Nog een extra reden om Rotterdam in de armen te sluiten is het lef dat de stad ten toon spreidt in haar keuze voor beelden in het openbaar. Je komt in de stad beelden tegen waarvan je je afvraagt, hoe men in vredesnaam bij uitgerekend dát beeld is uitgekomen. Er zal vast wel ergens een ambtelijke commissie zitten die hiervoor verantwoordelijk is en ook verantwoording aflegt. Maar ik geloof niet dat de Rotterdammers daar nou zo veel belangstelling voor hebben. De Rotterdammer wordt op zekere dag wakker en denkt: hee verrek, er staat een beeld. En gaat vervolgens aan het werk.
Wat mij betreft is de kwalificatie 'mooi' of 'lelijk' de slechts denkbare manier om een beeld te waarderen. Het eerste beeld lijkt op een stuk been dat eindigt in een voet. Zie hoe het beeld volledig opgaat in de omgeving en hoe gemakkelijk die jonge gast er tegenaan leunt. Dat beeld pást hier. Perfect zou ik zeggen.
Het tweede beeld bevat een (verklarende?) tekst op de rugleuning van de eromheen gedrapeerde betonnen bank. Er zaten teveel mensen op om de tekst in me op te kunnen nemen. Er is vast goed over dit beeld nagedacht maar voor mij zitten er teveel aanknopingspunten in om er iets van te vinden. Mijn eerste gedachte is: kitsch. Heb ik overigens niets op tegen.
Het derde beeld is een geometrische figuur van een meter of vijf hoog schat ik. De kleuren zijn, in mijn ogen althans, prachtig. Geen schitterende of heldere kleuren maar in een net iets gedempte sfeer. En wat natuurlijk heel fraai is: dit beeld krijgt de ruimte en staat op een prachtige ruime plek. Het voegt iets toe en u mag zelf bedenken wat dat dan is.
Het volgende beeld doet denken aan de stal van van Lieshout maar ik heb geen idee of dat klopt. Van geen van deze beelden (met uitzondering van de laatste twee) weet ik wie de maker is. Dit beeld is lekker groot en staat op een druk kruispunt waar dagelijks duizenden mensen de straat oversteken. Loodgrijs, het lijkt op een bepakte reiziger die blijmoedig op stap is. Maar misschien heb ik er niet lang genoeg naar gekeken.
Het vijfde beeld is van Coop Himmelb(l)au. En als dat niet blijkt te kloppen dan is het een Daantje Roosegaarde, ordinair gejat. Nu dacht ik dat ze in Delfzijl beweren dat hun deconstructivistische sculptuur het enige object in Europa was dat door Coop Himmelb(l)au voor de publieke ruimte was ontworpen. Dat klopt dus niet. Tenzij ik er naast zit natuurlijk. Eerlijk gezegd vind ik dat deconstructivisme maar helemaal niets. Dat vond ik al meteen toen ik het in het Groninger museum tegenkwam. Maar verdomd, hier in Rotterdam komt zo'n beeld nog tot zijn recht ook.
En dan de onvermijdelijke kabouter butplug. Santa Claus van Paul McCarthy. Aanvankelijk leidde het beeld tot veel gedoe en weerstand maar de winkeliersvereniging van de Binnenweg zag dat anders en sinds 2008 staat dit beeld op het Eendrachtsplein, niemand die er nog aanstoot aan neemt. Is dit een mooi beeld? Ik vind van niet maar wat kan mij dat schelen. Wat Santa Claus, ook al zo iemand waar ik niets mee heb, in zijn rechterhand houdt zal wel altijd een raadsel blijven. Degene die de bijnaam kabouter butplug heeft bedacht had in ieder geval een goed gevoel voor humor. Misschien was dat ook wel stiekem de bedoeling van de maker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten