Burning, zo heet de nieuwe film van Lee Chang-dong. Een cineast die er de tijd voor neemt om zijn verhaal te vertellen. Meer dan twee en een half uur volgt Chang-dong zijn drie hoofdrolspelers dicht op de huid. Een film die geen moment verveelt en dat komt door die opmerkelijke combinatie van prachtig acteren, schitterende beelden, heerlijke filmmuziek en een raadselachtig plot.
Ik geef hier niets weg van het verhaal, dat zou zonde zijn. Maar op de achtergrond spelen zowel de klassenverschillen in de Koreaanse samenleving als het conflict met Noord Korea een rol. Yoo Ah-in speelt op een meer dan overtuigende manier Jong-su, een wat dromerig figuur die schrijversambities heeft, zoon van een trotse boer die geregeld met zijn buren en de overheid in conflict komt. Prachtig is ook Jeon Jong-seo als Hae-mi, een jong meisje dat pantomime heeft leren spelen en op zoek is naar de zin van het leven. Steven Jeun tenslotte speelt het rijkeluiszoontje Ben, die zegt zich vooral te vermaken maar snel verveeld raakt en die een paar vreemde liefhebberijen heeft ontwikkeld.
Kern van het verhaal is misschien wel de uitleg die Hai-mi geeft als ze op een prachtige manier een fictieve mandarijn pelt en opeet. Het gaat er niet om, zegt ze, dat je doet alsóf je een mandarijn eet, het gaat erom dat je vergeet dat die mandarijn er niet is. En zo moet Jong-su in de loop van de film zien te vergeten dat Hae-mi, op wie hij hevig verliefd is geraakt, er niet is en op dezelfde manier speelt een kat een hoofdrol in de apotheose van de film.
Maar dat moet u allemaal zelf gaan zien. Prachtige film en die schitterende muziek is van Mwog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten