U zag natuurlijk ook die meer dan voortreffelijke documentaires van Thomas Erdbrink over het Afghanistan sinds het overhaaste vertrek van de Amerikanen. De Taliban hebben het verdoemde land regelrecht de Middeleeuwen in gekatapulteerd. De beelden die Erdbrink liet zien, de verhalen die hij vertelde, de interviews die hij afnam, ze waren ten hemel schreiend. Vooral de gesprekken met een voormalig rechter en een presentatrice van een nieuwsbulletin waren indringend en zeer emotioneel.
Na deze vier indrukwekkende afleveringen zakt de moed je echter definitief in de schoenen. Niets wijst erop dat er binnen Afghanistan zelf emancipatoire bewegingen kunnen ontstaan die het op kunnen nemen tegen de Taliban. Hun greep op de samenleving is totaal en volledig en in hun geweldsideologie, de sharia, zijn ze meedogenloos. Het centrale brein van deze moslims is buiten werking gesteld, het zijn stuk voor stuk eencelligen die eigener beweging nimmer afstand zullen doen van de privileges die ze als man genieten. Wee, de boreling die als meisje ter wereld komt.
De Russen en de Amerikanen hebben ervaren dat je dit land van buitenaf niets kunt opleggen, niet kunt veroveren, niet kunt emanciperen (niet dat de Russen dat ooit probeerden, die hadden heel andere motieven) Ik vermoed toch dat eerst de moslimextremisten van Iran, zeg maar het Khamenei-regiem, opgeruimd moeten worden. Wellicht dat er dan voor Afghanistan hoop zou kunnen gloren. Wat een wrede boodschap aan de vrouwen van Afghanistan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten