Veel commentaren over de donorregistratie gelezen de afgelopen dagen. Vooral medisch-ethici die zich tegen het voorstel van D'66 verzetten, Heleen Dupuis van de VVD - die de kleinst mogelijke meerderheid van stemmen niet voldoende vindt voor een beladen onderwerp als orgaandonatie -voorop. Ik raakte niet onder de indruk van hun argumenten. Vooral ethici willen doen geloven dat een donorregistratie op basis van 'ja, tenzij' strijdig zou zijn met het zelfbeschikkingsrecht en de integriteit van het menselijk lichaam. Ze spreken een taal die ik niet begrijp.
In de NRC van het afgelopen weekend worden twee jonge mensen opgevoerd. De een is 25 jaar en student interieurarchitectuur. Hij had zich als donor laten registreren maar ziet daar nu van af omdat hij meent dat de overheid dit nu voor hem beslist. Hij vindt het een autoritair wetsvoorstel dat hem het gevoel geeft dat je niet over je eigen lichaam mag beschikken. De ander is 36 jaar en werkzaam bij een communicatiebureau en is van mening dat zijn lichaam niet geclaimd mag worden door de politiek.
Is het nou echt zo moeilijk voor deze mensen om in te zien dat je deze materie ook compleet anders kunt benaderen? Kennelijk en mij bevreemdt dat in hoge mate. Er is toch geen sprake van dat de overheid voor je beslist? Die overheid zegt alleen: denk goed na en als je het niet wilt, laat dat dan even weten. Dat de politiek over dit onderwerp tot besluitvorming probeert te komen is nu juist de essentie van een vertegenwoordigende democratie. De politiek claimt niets, de overheid heeft niets over onze lichamen te zeggen, ook niet nadat dit wetsvoorstel door beide Kamers zou zijn aanvaard.
Ik zou deze beide jonge mensen willen vragen: stel, je bent ernstig ziek en je zou nog tientallen jaren kunnen leven wanneer je een donororgaan zou kunnen krijgen? Deze ene vraag is voldoende om je standpunt te bepalen.
Als straks de Eerste Kamer het wetsontwerp afwijst zal dat ongetwijfeld weer als een overwinning van de democratie gevierd worden. Ik vind het een nederlaag voor onze "beschaving". Wij, assertieve burgers, leden van een van de gelukkigste samenlevingen op aarde die zichzelf zo graag als gidslanders zien, wij krijgen het niet voor elkaar onze organen na onze dood af te staan aan medemensen die er nog jarenlang een gelukkig leven mee zouden kunnen leiden? Het is een schande dat we hier zo zo intensief over moeten discussiëren.
7 opmerkingen:
De voorstanders van deze wet hebben zich vooral gericht op het morele aspect en niet de grondwettelijke gevolgen daarvan. Gelet op de reacties, is het dan ook beter dat deze wet in de Eerste Kamer sneuvelt, want de schade die dan word aangericht zal nog groter kunnen zijn. Enige miljoenen Nederlanders die een brief krijgen van de Staat met de mededeling, dat tenzij ze reageren hun organen Staatsbezit zullen worden, want zo zullen ze de inhoud interpreteren, en daarvan mag nu al worden verwacht dat ze massaal NEE zullen zeggen. Niet omdat ze tegen het donorschap zijn, maar om duidelijk te maken dat niet de Staat daarover beslist. Dit betekend voor de mensen die op een donor wachten nog minder hoop, want het na-ijleffect hiervan zal jarenlang aanwezig zijn.
Ik sta versteld van het cynisme in dit soort reacties. Mensen moeten de intelligentie die ze (menen te) hebben gebruiken om een probleemstelling helder te analyseren. Het is niet de staat die beslist, het is ieder individu zelf. Het enige wat gevraagd wordt is je even te registreren. In de tijd dat u en ik bezig zijn met elkaar te discussiëren hadden we ons al twintig keer kunnen registreren met ja of nee. Hoe moeilijk kan het zijn. Overal in Europa doen ze het al op deze manier maar wij Nederlanders maken er een principieel wedstrijdje ver plassen met de overheid van. We moesten ons schamen.
Ik hoop voor u dat er een donororgaan beschikbaar is op de dag dat u dat nodig zou hebben, u zou dat orgaan krijgen ongeacht of u als voor- of tegenstander geregistreerd staat. Denk daar nou eens over na.
Uzelf bepleit zelfs wederkerigheid, en u bent daarin niet de enige, en dat betekend tweedeling in de samenleving. Daarbij gaat u gemakshalve ook voorbij aan de laaggeletterdheid van 2,5 miljoen Nederlanders, die niet of nauwelijks in staat zijn de inhoud van de brieven van de Overheid hierover te zullen begrijpen.
Het appelleren aan en zelfs opleggen van morele normen waarden, vanuit een ideologische levensbeschouwing heeft aangetoond gevaarlijk te zijn. Artikel 11 van de grondwet die de onaantastbaarheid van ons lichaam omschrijft is neutraal, maar met het aannemen van deze nieuwe Donorwet is die onaantastbaarheid onderworpen aan de grilligheid van de Staat.
Ik hoop voor u dat er een donororgaan beschikbaar is op de dag dat u dat nodig zou hebben, u zou dat orgaan krijgen ongeacht of u als voor- of tegenstander geregistreerd staat. Geeft u nou gewoon eens antwoord. Waar staat u zelf in deze discussie? Bent u donor of wijst u dat af? Wilt u te gelegener tijd wel een donororgaan ontvangen of wijst u dat af? U bent niet ongeletterd, dus zo moeilijk zijn deze vragen niet.
Het is jammer, dat u deze discussie niet zuiver kunt voeren, maar vooral bezig bent met wat ik gemakshalve maar etikettering noem. Mocht de wet worden aangenomen, dan is dat op democratische wijze tot stand gekomen, en heeft het een wettelijke grondslag. Wie daardoor getroffen wordt kan de wet toetsen aan artikel 8 van het EVRM. Als voorbeeld van een ingrijpende inbreuk op de integriteit van iemand zijn lichaam is het gedwongen kunnen worden celafname toe te staan.
Ook dit is een aantasting van de integriteit van iemand zijn lichaam, maar heeft een wettelijke grondslag.
U kletst maar wat raak. Wat verstaat u onder een discussie? U beantwoordt niet één van mijn vragen. Dus nog één keer: accepteert u een donororgaan als dat u in leven zou kunnen houden of niet?
Als u deze vraag niet wenst te beantwoorden, blijf hier dan weg. Ik weet werkelijk niet waarom u hier überhaupt komt.
Wat maakt het voor deze discussie uit, of iemand wel of niet een donororgaan wenst te kunnen ontvangen, of zelf donororgaan te zijn.
Het gaat hier om het principe van een ingrijpende verandering in een grondwetsartikel, die veel burgers het gevoel geeft, dat de overheid zich meester maakt van hun lichaam, na hun overlijden.
De grootste bezwaren daartegen komen zelfs uit de medische hoek, die hiermee grote problemen voorspellen, ten aanzien van de burgers die overleden zijn, maar waar de familieleden zouden kunnen aanvoeren, dat hun overleden familielid niet op de brieven van de overheid heeft gereageerd, omdat hij vind dat dit hen niet aangaat. Dus NEE tenzij er een keuze is gemaakt.
Nogmaals als de Wet door de Eerste Kamer komt, heeft het een wettelijke grondslag, maar gelet op de boosheid van velen, zou een massaal NEE als antwoord daarop een ernstige terugslag kunnen betekenen voor het aantal beschikbare donoren in de komende 10 a 20 jaar.
Een reactie posten