Delfzijl: diepe, diepe droefenis

Voor de verkiezing van de lelijkste stad in Nederland hoeft men geen wedstrijd uit te schrijven. Welke criteria men ook zou aanleggen, Delfzijl zou met vlag en wimpel winnen. Mocht u na deze post een onbedwingbare neiging hebben Delfzijl dan toch eens te bezoeken, ga dan niet alleen. Zorg dat u iemand bij u heeft die u uit een depressie kan trekken. Zeg niet dat u niet gewaarschuwd was.

Wij hadden, hoe vermetel, twee stadswandelingen in Delfzijl uitgezocht. We begonnen aan een cultuurhistorische wandeling, die begon bij een folly van Coop Himmelb(l)au, een vermaard deconstructivistisch architectenbureau dat we in Nederland leerden kennen van de dakconstructie van het Groninger museum. Het zou het enige object speciaal ontworpen voor een publieke buitenruimte van dit bureau in Europa zijn. Ik vrees toch dat de gemiddelde Delfzijlenaar denkt: is het echt waar? Heeft het stadsbestuur hier geld voor uitgetrokken?

En dan hebben we net het enige hotel dat hier ten lande in zee werd gebouwd gepasseerd. Ik weet niet welke architect dit gebouw heeft ontworpen maar het is werkelijk het absolute toppunt van afschuwelijkheid. Deze architect moet zich echt heel erg diep schamen. Maar kom, we doen niet moeilijk en zetten onze wandeling voort maar het wordt alleen maar erger. Eigenlijk is het ronduit gênant dat het gemeentebestuur deze folder Cultural Historic Walk (wij hebben toevallig de Engelstalige versie) het licht heeft doen schijnen. De gebouwen waarbij we stil blijven staan zijn meer dan lelijk, zonder uitzondering slecht tot zeer slecht onderhouden en soms zelfs rijp voor de sloop. Ik zie de wanhopige blikken in de ogen van de buitenlandse toerist die aan deze ellende begonnen is. En ik heb diepe bewondering voor de Delfzijlse bevolking die zich temidden van zo ontstellend veel diepe droefenis weet te handhaven.

We onderbreken deze wandeling en gaan verder met de wandeling die ons door Oud-West van Delfzijl voert waar veel woningen in de stijl van de Amsterdamse school zijn opgetrokken. Mocht u ooit in Delfzijl verzeild raken, ga dan naar deze buurt want die is echt mooi en de moeite waard. Maar beperk u daartoe, als u noodgedwongen andere buurten moet doorkruisen, zet dan uw oogkleppen op. Overigens, veel huizen in deze Amsterdamse School-stijl zijn er ook niet best aan toe, slecht onderhouden en soms zelfs in ronduit deplorabele staat. Maar er zitten ook pareltjes tussen, die beslist de moeite waard zijn.

U dacht dat u met Almelo het dieptepunt van stedelijk schoon al had gezien? Dan bent u nog niet in Delfzijl geweest! Ik weet het, stadsbesturen zijn armlastig maar het stadsbestuur van Delfzijl heeft zichzelf een brevet van onvoorstelbaar onvermogen uitgereikt. Zelfs de recente pogingen tot stadsverfraaiing zijn volledig mislukt. Met Dante zou ik willen zeggen: laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt! Mijn god, wat een onvoorstelbare droefenis is dit Delfzijl!