Onlangs berichtte ik hier over het rapport van Human Rights Watch over de apartheidsstaat Israël. In Jeruzalem worden vier Palestijnse gezinnen geconfronteerd met een spontane huisuitzetting door joodse Israëliërs. Steeds vaker gaan ultraorthodoxe joden de straat op voor ronduit racistische betogingen tegen de Palestijnen en Arabische Israëliërs. Dan breken er onlusten uit die, hoe je het ook wendt of keert, zonder meer werden uitgelokt door het beleid van Netanyahu. Ik durf te beweren dat de Israëlische regering eropuit is de Palestijnen zodanig te frustreren dat ze wel de straat op moeten gaan. Netanyahu weet immers dat Hamas klaar staat om haar eigen rol in dit soort conflicten te spelen. Dat is dan ook precies wat we deze weken zien gebeuren: Hamas begint raketbeschietingen. En dat is precies wat Netanyahu wil, die dan ook prompt aangeeft dat Israël elk middel geoorloofd acht om Hamas te stoppen.
Hier spelen zowel geopolitieke als binnenlands-politieke overwegingen een rol en in laatste instantie zelfs persoonlijke motieven bij Netanyahu zelf. Met het vertrek van Trump uit het Witte Huis, heeft Israël wel een heel sterk argument nodig om niets ontziend geweld toe te passen in de Gazastrook. Raketbeschietingen door Hamas vormen zo'n sterk argument. Wat de binnenlandse politiek betreft, lukt het Netanyahu maar niet een regering te vormen, ook niet na herhaalde verkiezingen. Een oorlog met Hamas komt hem nu wel heel erg gelegen, nu kan hij zich laten zien als de politieke leider die opstaat, actie onderneemt tegen de vijand, de joodse Israëliërs beschermt enzovoort. En het persoonlijke motief voor Netanyahu zit hem in de rechtszaken wegens corruptie en machtsmisbruik die hem nog steeds achtervolgen. De status premier verschaft hem in ieder geval tijdelijke immuniteit en dat kan hij nu goed gebruiken.
Hanna Luden, directeur van het CIDI, stoort zich aan sommige Nederlandse parlementariërs. In de Volkskrant schrijft zij: "De eenzijdige kritiek op Israël van enkele Nederlandse politici is een teken aan de wand. ‘Nederland moet Israël aanspreken’, schrijft GroenLinks-buitenlandwoordvoerder Tom van der Lee op Twitter. Van der Lee doet dit met een link naar een NOS-artikel over rakettenaanvallen vanuit Gaza. Kan dit anders worden gezien dan vergoelijking, of zelfs aanmoediging, van het afvuren van deze raketten door terreurgroepen in Gaza? Van der Lee zijn oproep getuigt bovendien van een groot gebrek aan inzicht in de zeer ontvlambare, en zeer zorgelijke, situatie."
Je moet maar durven. Met geen woord rept Luden over de voorgenomen huisuitzettingen, over het rapport van HRW, over de consequente treiterijen en pesterijen door de Israelische overheid jegens de Palestijnen. Maar wat zegt Luden: "CIDI roept het toekomstige kabinet op om in het regeerakkoord op te nemen beide partijen aan te spreken om met elkaar te gaan onderhandelen. Dit uitgaande van het besef dat zowel Israël als de Palestijnen de verantwoordelijkheid hebben om te komen tot een vreedzame oplossing van het conflict. Disproportionele druk op één partij werkt contraproductief. Nederland moet zij aan zij staan met Israël in de strijd tegen terreur."
Nee, deze Hanna Luden is geen knip voor de neus waard. Zelfreflectie is aan haar niet besteed. Natuurlijk preekt ze voor eigen parochie, daar is op zich niks mis mee. Maar wanneer je zo aan de haal gaat met de werkelijkheid, als je zo blind bent voor het feilen van je eigen volk en je eigen regering, dan ben je niet meer serieus te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten