Naar wat voor een film heb ik eigenlijk zitten kijken? Ik begreep er niet veel van maar desondanks bleef ik toch geboeid naar de filmbeelden staren. Een echte Wong Kar-Wai film, zonder twijfel. Filmische beelden van een stad ergens in China, voornamelijk nachtelijke beelden, de mensen dicht op de huid gezeten.
De vorige films die we van hem zagen vertelden tenminste nog een enigszins coherent verhaal maar de vertelling achter Fallen angels is wel erg enigmatisch. We zien jonge mensen in een metropool, ze zijn allemaal op een of andere manier de weg kwijt geraakt, sterke sociale banden lijken ze niet (meer) te hebben, een geweten zegt ze niets en ze lijken geen enkele interesse in hun daden of de gevolgen daarvan te hebben. Waar zijn ze naar op zoek? Zijn ze wel ergens naar op zoek? Dolende zielen, zo lijkt het.
Er ligt voor hen geen verlossing in het verschiet, de moderne jonge mens van Wong Kar-Wai lijkt geen keuze te hebben anders dan gewoon door te gaan met wat je doet. Ik zal u deze film niet aanraden maar heb er zelf wel zeer geboeid naar zitten kijken. En dat heeft alles te maken met de cameravoering van Wong Kar-Wai, zijn schaarse gebruik van licht en telkens weer een heerlijke filmscore.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten