Ben ík nou gek geworden?

Het blijft mij verbazen hoe gretig Nederlandse journalisten (buitenlandse trouwens ook) onze minister van financiën onderuit proberen te halen. In Nieuwsuur mag een journalist van het Financieel Dagblad eens flink uithalen en de supersonisch onkreukbare en waanzinnig integere Toine Huys, ons nationale geweten, mag het dan nog eens fijntjes samenvatten: die Dijsselbloem kan maar beter met de staart tussen de benen ophoepelen.

Voor alle duidelijkheid: ik ben geen lid van de PvdA en heb sinds eind jaren zeventig nooit meer op die partij gestemd. Maar ik ben vooralsnog zeer gecharmeerd van de rust en kalmte die Dijsselbloem uitstraalt en de kennis van zaken waarmee hij lastige dossiers toelicht.

Centraal staat nu een interview dat Dijsselbloem gaf aan Reuters dat het interview uiteindelijk publiceert met het woord 'template' in de kop. Dat woord heeft Dijsselbloem zelf niet uitgesproken en ook niet bedoeld. In Nederland werd het woord prompt vertaald als 'blauwdruk' maar daar heeft het Engels een ander woord voor: 'blueprint'. Een betere vertaling van 'template' is 'format' of 'formule'. Maar ook die woorden heeft Dijsselbloem niet gebruikt.

Het woord 'template' is vervolgens de aanleiding geweest voor een ware twitterhype hetgeen een journalist van de Financial Times, die dus ook maar een beetje zit te papegaaien, verleidt tot de uitspraak dat Dijsselbloem ontslagen dient te worden. Ik vind het allemaal buitengewoon ergerlijk maar de laaghartige houding van het Nederlands journaille, inclusief Pauw en Witteman en Martin Visser en Toine Huys, is ronduit beschamend. Wat een ongehoord slechte journalistiek is dit.