De laatste Wong Kar-Wai die we zagen is 2046, een min of meer logisch vervolg op In the mood for love. Prachtige rollen weer van Tony Leung, Fay Wong. Zhang Ziyi en Maggie Cheung. Werkelijk betoverende beelden van liefde in nachtelijke steden, van mooie mensen en van de onmogelijkheid van liefde. Ja, je kunt ongetwijfeld je leven lang van iemand houden maar dat zal hard werken zijn. Chow, de hoofdpersoon van deze film, zo voortreffelijk gespeeld door de knappe womanizer Tony Leung, ontmoet vele vrouwen op wie hij een bijna 'natuurlijke' aantrekkingskracht heeft. Hij is weliswaar op zoek naar liefde maar is tegelijkertijd ook bang zich daarin te verliezen. En zo wordt liefde een spel van aantrekken en afstoten.
Wong Kar-Wai brengt een extra dimensie aan door de film deels in 2046 te situeren, niet voor niets vijftig jaar na de overdracht van Hong Kong door de Britten aan China. Partijen maakten de afspraak dat China zich vijftig jaar lang niet al te intensief met de enclave zou bemoeien.Inmiddels weten we wel beter, Wong Kar-Wai ook. Tegelijkertijd is 2046 ook het kamernummer in het appartement waar Chow woont, dat wil zeggen, hij woont zelf op 2047 en heeft affaires met vrouwen in de naastgelegen kamer, nr 2046.
Wong Kar-Wai is een raadselachtig filmer die er lustig vrij op los associeert. Dan lijkt het moeilijk bepaalde scenes te interpreteren of te plaatsen maar bij Wong Kar-Wai hoef je je daarover geen zorgen te maken, je moet je mee laten voeren door het verhaal, de prachtige beelden, de heerlijke muziek. Centraal thema dit keer is de opera Norma van Bellini, de door Angela Georghiu zo schitterend gezongen aria Casta Diva.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten