Voor mij is dat een serieuze vraag. Ik ben een overtuigd voorstander van gelijke rechten voor homo's en hetero's. Inclusief het homohuwelijk. Het gaat bij het huwelijk immers om niets anders dan een conventie die mensen nu eenmaal met elkaar overeen kunnen komen. Wij vinden dat er in een beschaafde samenleving geen onderscheid gemaakt mag worden naar seksuele geaardheid en/of samenlevingsvorm.
Of uit het homohuwelijk per definitie het recht op adoptie voortvloeit, valt wat mij betreft nog te bezien. Het is wel de praktijk van vandaag maar het is nog maar de vraag in welke mate dat ook vanzelfsprekend zou zijn.
Een kind kan onder natuurlijke omstandigheden alleen ontstaan uit seksueel verkeer tussen een man en een vrouw. Moderne medische techniek heeft weliswaar een aantal sluiproutes mogelijk gemaakt maar in essentie gaat het en blijft het gaan om een eicel en een spermatozoïde. Zonder medische technologie kunnen twee mannen net zo min als twee vrouwen kinderen verwekken. De evolutie leert ons dat een homoseksuele levenshouding of geaardheid het doorgeven van genen onmogelijk maakt.
Tenzij... tenzij men een technische ingreep uitvoert of tenzij homoseksuele paren zich beperken tot het adopteren van kinderen. Beide oplossingen komen voor, ook al zou ik niet weten hoe zij zich getalsmatig tot elkaar verhouden. Voor deze discussie is dat ook niet relevant. De vraag is of datgene wat technisch mogelijk is, daarmee ook wenselijk is. Dat kan leiden tot een ethisch vraagstuk maar ook dat is niet strikt noodzakelijk het geval.
In de NRC van 23 maart schrijft Herman Vuijsje een interessant artikel over de vraag of het wel wenselijk is dat twee vrouwen een kind opvoeden. De essentie is dat het in een samenleving als de onze wenselijk wordt geacht dat kinderen met zowel de moeder- als de vaderrol in aanraking komen. Dat het voor jongetjes buitengewoon belangrijk is dat zij zich met een man kunnen identificeren. Uit onderzoek zou blijken dat een compleet feminien onderwijs niet goed is voor de ontwikkeling van jongens én meisjes.
De kwestie rond het Turkse jongetje Yunus heeft nog eens de aandacht gevestigd op de culturele aspecten van dit vraagstuk en ik vind dat we ook die serieus moeten nemen, zelfs wanneer de achtergrond van die problematiek trekken heeft van homofobie.
Hoe je zo'n discussie moet voeren weet ik niet precies. Voor je het weet ontaardt zulk een discussie en dan valt er niets te winnen. Maar mijns inziens zouden homoseksuele paren zichzelf op zijn minst de vraag moeten stellen of het in het belang van kinderen is dat zij worden opgevoed door twee partners van gelijk geslacht. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier dus niet om de liefdevolle omgeving die natuurlijk ook van enorm belang is voor opgroeiende kinderen. Maar daarmee ben je er volgens mij niet. Opgroeiende kinderen hebben meer nodig, waaronder de mogelijkheid om zich te kunnen identificeren met beide geslachten.
Heteroseksualiteit is nog steeds de norm en vanuit evolutionair oogpunt is dat ook logisch en wenselijk. Het doorgeven van genen vindt uitsluitend plaats door heteroseksueel verkeer, of je dat nu leuk vindt of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten