Paolo Sorrentino heeft na La Grande Belezza een nieuwe film gemaakt, Youth. In tegenstelling tot Star Wars is dit een echte acteursfilm. Met prachtige rollen van Michael Caine, Harvey Keitel, Rachel Weisz, Paul Dano en Jane Fonda. Ook sommige bijrollen waren goed bezet.
Youth vertelt het verhaal van twee oude vrienden die elkaar jaarlijks ontmoeten in een luxury hotel in de Zwitserse Alpen. Fred (Michael Caine) is een gepensioneerde componist-dirigent en Mick (Harvey Keitel) is een oude filmregisseur die bezig is zijn laatst film te draaien, die de kroon op zijn werk moet worden.
Tijdens hun verblijf in het luxe kuuroord krijgen we in vaak prachtige beelden het leven dat deze beide mannen hebben geleid voorgeschoteld. Het is een melancholieke en milde film, over ouderdom en geheugen. Was ons leven zoals wij het ons later herinneren of manipuleren we dat geheugen? Waarom raken we herinneringen kwijt en kunnen ze plotseling terugkeren bij een associatie, een woord of een gebaar?
We zijn allemaal gewone stervelingen, vol hebbelijkheden en onhebbelijkheden, vol vooroordelen ook. Er is een mooie scene waarin een voormalig Miss Universe met een werkelijk goddelijk lichaam de jonge filmacteur Jimmy herinnert aan de rol die hem bekend maakte, tot zijn ergernis. Jimmy maakt op haar compliment een snerende opmerking, er duidelijk vanuit gaand dat hij te maken heeft met een domme schoonheid. Zij pikt zijn sneer meteen op, kijkt hem meewarig aan en zegt hem glimlachend dat zij veel te danken heeft aan haar titel Miss Universe omdat die haar nu in staat stelt te doen wat zij altijd al wilde doen. Herinneringen die gevoed worden door gif wijzen doorgaans op diepe frustratie, zegt zij hem.
Een heerlijke film met pracht acteurs. Meer dan een aanrader, zou ik zeggen. En ook de muziek is een genot om naar te luisteren. De filmmuziek is van David Lang. Luister eens naar deze Simple Song nr 3. Maar ook de overige soundtracks zijn het beluisteren waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten