In een uitgebreid interview in de NRC van 29 december doet voorzitter André Rouvoet zijn beklag over wat hij de carrousel zorgpolissen noemt. Hij vindt dat de consument niet elk jaar de kans moet krijgen om van zorgverzekeraar te wisselen. Een polis die langer dan een jaar loopt geeft meer rust, meent hij. Ja, dat wil ik geloven, vooral voorde zorgverzekeraar!
En het levert maar een paar euro per maand op, dus waar gaat het over vraagt hij zich vertwijfeld af. Ik heb dit jaar een nieuwe zorgverzekeraar gecontracteerd en dat levert me per maand twee maal zestien euro winst op, oftewel € 384 per jaar. Geen klein bier, zou ik zeggen. Voor mij niet in ieder geval.
Ook betreurt Rouvoet het dat de zorgverzekeraars er niet in slagen hun meerwaarde aan te tonen. Hij noemt de zorgverzekeraars de hoeder van de solidariteit maar daar heb ik tot nog toe nooit iets van gemerkt. Ik zie zorgverzekeraars steeds verder oprukken in de privé-sfeer van individuele patiënten, ingrijpen in medicijnen en medicijnsoorten, onaanvaardbare registraties opleggen aan artsen, vooral goed voor de top van de eigen organisaties zorgen, gigantische budgetten aan reclame besteden, enorme reserves kweken enzovoort.
De laatste klacht van Rouvoet luidt dat bijna niemand de zorgverzekeraar als zijn belangenbehartiger beschouwt. Nee, inderdaad. Zo heb ik mijn zorgverzekeraar nog nooit beschouwd. Rouvoet geeft vooral de politiek de schuld (de kettingzaag van de ideologie noemt hij dat) maar dat is een onzinnig verwijt.
De zorgverzekeraars moeten bij zichzelf te rade gaan en duidelijke speerpunten kiezen: wat in de tweede lijn kan worden opgepakt, hoort niet in de eerstelijnszorg thuis, maak een serieus werk van de prijzen van medicijnen, stop onmiddellijk met die achterlijk hoge salarissen en zo kunnen we nog wel een aantal maatregelen bedenken. Maar in het huidige tempo gaat de premie al snel naar een bedrag boven de € 150 per maand en dat is voor grote groepen uit de samenleving niet meer te behappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten