeer schaarse tijd die je als kleine partij toebedeeld wordt in de verkiezingsarena toch die dingen zeggen die ertoe doen. Dat was de opdracht aan Jolande Sap en in mijn ogen heeft ze dat voortreffelijk gedaan. De enige politicus die een helder perspectief schetst. Mijn strategische stem zou naar Pechtold zijn gegaan.
Zoals te doen gebruikelijk slaagde Wilders er weer in om op de valreep een misselijk makende opmerking te plaatsen door nog maar weer eens te spreken van de Partij van de Arabieren. Ik zou er zo graag op willen vertrouwen dat zijn electoraat dat niet langer van hem pikt. De werkelijkheid is - vrees ik - een andere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten