Zeventig landen namen deel aan de ministeriële conferentie in Parijs over het Israël-Palestina conflict. Israël en de Palestijnen namen niet deel aan de conferentie. Netanyahu wuifde de bijeenkomst lacherig weg als futiel en irrelevant. Voor hem begint de nieuwe werkelijkheid pas bij het aantreden van Trump.
De zeventig landen die wel aan de discussie deelnamen hebben nog maar eens vastgesteld en geformuleerd dat alleen een tweestatenoplossing, dus een volwaardige Palestijnse naast de Israëlische staat, vrede kan brengen in het Midden Oosten.
Nu heeft Netanyahu in zoverre gelijk dat het wereldpolitieke toneel er na het aantreden van Trump nadrukkelijk anders uit zal zien. Maar betekent dit dat de Parijse bijeenkomst alleen voor de Bühne was? In mijn ogen niet. De internationale gemeenschap heeft zich helder en duidelijk uitgesproken ten faveure van een oplossingsrichting waaraan Israël tot nog toe geen enkele medewerking heeft willen verlenen. Trump zal zich weinig of niets aantrekken van de internationale gemeenschap en zal uitsluitend zijn eigen agenda uit willen voeren.
We zullen zien waar dit alles toe leidt maar we kunnen er niet gerust op zijn. De voortekenen zijn uiterst ongunstig.
4 opmerkingen:
Met de heer Trump aan het roer, is er een verwachting gecreëerd dat de Palestijnen voortaan op hun daden worden afgerekend, en niet op hun woorden. De tweestatenoplossing wordt al te lang door de Palestijnen gesaboteerd, zoals voormalig president Clinton dit naar aanleiding van zijn pogingen om tot een oplossing te komen heeft vastgesteld.
Dat de schrijver de algemene vaststelling dat de conferentie weinig meer dan een verhaal voor de bühne is ontkent, zal zeker te maken hebben met het ressentiment dat hij bij voortduring voor de Joodse staat hier uitdraagt.
Vaststaat dat de slotverklaring niet door de EU is aanvaard, omdat de Engelsen en de Balkanstaten deze met een veto hebben geblokkeerd.
Van een veto van de slotverklaring heb ik nergens iets gelezen.De Britten stemden tegen omdat die zich niet kunnen permitteren Trump tegen zich in het harnas te jagen. Daarom kiezen ze ook voor een harde Brexit.
Het toont in elk geval aan, dat opportunisme en politieke belangen onder het mom van internationaal recht wordt misbruikt.
Het toont ook aan, dat de structuur van de VN Veiligheidsraad nooit verandert moet worden, d.w.z. het vetorecht van de permanente leden is een belangrijke veiligheidsgarantie dat voorkomt dat één van de grootmachten over een triviaal probleem in een oorlog wordt getrokken.
De VN Algemene Vergadering bewijst immers elke dag hoe vooral moslim landen daar trachten de wet uit te maken. De schade die daaruit voorkomt dient slechts vooral als propaganda voor foute entiteiten en activisten, immers de resoluties zijn slechts aanbevelingen en nooit bindend.
Een reactie posten