Wie eens een onbekend en fraai museum wil bezoeken, moet naar Enschede om daar het Rijksmuseum Twente te bezoeken. En geen betere aanleiding dan de expositie over de Vlaamse expressionisten met prachtig werk van Constant Permeke, Gustave de Smet en Frits van den Berghe.
Van Permeke ben ik een bewonderaar vanaf de eerste keer dat ik werk van hem zag. Grote bonkige en hoekige schilderijen, donker van toonzetting doorgaans en altijd met het boeren- of vissersbestaan als thema. In Enschede hangt vrij veel werk van hem en dit keer troffen me vooral de landschappen. Zijn winterlandschap was een feest van herkenning, wat een magistraal en groots werk. Maar ook zijn andere landschappen en zeezichten zijn van een ongekende intensiteit. En het werk ziet er uit alsof het gisteren geschilderd werd.
En de Smet doet voor hem niet onder, voorwaar die Belgen mogen trots zijn met zulke schilders uit hun midden. En plotseling hangt er dan ook nog een wel heel verrassend schilderij tussen dat associaties oproept met de renaissance enerzijds en magisch realisten anderzijds: Azuur uit 1928, olieverf op spaanplat van Gustave Van De Woestyne. Een klein paneeltje met een eenvoudige voorstelling en toch ben je na een half uur nog steeds niet uitgekeken op dat schilderij. Dat zou ik graag aan mijn muur hebben hangen! Permeke ook natuurlijk maar diens werk is te monumentaal voor ons formaat huis.
Naar Enschede dus, tot 16 maart kun je er nog van genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten