Wij bestaan dankzij de zon, een nagenoeg eeuwige (althans langer dan een paar miljard jaar) energiebron. Maar omdat we er tot nog niet in geslaagd zijn energie efficiënt op te slaan, hebben we fossiele brandstoffen nodig om in onze energiebehoefte te voorzien. Zonnepanelen doen het alleen als de zon schijnt, windmolens alleen als de wind waait.
We willen af van fossiele energie omdat het ons en de aarde opzadelt met een gigantisch kooldioxideprobleem en bedenken allerlei alternatieven. Biomassa verbranden is alleen aanvaardbaar op relatief kleine schaal. Grootschalig biomassa bijstoken in grote centrales is bizar, onaanvaardbaar en contraproductief. We hebben niet eens genoeg bossen op de wereld om zulke centrales aan de praat te houden. Steeds grotere en steeds mee windmolens maken ons ook niet echt blij, er zijn in ons land bijna geen lege horizonten meer en dat is verlies van kwaliteit, hoe je het ook bekijkt.
Zou waterstof dan het ei van Columbus zijn? Waterstof ontstaat als je water met behulp van energie omzet in waterstof. En als je dat waterstof weer verbrandt komt er energie vrij. Maar wat is dan het netto rendement? Waterstof is wel schoon, dat is zeker. Maar het is technisch gezien nog geen sinecure en het kan alleen op internationale schaal economisch renderen.
Kernenergie dan? Lubach stelde het voor alsof kernenergie eigenlijk appeltje eitje zou zijn maar dat is niet waar. Weliswaar komt er bij kernsplitsing relatief weinig afval vrij maar dat afval is wel over een periode van honderden jaren nog zeer gevaarlijk afval. We hebben geen idee hoe we het moeten opslaan en wat er na verloop van enkele decennia met de emballage gebeurt waarin we het zeer radioactieve afval verpakt hebben. In een raket naar de zon sturen, dat is een technisch interessante oplossing maar dat zal ongetwijfeld veel te duur worden. Net zoals het bouwen van kernenergiecentrales onvoorstelbaar duur is. Onze minister van EZ heeft alleen een loket voor het aanvragen van een vergunning in de aanbieding en hij geeft er dan ook nog een kopje koffie bij. Maar er zijn geen private partijen te vinden die een kerncentrale durven bouwen én exploiteren.
Zweedse onderzoekers hebben nu een molecuul ontwikkeld waarin zonne-energie kan worden opgeslagen. Ze noemen het Molecular Solar Thermal Energy Storage MOST. De moleculen zitten in vloeibare vorm in een zonnecollector en met behulp van een speciaal ontwikkelde katalysator kan die energie weer uit de vloeistof gehaald worden. Na het opnemen van de aldus vergaarde energie neemt het molecuul zijn oorspronkelijke vorm weer aan en kan het proces herhaald worden. De energie komt nu nog beschikbaar in de vorm van 83 graden Celsius maar de wetenschappers willen dit opstuwen naar 110 graden. Het systeem is emissieloos en eindeloos herhaalbaar. Geen Haarlemmerolie natuurlijk maar er liggen legio toepassingsmogelijkheden te wachten op zo'n doodsimpele invulling. De illustratie is van Yen Strandqvist van de Chalmers University.
Prachtig, zulke vindingen. Wilt u er meer van weten, lees dan dit artikel in SCIENTIAS. En ik kan u aanbevelen daar eens wat vaker te kijken. Prachtige site.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten