In het Turkse Izmir is een clandestiene fabriek opgerold waarin zwemvesten werden geproduceerd om te verkopen aan vluchtelingen die een levensgevaarlijke tocht over zee aangaan om ergens in het hopelijk veilige Europa asiel te kunnen aanvragen. Niks mis mee, ik kan zulk economisch gedrag op zich nog wel aanvaarden. Alleen waren deze zwemvesten volstrekt ondeugdelijk, de slachtoffers bleven met deze vesten niet drijven. Hen was slechts een illusie verkocht.
Dit stukje gaat niet over criminele Turken maar over de mens. Wie na het lezen van dit soort berichten nog wil volharden in de overtuiging dat de mens geneigd is tot het goede is een onverbeterlijke optimist. Mag ik hier het tegenovergestelde uit afleiden, namelijk dat de mens geneigd is tot het kwade?
Nee, ook dat zou een onterechte konklusie zijn. Maar hoe ziek moet je zijn om een doelbewust ondeugdelijk product tegen woekerprijzen aan te bieden aan mensen die in uiterste nood verkeren en niet kunnen kiezen uit meerdere opties? Goud geld betalen voor een product dat je moet redden van een verdrinkingsdood om er op het moment suprême achter te komen dat dat product daar niet voor bedoeld was. Dat maakt mij sprakeloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten