Iedere keer weer realiseren we ons dat we te weinig het theater bezoeken. Als er één plaats is waar je inspiratie op kunt doen naast het museum, dan is het wel het danstheater. En in de wereld van vandaag is dat theater onontbeerlijk. Des te navranter is de gedachte dat ook het theater getuchtigd moet worden door de markt. Maar daarover wil ik het hier nu niet hebben.
Wij bezochten de voorstelling Symbolen van het Nederland Dans Theater, NDT2 om precies te zijn. De kweekvijver voor jonge dansers maar voor ons in niets te onderscheiden van de eredivisie van het ballet in Nederland. De voorstelling staat in het teken van symbolen, zowel in de dans als in het werk van Jeroen Bosch. De laatste zult u overigens niet terug vinden in de drie balletten want het gaat hier om wel heel erg vrije associaties.
Wat een verbluffende ervaring bleek deze voorstelling! In Some other time werd een spel van beweging gespeeld, door dansers en bewegende panelen op het podium. Een prachtige choreografie van Sol León en Paul Lightfoot. "Zoals ansichtkaarten die vanuit onze geschiedenis naar de toekomst worden verstuurd en weer terug naar het heden", schrijven de choreografen. Een reeks mijmeringen met een hoog abstractieniveau. Ongekend en fascinerend hoe de dansers lichaam en mimiek inzetten om hun verhaal te vertellen.
Het tweede ballet Humpback Runner is van Jirí Pokorný en speelt zich grotendeels af in een schaars verlichte cirkel op een groot en duister podium. Een eindeloze stroming van tijd en ruimte wil de choreograaf ons laten zien. Ook hier dus geen concreet verhaal of anekdote. Desalniettemin begint de voorstelling met enkele donderklappen, gevolgd door het fors versterkte geluid van marcherende troepen, op weg naar een, ja naar wat? Een strafexpeditie? We weten het niet maar het verhaal gaat ondertussen verder. En ook hier weer waanzinnig mooie dans van uiterst bedreven dansers, onder meer op het prachtige Does not suffice van Joanna Newsom.
Hoe is dat nog te overtreffen, vraag je je af wanneer het laatste ballet op het programma staat. Maar het hoogtepunt van de avond moest nog komen. Out of breath van Johan Inger. Een verhaal over leven en dood waarin een bijna gezonken schip, de voorsteven steekt nog boven het water uit, het ankerpunt vormt. Hieromheen wordt een werkelijk betoverend ballet uitgevoerd dat mij kippenvel bezorgde. Ik mag mijzelf geen balletkenner noemen maar dat verhindert mij niet er bovenmatig van te genieten. Wat een schitterende voorstelling! En dat komt mede door de muziek van Jacob ter Veldhuis (het derde strijkkwartet) en het hallucinerende vioolspel van Lajko Felix en het Vonósnégyes String Quartet. Beluister de laatste maar eens op de volgende link Lajko Felix, Koncert '98
Heeft u misschien behoefte aan een onvergetelijke ervaring? Aan een avond waarop u zich laat onderdompelen in een andere wereld dan u gewend bent, met een beeldtaal die u niet vaak te zien krijgt, met muziek die u overrompelt? Ga dan naar deze voorstelling, u zult er geen spijt van krijgen. Dit is ballet van een ongekend hoog niveau, hypnotiserend, hallucinerend, verbluffend en overrompelend. Als al deze kwalificaties niet genoeg zijn om u te overtuigen, dan bent u reddeloos verloren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten