De enclave Roermond

Uit een peiling zou blijken dat vier op de vijf Limburgers zich niet kunnen vinden in het voornemen van van Rey - u weet wel, die VVD hotemetoot die beschouwd kan worden als het mens geworden cliëntelisme - zich verkiesbaar te stellen voor de gemeenteraad van Roermond. De man wordt verdacht van corruptie en machtsmisbruik maar hij denkt: wat Berlusconi kan, kan ik ook.
De plaatselijke VVD-voorzitter heeft de peiling als niet-relevant naar het ronde archief verwezen, pas als de peiling zich had beperkt tot Roermond, zou die misschien iets hebben kunnen betekenen. Laat van Rey maar meedoen, de beste peiling zijn de gemeenteraadsverkiezingen zelf. Als die goede man in de Raad komt heeft de gemeente Roermond zich definitief afgescheiden van de rest van dit land. Dan maken we er een enclave van met een status aparte en een koninksrijkstatuut, een consul-generaal en zo. Wedden dat van Rey weer snel te paard zit?

Muppets

Iedereen mag wat vinden hoor en natuurlijk zou je het prettig vinden als de samenleving zo verstandig zou zijn nou uitgerekend jouw advies op te volgen. En natuurlijk moet je af en toe ook eens naar wijze oude mannen luisteren, soms hebben ze best iets zinnigs te melden. Maar het gedrag van de heren Wiegel, Bolkestein en Nijpels begint een beetje irritant te worden. Voor het eerst sinds decennia hebben de liberalen een premier uit eigen huize en het lijkt er waarachtig op dat deze drie ouwe muppets vooral stinkend jaloers zijn. Rutte deed iets wat hen nooit lukte.
Eerst komen ze met het ondemocratische idee van een tussenformatie en nu menen de heren zich te moeten bemoeien met het begrotingstekort. Zoals gezegd, ze mogen vinden wat ze vinden maar waarom krijgen ze zo´n groot podium?

Omdat de media, in dit geval Nieuwsuur, niets prachtiger vinden dan een premier die door zijn eigen partij onder druk wordt gezet. De volgende hype is alweer in de maak. Het publiek en de media worden driftig bespeeld, de what-if-scenario's liggen alweer klaar met de Eerste Kamer natuurlijk als ultieme dreigement. Ik heb voor deze heren slechts één kwalificatie over: ronduit irritant. Om nog maar te zwijgen van de stelling van Bolkestein - die alleen nog maar het gezicht van een boze bovenmeester op kan zetten - dat Rutte na dit kabinet geen premier meer moet worden. Hij mompelt dan iets over houdbaarheidsdatum maar die van hemzelf heeft hij nog steeds niet opgemerkt. En Wiegel refereert nog even aan Witteveen als de beste naoorlogse minister van financiën die we ooit hadden. Ja hoor, niemand kent deze soefie nog maar Wiegel zet even alle andere rentmeesters op hun plaats. Met zulke partijgenoten heb je geen politieke vijanden meer nodig. En o ja, voor alle duidelijkheid: ik ben geen VVD-stemmer, nooit geweest ook.

Kantelen

Groot artikel in de Volkskrant van vandaag: het beeld van Dijsselbloem kantelt. Na een niets ontziende hetze van de afgelopen week (met als dieptepunt Frits Wester die zelfs melding wist te maken van instortende beurzen en de minister de raad gaf een talencursus bij de nonnen in Vught te volgen), lijken journalisten, commentatoren en columnisten nu opeens tot inkeer te komen. Dijsselbloem wordt nu meer en meer geprezen als iemand die de EU in zijn eentje met de neus op de feiten drukte, iemand die tenminste zei waar het op stond. Beter ten halve gekeerd... zullen we maar denken.
Mijn zaterdag kan niet meer stuk, ik luister naar de Unearthed music van Johhny Cash, de zomertijd komt eraan en Dijsselbloem blijft onverstoorbaar. Wat me deugd doet is dat er bij de PvdA (en dat is nog steeds niet mijn partij maar dat komt vooral door mensen als Marcel van Dam en Rob Oudkerk en vergeet Adri Duivesteijn niet) heel verrassend een paar frisse lui rondlopen die er veel meer van snappen dan ik voor mogelijk had gehouden. Samsom en Dijsselbloem voorop. Dat geeft de burger moed!

Jan Akkermans en Eric Vloeimans

In 2011 zag ik Jan Akkermans optreden met Eric Vloeimans. Ik vond het toen een wat minder geïnspireerd optreden, vermoedelijk door de immens grote zaal. Gisteravond traden ze weer op, nu in Luxor, die aangename en fraaie poptempel of muziekzaal in Arnhem. Het optreden begon met Minor Details en Blind Bitch waarna een hele reeks nummers uit diverse platen van Jan Akkermans door de jaren heen. Meestal uptempo, soms een ballad, waaronder een Molukse ("Molukt het vandaag niet, dan Molukt het morgen wel", grapte Akkermans die verbaal sowieso op dreef was en tijdens het stemmen van zijn instrument tussen de nummers door opeens riep: "Als de noot het hoogst is, is die meestal vals").
Maar daar gaat het natuurlijk niet om. De line up was uitstekend - de beide frontmen behoeven geen nadere introductie - en met name de bassist en drummer waren voortreffelijk, prachtig stuwend en opwindend spel, het middenrif deed ook weer eens mee zonder dat dat alleen maar een gevolg was van de volumeknop op de speakers.
In sommige nummers was er echt sprake van samenspel tussen gitaar en trompet maar meestal wisselden de soli elkaar af. Akkermans gaf in het praatje vooraf al aan dat het spel van Vloeimans wonderwel in zijn muziek paste en dat was niets teveel gezegd. Het was werkelijk een genot om deze combinatie bezig te horen én te zien. Dan weer speelt Vloeimans met extra lucht zijn ijle klanken, dan weer gebruikt hij de demper, nu eens subtiele akkoorden om vervolgens uit te barsten in lyrische vitaliteit. Ik kan er geen genoeg van krijgen en dat geldt ook voor Jan Akkermans zelf die buitengewoon goed op dreef was en er zichtbaar plezier in had. Geen kapsones en prachtig gitaarspel. Wat telkens weer verbaast is het achteloze gemak waarmee hij zijn instrument bespeelt. En het hoogtepunt was natuurlijk toch Hocus Pocus, direct herkenbaar uit duizenden, lekker lang, lekker hard. De meeste nummers werden trouwens heerlijk uitgesponnen zonder ooit langdradig te worden.
Als u de kans krijgt, ga deze combinatie dan bekijken en beluisteren, het is meer dan de moeite waard.

Nog maar eens wat getallen

In Hoeveel is genoeg? van Robert & Edward Skidelsky lees ik enkele cijfers die voor zich spreken: in 1970 kreeg een top-CEO in de VS circa dertig keer zoveel als een gemiddelde werknemer, nu is dat tweehonderdzesendertig keer zoveel. In de UK gaat het om eenentachtig keer zoveel in plaats van zevenenveertig keer zoveel tien jaar geleden. In de VS is het inkomen van de rijkste vijf procent negen keer zo snel gestegen als dat van de armste vijf procent, in de UK vier keer zo snel. Kortom, de rijken bemachtigen een steeds groter deel van het nationale inkomen.

In de Volkskrant van afgelopen zaterdag lezen we dat de topinkomens verder stijgen en dat de verschillen steeds groter worden. Eerder meldde ik al dat nu de bonussen onder druk komen te staan, de topverdieners hun vaste salaris enorm hebben zien stijgen, soms tot wel 19 procent. Meurice van ASML heeft een totaal jaarsalaris van € 11.259.424. Begrijpt u dit nog?

In hetzelfde artikel maakt de Volkskrant melding van enkele nieuwe vondsten om het topsalaris van de topverdieners nog meer top te maken: de blijfbonus en de luxe versie van de hypotheekgarantie. Van Boxmeer van Heineken kreeg een retentiebonus van 1,5 miljoen Euro om nog een periode bij te tekenen; zijn totaalsalaris over 2012 bedroeg € 6.544.770. En Malcolm Brinded van Shell kreeg een bonus van € 2.067.248 omdat hij bij zijn vertrek zijn huis niet kon verkopen voor het bedrag dat hij ervoor betaald had.

Wie denkt dat mijn verontwaardiging is ingegeven door jaloezie vergist zich. Ik kan niet vaak genoeg herhalen dat dit soort inkomensverschillen funest zijn voor een gezonde samenleving, voor een beschaving. Stuitend is de schaamteloosheid waarmee dit gedrag in weerwil van alle maatschappelijke commotie gewoon aan de orde van de dag blijft.
Op Skidelsky kom ik later nog terug maar ik kan u nu al hun boek van harte aanbevelen.

Ben ík nou gek geworden?

Het blijft mij verbazen hoe gretig Nederlandse journalisten (buitenlandse trouwens ook) onze minister van financiën onderuit proberen te halen. In Nieuwsuur mag een journalist van het Financieel Dagblad eens flink uithalen en de supersonisch onkreukbare en waanzinnig integere Toine Huys, ons nationale geweten, mag het dan nog eens fijntjes samenvatten: die Dijsselbloem kan maar beter met de staart tussen de benen ophoepelen.

Voor alle duidelijkheid: ik ben geen lid van de PvdA en heb sinds eind jaren zeventig nooit meer op die partij gestemd. Maar ik ben vooralsnog zeer gecharmeerd van de rust en kalmte die Dijsselbloem uitstraalt en de kennis van zaken waarmee hij lastige dossiers toelicht.

Centraal staat nu een interview dat Dijsselbloem gaf aan Reuters dat het interview uiteindelijk publiceert met het woord 'template' in de kop. Dat woord heeft Dijsselbloem zelf niet uitgesproken en ook niet bedoeld. In Nederland werd het woord prompt vertaald als 'blauwdruk' maar daar heeft het Engels een ander woord voor: 'blueprint'. Een betere vertaling van 'template' is 'format' of 'formule'. Maar ook die woorden heeft Dijsselbloem niet gebruikt.

Het woord 'template' is vervolgens de aanleiding geweest voor een ware twitterhype hetgeen een journalist van de Financial Times, die dus ook maar een beetje zit te papegaaien, verleidt tot de uitspraak dat Dijsselbloem ontslagen dient te worden. Ik vind het allemaal buitengewoon ergerlijk maar de laaghartige houding van het Nederlands journaille, inclusief Pauw en Witteman en Martin Visser en Toine Huys, is ronduit beschamend. Wat een ongehoord slechte journalistiek is dit.

Houden homorechten ook het recht op adoptie in?

Voor mij is dat een serieuze vraag. Ik ben een overtuigd voorstander van gelijke rechten voor homo's en hetero's. Inclusief het homohuwelijk. Het gaat bij het huwelijk immers om niets anders dan een conventie die mensen nu eenmaal met elkaar overeen kunnen komen. Wij vinden dat er in een beschaafde samenleving geen onderscheid gemaakt mag worden naar seksuele geaardheid en/of samenlevingsvorm.
Of uit het homohuwelijk per definitie het recht op adoptie voortvloeit, valt wat mij betreft nog te bezien. Het is wel de praktijk van vandaag maar het is nog maar de vraag in welke mate dat ook vanzelfsprekend zou zijn.

Een kind kan onder natuurlijke omstandigheden alleen ontstaan uit seksueel verkeer tussen een man en een vrouw. Moderne medische techniek heeft weliswaar een aantal sluiproutes mogelijk gemaakt maar in essentie gaat het en blijft het gaan om een eicel en een spermatozoïde. Zonder medische technologie kunnen twee mannen net zo min als twee vrouwen kinderen verwekken. De evolutie leert ons dat een homoseksuele levenshouding of geaardheid het doorgeven van genen onmogelijk maakt.

Tenzij... tenzij men een technische ingreep uitvoert of tenzij homoseksuele paren zich beperken tot het adopteren van kinderen. Beide oplossingen komen voor, ook al zou ik niet weten hoe zij zich getalsmatig tot elkaar verhouden. Voor deze discussie is dat ook niet relevant. De vraag is of datgene wat technisch mogelijk is, daarmee ook wenselijk is. Dat kan leiden tot een ethisch vraagstuk maar ook dat is niet strikt noodzakelijk het geval.

In de NRC van 23 maart schrijft Herman Vuijsje een interessant artikel over de vraag of het wel wenselijk is dat twee vrouwen een kind opvoeden. De essentie is dat het in een samenleving als de onze wenselijk wordt geacht dat kinderen met zowel de moeder- als de vaderrol in aanraking komen. Dat het voor jongetjes buitengewoon belangrijk is dat zij zich met een man kunnen identificeren. Uit onderzoek zou blijken dat een compleet feminien onderwijs niet goed is voor de ontwikkeling van jongens én meisjes.

De kwestie rond het Turkse jongetje Yunus heeft nog eens de aandacht gevestigd op de culturele aspecten van dit vraagstuk en ik vind dat we ook die serieus moeten nemen, zelfs wanneer de achtergrond van die problematiek trekken heeft van homofobie.

Hoe je zo'n discussie moet voeren weet ik niet precies. Voor je het weet ontaardt zulk een discussie en dan valt er niets te winnen. Maar mijns inziens zouden homoseksuele paren zichzelf op zijn minst de vraag moeten stellen of het in het belang van kinderen is dat zij worden opgevoed door twee partners van gelijk geslacht. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier dus niet om de liefdevolle omgeving die natuurlijk ook van enorm belang is voor opgroeiende kinderen. Maar daarmee ben je er volgens mij niet. Opgroeiende kinderen hebben meer nodig, waaronder de mogelijkheid om zich te kunnen identificeren met beide geslachten.
Heteroseksualiteit is nog steeds de norm en vanuit evolutionair oogpunt is dat ook logisch en wenselijk. Het doorgeven van genen vindt uitsluitend plaats door heteroseksueel verkeer, of je dat nu leuk vindt of niet.

Een politieke partij verbiedt men niet

Er gaan in Duitsland bij voortduring stemmen op om de partij van de rechts-radicale nazi adepten van de NPD in Duitsland te verbieden. Eerdere pogingen hiertoe strandden op de hogere rechters die een verbod van vereniging op politieke gronden terecht niet acceptabel achtten in een rechtsstaat.
Momenteel is die discussie weer uiterst actueel na de ontmanteling van de National Sozialistische Untergrund, verantwoordelijk voor de laffe moord op een aantal Turkse inwoners in Duitsland. Angela Merkel weigert, mijns inziens terecht, een nieuwe poging om de NPD te laten verbieden. Opmerkelijk is dat vooral de SPD zich sterk maakt voor zo'n verbod en de regering nu van slapte beschuldigt. FDP en de Groenen steunen de regering, terwijl de zusterpartij van de CDU, de CSU het weer met de SPD eens is.
Inmiddels heeft ook de Centrale Joodse Raad, bij monde van haar vice-voorzitter Charlotte Knobloch zich in de discussie gemengd. Zij noemt de opstelling van de regering een "rampzalige verzaking van de publieke zaak".
Nu mag de CJR vinden wat zij vindt maar het maakt op mij op zijn zachtst gezegd een merkwaardige indruk dat men daar voor het verbod van een politieke partij kiest. In mijn ogen moet men zo'n partij al deze media-aandacht niet gunnen en is het verstandiger te vertrouwen op het gezonde verstand én historisch besef van de gemiddelde Duitse burger.

Obama stelt teleur

Op bezoek bij Netanyahu verzekert Obama Israël van eeuwige steun. Op bezoek bij zorgvuldig geselecteerde Israëlische studenten verklaart Obama dat de Palestijnen moeten kunnen rekenen op empathie. Dat is dus de inzet in de tweede ambtstermijn van Obama en dat is ronduit teleurstellend. Realpolitik, zal Obama zeggen, stelt wel vaker teleur. Maar het is simpelweg de zoveelste keer dat het Westen een kans laat lopen om tegen de Israëliërs te zeggen: "dit is de grens, jullie krijgen onze eeuwige steun, maar wel terug naar de grenzen van 1967 en alle joodse nederzettingen op Palestijns grondgebied ontmantelen. Voor het einde van mijn tweede ambtstermijn moet de tweestatenoplossing op papier zijn uitgewerkt en in een verdrag zijn opgenomen". Ha, wie durft nog zo te dromen?

Cyprus revisited

De kleine spaarder is gered, twee banken die het allemaal niet meer snapten onder curatele gezet, de grote spaarders zijn alles kwijt en de Russen kwaad. Gestolen geld wordt nu nog een keer gestolen, zegt Medvedev.
Kan wel zijn maar toen de Cyprioten aanbelden om hulp lieten de Russen weten dat die Cyprioten niets hadden waar de Russen warm voor liepen. From Russia with love. De Cyprioten stemden in VN-verband altijd in lijn met het Russisch beleid, nooit in overeenstemming met EU-standpunten. Dat zullen ze nu wel afleren. In tijden van nood leer je je echte vrienden kennen.

Ik vind wat er nu gebeurt perfect. Cyprus is gewoon een klein eilandje en ze moeten terug naar een economie van herders en toeristen. Een bankenunie zou paal en perk moeten stellen aan de omvang van een financiële sector in een EU-lidstaat, dan kan dit tenminste niet nog eens gebeuren.
We snappen natuurlijk allemaal heel goed waarom die nare Juncker zo'n lullig commentaar op Dijsselbloem had: dat Luxemburg is vermoedelijk net zo risicovol gestructureerd als IJsland en Cyprus. De tijd zal het leren.

Nu moeten nog vooral de Nederlandse journalisten ophouden met te benadrukken dat Dijsselbloem zo geblunderd zou hebben. Het is de facto en aantoonbaar onjuist. Het aanpakken van de kleine spaarders was een voorstel van de Cypriotische regering zelf. Wat mij betreft doet Dijsselbloem het uitstekend.

Ik denk overigens niet dat al die Russische witwassers lijdzaam gaan toezien hoe hun kapitaal in één keer verdampt. Daar komt nog wel gedoe van, vrees ik. En wat te denken van die Britse expats? Eens afwachten hoe Cameron daar op reageert.

Maar vooral is het van belang dat de Cyprioten zich realiseren dat ze deze crisis kunnen overwinnen dankzij Europa. Ik weet het, dat eilandje is de EU binnengefietst door de Grieken omdat het hun de beste verdediging tegen de Turken leek. Met Cyprus in de EU konden de Grieken hun claim op het eiland overeind houden. Ach, wie heeft hier nou eigenlijk géén boter op het hoofd?

Is er in Cyprus geblunderd?

Ja natuurlijk. Net als in IJsland hebben ze er toegestaan dat er een onevenredig grote financiële sector ontstond. Mocht zich ooit een bankenprobleem voordoen - en dat is nu het geval - dan dondert dat hele eiland om. En nou mag de EU dat probleem even oplossen?
Mij lijkt het niet meer dan vanzelfsprekend dat de ministers van financien daar even goed over nadenken en de gekozen oplossing - Cyprus schraapt zelf maar even 40% van het probleem bij elkaar - heeft mijn zegen. En dus moeten de Cyprioten te rade bij zichzelf en de Russen. Want het heeft er toch alle schijn van dat een zeer groot deel van de Cypriotische banktegoeden uit het land van Poetin afkomstig zijn.
Was het nou slim om ook de kleine spaarders mee te laten doen? Ja en nee. Nee, omdat nu niemand meer gelooft dat het depositogarantiefonds nooit ter discussie zal worden gesteld. Dijsselbloem heeft zich inmiddels gehaast te verklaren dat het hier om eenmalige maatregel gaat die niet zal worden herhaald maar dat gelooft niemand. Wanneer een land serieus in problemen geraakt is het beslist redelijk wanneer iedereen een beetje bijdraagt aan de oplossing ervan. Zo'n offer - en het doet echt pijn - mag dan ook van de kleine spaarders gevraagd worden. 3% is niet echt overdreven. Maar als de Cyprioten dit tussenvoorstel afwijzen, dan dondert de sector alsnog om en is iedereen alles kwijt. Je zou zeggen, wie zijn zegeningen wil tellen, weet wat hem te doen staat. Ik ben benieuwd.
Dat de Cyprioten boos zijn lijkt me logisch. Maar ze moeten hun kwade blikken niet op Brussel richten maar op hun eigen politici en dus op zichzelf. Dat Dijsselbloem nu een boel verwijten naar zijn kop geslingerd krijgt is even onredelijk als onvermijdelijk. Hij zal er wel tegen kunnen. Je kreeg wel een heel nare smaak in de mond bij de verklaringen van zijn voorganger, die Luxemburger, kom hoe heet hij ook alweer?

Het basisinkomen

In de Volkskrant van dit weekend twee uiterst interessante artikelen waarin het basisinkomen aan bod kwam. Hoogleraar ontwikkelingseconomie aan de London University Guy Standing bepleit al jarenlang een basisinkomen (zoals dat al eerder werd gesuggereerd door economen als Jan Tinbergen, John Galbraith en Milton Friedman die de negatieve inkomensbelasting introduceerde).
Standing gelooft niet dat een basisinkomen de mensen lui zou maken, integendeel stelt hij, mensen worden alleen maar creatiever wanneer ze zich geen zorgen hoeven te maken over de eerste levensbehoeften. Wie er genoegen mee neemt, beperkt zich tot zijn basisinkomen en wie ambitieuzer is gaat ondernemen en kan zich een grotere welvaart verwerven. Ook altruïsme is veel gemakkelijker aan de dag te leggen wanneer mensen zich niet hoeven te bekommeren om hun eerste levensbehoeften. En in de derde plaats zou een basisinkomen veel goedkoper zijn dan de verzorgingsstaat zoals wij die nu kennen.

Datzelfde idee wordt ook al langere tijd bepleit door vader en zoon Skidelsky, die hier al eens eerder de revue passeerden. In de Volkskrant een interview met hen naar aanleiding van de verschijning van de Nederlandse vertaling van hun boek Hoeveel is genoeg? Geld en het verlangen naar een goed leven. De Skidelsky's willen af van het groeisyndroom van de moderne economische theorieën. Hun remedie tegen het eindeloze consumeren is een combinatie van maatregelen: verkorting van de werkweek, een arbeidsloos basisinkomen, beperking van reclame en een progressieve belasting op consumptie. Hoe meer je consumeert, hoe meer belasting je betaalt. Geen gek idee wanneer je bedenkt dat consumptie nu eenmaal een beslag legt op het herstelvermogen van ons systeem inclusief de beschikbare energievoorraad. Je kunt sparen voor meer consumptie, je kunt ook sparen voor je oude dag.

Ik ga eerst dat boek eens lezen en kom er dan hier op terug.

Belastingen en ontwikkelingssamenwerking

In een interessant artikel in de Volkskrant van 16 maart komt de Keniaanse econoom  Alvin Mosioma aan het woord. Hij hekelt - volkomen terecht - de liberale belastingwetgeving in Nederland voor buitenlandse brievenbusmaatschappijen. Lucratief voor de Nederlandse schatkist maar in termen van internationale politiek een gotspe van de hoogste orde natuurlijk.
Mosioma schat dat Afrika jaarlijks 50 miljard aan belastingen misloopt doordat Internationale bedrijven de Hollandroute kiezen. Die 50 miljard dollar zou het tienvoudige zijn van de internationale ontwikkelingshulp die Afrika jaarlijks van de internationale gemeenschap ontvangt. In hoeverre deze getallen correct zijn kan ik niet inschatten maar ik vermoed dat de ordegroottes wel kloppen. En dit is natuurlijk te bizar voor woorden.
Mosioma wijst er terecht op dat een aantrekkelijk belastingklimaat pas op de achtste plaats komt als  het gaat om vestigingsargumenten in een bepaald land. Opleidingsniveau van de lokale bevolking, infrastructuur, energievoorziening in termen van betrouwbaarheid en kosten zijn bijvoorbeeld veel belangrijker dan het belastingklimaat.
Ik zou het zelfs verdedigbaar vinden als Nederland dit achterlijke belastingparadijs voor grote internationale bedrijven, de Romneys, de Bono's en de Rolling Stones van deze wereld opheft en ter compensatie stopt met ontwikkelingshulp. Dat zou in ieder geval heel wat eerlijker zijn dan de status quo waarin Nederland - in de woorden van Mosioma - met de linkerhand geeft en met de rechterhand neemt.

Moslims, homohaat en pleeggezinnen

Erdogan is minister-president van een zelfbewust Turkije, dat zich nog niet zo lang geleden op Europa oriënteerde, erbij wilde horen. Maar dat is nu verleden tijd, de Turken hebben ons niet meer nodig, zijn tot een regionale grootmacht gegroeid en kennen een economische groei waar Europa jaloers op is.
Net als bijvoorbeeld Marokko, vindt ook de Turkse overheid dat ze zeggenschap blijft houden over haar burgers die verkozen het land te verlaten. Zij blijven op een simpele manier staatsburger van het land waar ze geboren zijn omdat ze hun paspoort niet in kunnen leveren.
En die bemoeienis kan soms ver gaan, zoals we ook nu weer ervaren, nu de Turkse overheid meent de Nederlandse regering te kunnen kapitelen over de wijze waarop wij omgaan met pleeggezinnen. Die bemoeienis is natuurlijk onaanvaardbaar en stuitend en het doet me goed dat wij ministers in onze regering hebben die daar klare taal over spreken.
Wat echt schandalig is, is het gegeven dat er nu opeens kabaal wordt gemaakt over een Turks jochie dat al negen jaar uit huis is geplaatst en tot ieders tevredenheid is ondergebracht bij een lesbisch ouderpaar. Tot ieders tevredenheid? Nee, want de biologische ouders van Turkse komaf zijn er zeer ongelukkig mee.
Negen jaar na dato ziet de Turkse overheid hier opeens een "zaak" in die politiek kan worden uitgebuit. Ik ben benieuwd naar het bezoek van Erdogan komende week aan ons land. En benieuwd hoe onze regering zich opstelt als de bevriende regeringsleider een publicitair slaatje uit deze kwestie probeert te slaan.

Maar nu naar de inhoud. De Turkse reactie heeft naar verluidt niets te maken met het feit dat het pleegouderpaar lesbisch is. Hun verwijt is dat er geen rekening wordt gehouden met culturele factoren en groepsidentiteit. Dat is een wat laffe redenatie omdat het " probleem" natuurlijk ontstaat doordat de moslimgemeenschap homoseksualiteit niet accepteert. Anders zou er weinig tot niets aan de hand zijn behalve dan het statistische feit dat er nu eenmaal veel te weinig pleeggezinnen met een moslim-identiteit beschikbaar zijn.
Een uithuisplaatsing is ten principale tijdelijk van aard. Dus ook dit Turkse jochie gaat vroeger of later terug naar het gezin waar hij uit is voortgekomen, ook al is negen jaar inmiddels een zeer forse periode geworden. Maar stel dat het jongetje over een kortere of langere tijd teruggaat naar zijn biologische ouders, dan komt hij terecht in een homovijandige cultuur, terwijl hij de voorgaande 10 tot 12 jaar voorbeeldig en liefdevol is opgevangen in een homo-omgeving. Wat er ook gebeurt, dat jongetje gaat straks problemen krijgen, juist omdat hij 10 tot 12 jaar in een lesbisch gezin heeft gebivakkeerd.
En in dat licht bezien, is het maar de vraag of het nou zo verstandig was, een kind uit een moslimomgeving - juist omdat het om een tijdelijke maatregel gaat - onder te brengen in een gezin dat - hoe liefdevol ook - in onze cultuur een logisch en bijna natuurlijk fenomeen is geworden, maar in andere culturen nog lang niet tot de mogelijkheden behoort, omdat emancipatie in die culturen nog lang niet is geland en er voorlopig ook nog lang geen voet aan de grond lijkt te krijgen. Denk in dit verband maar even aan de moslimbroederschap in Egypte en hun opvattingen over vrouwenemanciptie en homoseksualiteit.

Die discussie moet hier wel gevoerd kunnen worden maar de Turkse overheid heeft in deze discussie niets te zoeken, dat maken wij zelf wel uit. En dat het pleegoudergezin inmiddels onder heeft moeten duiken is natuurlijk helemaal schandalig. Heel naar deze discussie en ze toont nog eens de zwakte van de multiculturele samenleving aan. De Turken dragen hiermee bij uitstek zelf bij aan de zie-je-nou-wel-reactie van de vreemdelingenvrezers.

Vaarwel solidariteit

De Raad voor de Volksgezondheid & Zorg heeft een advies uitgebracht om gezond gedrag te belonen via de zorgpremie. Nu lijkt het mij op zich een goede zaak wanneer patiënten en zorgverleners zich bewust worden van de kosten van gezondheidszorg. En dat geldt dan niet alleen voor patiënten die zorg vragen of zeggen nodig te hebben maar ook voor bestuurders die hoge inkomens en forse bonussen zeggen te verdienen.

Maar het advies van de Raad betekent wel een eerste stap op weg naar het afscheid van de essentie van ons zorgsysteem: de solidariteit. Dat past probleemloos binnen de contouren van het ik-tijdperk waarin we nu al zo lang verkeren. De mondige assertieve burger die bij het claimen van talloze rechten vergeten is dat naast ieder recht ook een plicht staat.

Gezond gedrag kun je belonen als ware je lichaam een auto: de no-claimkorting. En het is allemaal heel eenvoudig, zegt de Raad. Je kunt conditietesten uitvoeren en preventiemaatregelen nemen. Niks mis met preventiemaatregelen hoor en je zou zelfs nog tegen een longpatiënt kunnen zeggen: die nieuwe long krijg je alleen als je stopt met roken.

Maar daar houdt het wel zo'n beetje mee op, althans wat mij betreft. Moeten we straks collectief gaan ochtendgymen en bij geaccrediteerde ondernemingen fitness gaan doen om in aanmerking te komen voor een premiekorting? Vergeet het maar, als burger ben je ook in zo'n systeem altijd duurder uit. Een beetje minder premie maar de fitnesskosten worden verplicht en ze rijzen de pan uit door de marktwerking die er ongetwijfeld op los wordt gelaten.

Maar wat natuurlijk belangrijker is, is het volgende. Rokers en drinkers leven korter, ze gaan eerder dood. Dat is de consequentie van hun gedrag en niemand kan nog met droge ogen verklaren daar geen weet van te hebben. De meeste zorgkosten worden echter gemaakt in de laatste levensjaren van de mens. De rokers en drinker doen dus niet anders dan hun burgerplicht door eerder te overlijden. Het is dan niet redelijk hen ook nog eens een extra premie op te leggen.

Maar wat natuurlijk véél belangrijker is, is het volgende. Het menselijk lichaam is geen machine die met een auto kan worden vergeleken. Men kan (relatief) minder gezond leven door te roken en/of te drinken maar dat betekent nog niet dat een beroep op de zorg alleen door het gedrag wordt bepaald. De moderne burger heeft nogal wat hinder van omgevingsfactoren waar hij totaal geen invloed op uit kan oefenen: waterverontreiniging, luchtverontreiniging, milieuschade anderszins enzovoorts. Stevig roken maar overlijden aan fijnstof uit de lucht die we inademen en dan toch de premie verzwaren? Mij lijkt dat onwenselijk en tot onoverkomelijke problemen in de bewijslast te leiden.

Maar wat natuurlijk nóg veel belangrijker is, is het volgende. We maken een kapitale fout wanneer we de solidariteitsgedachte uit ons verzekeringsstelsel bannen. Het is al beroerd gesteld met de publieke moraal en nu dreigen we er helemaal een ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikke-bedoening van te maken. Gedragsverandering moet, dat lijdt geen twijfel. Maar niet door gewenst gedrag af te dwingen met een Euroteken. Want het zijn dan opnieuw de laagstbetaalden die de rekening gepresenteerd krijgen. Dat kan een boel mensen een goed gevoel opleveren maar het maakt onze publieke moraal niet beter. Het beschavingspeil zal integendeel alleen maar afnemen.

Schaliegas geen Haarlemmerolie

De geopolitieke verhoudingen zouden sterk wijzigen. De VS zouden volledig in hun eigen energiebehoefte kunnen voorzien. En Europa zou niet meer alleen aangewezen zijn op Rusland. Het enige wat we hoefden te doen was het omhooghalen van schaliegas, u weet wel, aardgas dat opgesloten zit in gesteente maar er heel gemakkelijk uitgehaald zou kunnen worden.
Louise Fresco publiceerde onlangs nog een artikel over de onterechte scepsis jegens de wetenschap en een van haar argumenten was nu juist dit schaliegas. Laten we maar blij zijn met die wetenschap, want nu weten we in korte tijd al een heleboel meer. De winning van schaliegas leidt tot ernstige waterverontreiniging (zware metalen en radioactieve stoffen), ernstige luchtverontreiniging (de emissie van methaan neemt toe en methaan is een 25 keer sterker broeikasgas dan kooldioxide) en tot slot neemt het risico op aardbevingen rond winningsgebieden aanzienlijk toe.
U mag alle adjectieven zoals 'ernstig' en 'aanzienlijk' weglaten. Maar wanneer we bezien welke maatregelen genomen kunnen worden om deze neveneffecten van de winning van schaliegas tegen te gaan, moet ik toch sterk denken aan dat prachtige boek Waarom de hel naar zwavel stinkt van Salomon Kroonenberg. Als hij eenmaal is aangeland bij het middelpunt van de aarde en aan zijn reis terug begint, staat hij er versteld van hoe snel hij al tekenen van menselijk ingrijpen in de natuur aantreft.
In Nederland is een rapport over de winning van schaliegas in de maak. Dat wordt opgesteld door Witeveen+Bos in samenwerking met Fugro en Arcadis. Het verschijnt op 1 juli aanstaande. We komen er hier nog wel vaker op terug.

Hongarije: lakmoesproef voor Europa

De Hongaarse minister-president Viktor Orbán heeft met zijn Fidesz een absolute meerderheid in het Hongaarse parlement behaald. Hij zit daar dus met zijn kornuiten in opdracht van het Hongaarse volk en omdat je nooit zeker weet of je daar over 10 jaar nog zit, besloot hij de Grondwet eens flink op te schudden. Op grond van die nieuwe Grondwet worden daklozen paria's, wordt de pers gebreideld en heeft de Nationale Bank zich te schikken naar de wensen van de overheid. Ook is bepaald dat een hernieuwde Grondwetswijziging slechts mogelijk is met 2/3 meerderheid. Daarmee heeft Fidesz zich ervan verzekerd dat hun beleid een stevige en structurele toekomst heeft. Het Hongaarse volk heeft in zijn eigen voet geschoten.

De vraag is nu wat Europa doet aan deze nieuwe Europese bijna-dictatuur in eigen gelederen. Bulgarije en Roemenië behoren weliswaar tot de EU maar zij worden voorlopig niet toegelaten tot Schengen, met name vanwege de maar moeilijk te beteugelen corruptie aldaar. Maar het zijn wel democratieën en laten we eens naar hun huishoudboekje kijken: het begrotingstekort van Bulgarije bedraagt in 2014 1,0% en dat van Roemenië 2,2%. Terwijl het begrotingstekort van Hongarije 3,4% bedraagt.

Barosso en Schulz hebben Orbán op diens vestje gespuugd, ongetwijfeld in de meest diplomatieke bewoordingen, maar daar heeft deze Hongaar totaal geen boodschap aan. Mijn stelling is dat de EU hier keihard dient op te treden en Hongarije het stemrecht dient te ontnemen. Dat zal juridisch wel niet eenvoudig zijn maar zijn er betere signalen van ondemocratisch handelen denkbaar dan het breidelen van de pers, het manipuleren van de rechtsstaat en het politiseren van de nationale bank? Klik voor een gedetailleerder verslag inzake de nieuwe Hongaarse grondwet op de volgende link.

http://www.ams.pvda.nl/general/Newsletter/Hongarije%5B2%5D/Hongarije

Hulde voor Timmermans

Wat mij betreft is de schande van Rosenthal in één keer uitgewist. Geen etiketten met "geproduceerd in Israël" op producten die uit de illegale nederzettingen komen. Het is slechts het implementeren van bestaand Europees beleid maar de Israëliërs zijn er woedend om. Maar, zegt Timmermans, het is doodsimpel, die nederzettingen liggen niet in Israël. PVV woest en CU boos, want wat moet er dan op dat etiket komen te staan? De Palestijnse enclave is immers geen staat. Ach ja. Ze doen maar.
Maar wat een verademing, zo'n minister van Buitenlandse Zaken. Die kan bij mij voorlopig geen kwaad meer doen.

100 woorden

Utsav Lal

Het zal ergens in 1966 zijn geweest dat ik regelmatig van mijn zuurverdiende zakcenten zo af en toe een singletje of een LP kon aanschaffen. Mijn vaste adres was Goossens & Zwagerman, ik meen aan de Vughterstraat in 's Hertogenbosch. Het was in ieder geval enkele jaren voordat de Beatles hun Sgt Pepper album uitbrachten. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het eerst een sitar hoorde maar ik wist wel dat zo'n sitar net als een doedelzak ongelooflijk fascinerende tonen kon produceren, vooral als zo'n exotisch instrument ging improviseren rond het perpetuum mobile geluid van een tanpura. Om na soms pas tien minuten of langer opeens gecombineerd te worden met dat mysterieuze geluid van een tabla waarna die drie instrumenten langzaam maar zeker naar een climax toewerkten. Na de laatste vingerslag op de tabla hoorde je dan soms nog secondenlang de laatste tonen van de tanpura wegsterven.

Ik kon er geen genoeg van krijgen en stukje bij beetje raakte ik wat thuis in de wereld van de raga's, de wereld van Ali Akbar Khan en Ravi Shankar. Zittend in een van de luistercabines van  Goossens & Zwagerman liet ik de langspeler van Khan opzetten en de verkoper was kennelijk zo gecharmeerd van mijn zoektocht dat hij me prompt allerlei andere exotische muziek voorschotelde. Veel Arabische muziek beluisterde ik zodoende al op jonge leeftijd maar die fascinatie voor muziek uit India bleef de boventoon voeren en is nooit verdwenen. Pas later leerde ik dat niet alleen de sitar uit India kwam maar ook de doedelzak en zelfs de flamencomuziek vindt haar oorsprong op het Indiase subcontinent. Wie heden ten dage nog naar de zigeunermuziek uit Rhadjastan luistert zal verbaasd zijn over de gelijkenissen tussen de Spaanse flamencozang en de zigeunerzang uit India.
Hoe het ook zij, tot op de dag van vandaag ben ik dus naar die muziek blijven luisteren, dan weer eens naar de sitar in de jazz - bijvoorbeeld John Abercrombie, of nog recenter How2be - dan weer naar de cross over met klassieke muziek, zoals Menuhin meets Shankar en het Concerto for sitar and orchestra van Ravi Shankar (uitgevoerd door the London Symphony Orchestra o.l.v. André Previn)

Cross over is niet altijd een juiste benaming maar zeker is dat het nogal eens leidt tot kitsch. Dat is in het samenspel tussen Menuhin en Shankar onmogelijk maar ik heb in mijn platenverzameling heel wat voorbeelden van mislukt samenspel. Dat geldt onder meer voor een groot aantal voorbeelden uit de popmuziek, waar George Harrison natuurlijk de grote voorvechter was van spiritualiteit in de muziek, voornamelijk of doorgaans uitgedrukt door die soms esoterische klanken van de sitar. Leuk om nostalgische redenen maar muzikaal doorgaans van een zeer matig niveau.

Nu is er Utsav Lal (1992), een jonge pianist uit India die raga's heeft getranscribeerd voor piano en fortepiano. Nu ben ik muzikaal noch musicus, de status van consument nimmer ontstegen. Maar ik vind zijn composities prachtig. Hij heeft een krachtige aanslag die je ook tegenkomt in het sitarspel aan het einde van een raga en wat opvalt zijn de korte noten en akkoorden die hij speelt, als betokkelt hij een snaarinstrument. En er gebeurt iets wonderlijks in die composities: voor mijn westers gehoor verdwijnt de exotische klank van de sitar vrijwel geheel maar een zweem blijft achter, het soms hallucinerende effect van de herhaling van noten en akkoorden, het telkens terugkerende ritme van de linkerhand, wat is dit voor muziek, waar komt zij vandaan? En dan die plotse herkenning van het geluid van een sitar waarvan achtereenvolgens alle snaren worden aangeslagen, op de piano doet Utsav Lal dat met de rechterhand.. Beluister eens deze prachtige registratie:  http://www.youtube.com/watch?v=t0HzoMwRgN0 Prachtig is deze muziek, ik vind het opzienbarend. Het geeft een nieuwe dimensie aan pianomuziek.

Denkend over leven en dood

Het ziekenhuis De Gelderse Vallei in Ede heeft besloten abortussen uit te voeren, ook wanneer het om kinderen met het syndroom van Down gaat. Ongeveer 10% van het personeel van dit ziekenhuis heeft kenbaar gemaakt op religieuze gronden bezwaren te hebben tegen deze uitvoeringspraktijk. Ziekenhuizen die op grond van welke overweging dan ook af willen zien van zo'n  uitvoeringspraktijk, moeten patiënten wel doorverwijzen. Abortus is immers bij wet geregeld en vrouwen die voldoen aan de gestelde criteria, dienen een abortus te kunnen ondergaan.

De vraag is nu of een weigerarts of weigerverpleegkundige net als de weigerambtenaar op staande voet ontslagen dient te worden. Uit eerdere berichten op dit blog weet u dat ik de weigerambtenaar niet kan aanvaarden. Maar ik geraak nu wel in een lastig parket. Want de uiterste consequentie van deze redenering is wel dat er ook voor de weigerarts of -verpleegkundige geen plaats is. Iedereen voelt op zijn klompen aan dat je niemand kunt dwingen een abortus uit te voeren als dat niet in overeenstemming is te brengen met iemands geweten.

Dat betekent dat hier de vrijheid van religie wel van toepassing zou zijn terwijl ik die niet relevant vind inzake het homohuwelijk. Is een opvatting over beschermwaardig leven van een hogere orde dan een opvatting over het homohuwelijk, in casu het recht op een huwelijkse staat?
En in een ander verband heb ik al eens aangegeven dat waar ik tegenstander ben van meisjes- en jongensbesnijdenis, het natuurlijk vreemd is dat ik abortus wél zou willen aanvaarden als common practice. Net als euthanasie overigens.

Ik kan wel allerlei argumenten pro en contra bedenken in alle vier gevallen (homohuwelijk, besnijdenis, abortus, euthanasie) maar er moet natuurlijk wel enige consistentie in mijn denken waar te nemen zijn. En ik moet u eerlijk zeggen: ik ben er nog niet uit. Ja, ik vind dat homohuwelijken gesloten moeten worden door iedere ambtenaar van de burgerlijke stand. (En dat weigerambtenaren dus ontslagen moeten worden) Ja, ik vind dat meisjes- en jongensbesnijdenis op niet-medische indicatie verboden dient te worden. (En dat het al helemaal onaanvaardbaar is wanneer niet-medici deze praktijk bezigen). In deze beide situaties heeft de vrijheid van godsdienst dus géén voorrang.
En ja, ik vind abortus aanvaardbaar als een onmisbaar element in de zelfstandigheid van vrouwen, maar als het om leven en dood gaat mag nooit iemand gedwongen worden tot het verrichten of nalaten van welke handeling dan ook. Want ja, ik ben ook voorstander van de mogelijkheid tot euthanasie en hulp bij zelfdoding.

Het lijkt er dus op dat het onderscheidende element is gelegen in het moment dat het om leven of dood gaat. Mijn vraag is nu of dat een valide redenering is. Uw mening wordt hogelijk gewaardeerd!

Tabaknee.nl

Longarts Wanda de Kanter wordt op de radio gevraagd naar haar beweegredenen om op een heuse website kenbaar te maken welke functionarissen zich actief inzetten voor de tabakslobby. Haar belangrijkste argument is dat alle acties tot nog toe om het roken te ontmoedigen compleet hebben gefaald. Het roken neemt toe, ondanks enge plaatjes en voorlichtingscampagnes.
Er wordt nogal eens gesteld dat rokers zelf verantwoordelijk zijn voor hun gedrag en dus ook voor de consequenties daarvan. Die stelling zou dan hogere verzekeringspremies voor rokers rechtvaardigen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vaak die mening was toegedaan. Zelf was ik ook ooit roker maar sinds 1989 bezondig ik me aan tal van andere zaken maar nicotine hoort daar niet meer bij.

Wanda de Kanter stelt terecht dat roken een verslaving is en dat uit onderzoek is gebleken dat het aantal gebruikers dat verslaafd raakt aan roken vele malen groter is dan bij alcohol het geval is. Het is niet eenvoudig je te onttrekken aan het gebruik van genotmiddelen. Dat is niet alleen een kwestie van sociale druk. De aanbieder van tabakswaren heeft er namelijk nogal wat geld voor over om potentiële gebruikers over te halen hun producten af te nemen. Op een marketing blogspot (zie de link hieronder) valt te lezen dat uit onderzoek is gebleken dat de reclamepunten op retail-locaties in de VS vier jaar geleden 90% vertegenwoordigden van het totale Amerikaanse marketingbudget van de tabaksindustrie. En dat totale budget bedroeg maar liefst 12,5 miljard dollar!
Wie dit soort getallen tot zich door laat dringen, snapt meteen waarom een individuele potentiële gebruiker een groot risico loopt daadwerkelijk te gaan roken. En ofschoon ik graag tamboereer op de individuele verantwoordelijkheid, kan ik niet om deze feiten heen.

Er wordt links en rechts met enige verontwaardiging (gelukkig is er ook bijval) gereageerd op de website tabaknee.nl omdat het om 'naming en shaming' zou gaan. Maar dat is onzin natuurlijk. Er zijn weinig industrietakken die zich zo massaal van lobbyisten bedienen als de tabaksindustrie. Wie kan er bezwaar tegen hebben dat inzichtelijk wordt gemaakt welke functionarissen zich inzetten ten gunste van de belangen van de tabaksindustrie? Welke commissaris heeft waarom liever niet dat zijn commissariaat bij een sigarettenmerk publiek bekend is? Wist u bijvoorbeeld dat er in Brussel 100 lobbyisten full time aan de slag zijn enkel en alleen voor de tabaksindustrie? En denkt u dat zij zich ten doel stellen het roken terug te dringen? De bekendste Haagse lobbyisten voor tabak zijn natuurlijk Hans Hillen en Elco Brinkman.

De beide longartsen pleiten niet voor een algeheel rookverbod. Wel zijn zij voorstander van een totaal reclameverbod, fors terugdringen van het aantal verkooppunten en fors verhogen van de prijs om gebruik op jonge leeftijd te ontmoedigen. Wat mee betreft een uitstekend initiatief, deze website. Nu maar hopen dat dit wél wil werken.

www.tabaknee.nl

http://managing21.blogspot.nl/2010/07/zonder-extra-actie-neemt-rookgedrag.html

De firma Loonstein slaat weer toe

Over jongensbesnijdenis heb ik het hier al vaker gehad. Ik ga mijn argumenten waarom besnijdenis verboden zou moeten worden hier niet herhalen en ik volsta met een verwijzing naar mijn blog op 13 en 18 september 2012.
Via de link hieronder kunt u de Brandpunt uitzending van gisteravond nog eens bekijken. Ruime zendtijd voor de minzaam glimlachende vader en zoon Loonstein die met hun beiden niet alleen de jongensbesnijdenis in Nederland praktiseren maar ook hun uiterste best doen de rest van Nederland voor te schrijven hoe de 4 mei herdenking dient plaats te vinden.
Waar het me hier en nu om gaat is de schaamteloosheid waarmee zij de jodenvervolging misbruiken om iedere vorm van debat en discussie dood te slaan. Ik kan maar tot één konklusie komen: de familie Loonstein is kwaadaardig.

http://brandpunt.kro.nl/seizoenen/2013/afleveringen/10-03-2013/fragmenten/snijden_in_eigen_vlees

SCHAF DE EERSTE KAMER AF EN WEL ONMIDDELLIJK

In de NRC van 5 maart lezen we dat sommige senatoren zich wat ongemakkelijk gaan voelen door de petten die ze op hebben. Ik noem hier maar enkele voorbeelden: Guusje ter Horst is commissaris bij een woningbouwcorporatie, Marleen Barth is voorzitter van GGZ Nedeland, Elco Brinkman is voorzitter van Bouwend Nederland, Roger van Boxtel is bestuursvoorzitter van Menzis, Thom de Graaf is voorzitter van de HBO-raad, Hans Wiegel zit bij de verzekeraars en over Loek Hermans wil ik het verder helemaal niet meer hebben. Iemand die zo stuitend blijk geeft van bestuurlijk onvermogen hoort helemaal niet in de Eerste of Tweede Kamer thuis. Net als Jos van Rey, die zwijg ik hier ook maar even dood.

Goed, Guusje ter Horst zal niet meer het woord voeren als het over woningbouw gaat en Marleen Barth heeft haar voorzitterschap opgegeven maar iedereen begrijpt dat het bedrijfsleven maar wat graag een senator in zijn gelederen telt want dichterbij de politieke besluitvorming kun je niet komen. En denkt u nu echt dat al die senatoren bij besluitvorming hun werkgevers even vergeten? Kortom: de Eerste Kamer is een lobbybolwerk.

Han Noten is inmiddels opgestapt als senator en een van zijn redenen om dat te doen was nu juist het feit dat de Eerste Kamer steeds meer politiek ging bedrijven. Zijn vertrek siert hem maar vindt geen navolging.Maar ondertussen schreeuwt iedereen maar steeds luider dat het huidige kabinet zich verkeken heeft op de machtsverhoudingen in de Eerste Kamer. Paul Jansen van de Telegraaf, die steeds vaker ook Pauw en Witteman als podium krijgt, loopt hierin voorop. Toen we een gedoogkabinet hadden was de wereld ook al te klein. Geen draagvlak en met moeite de kleinst denkbare meerderheid in de Eerste Kamer. Nu hebben we een duidelijke verkiezingsuitslag: Nederland is verdeeld, tell me something new! Maar wel twee partijen die ieder 40 zetels hebben en dat is voorwaar niet gering. Iedereen riep: laat die twee maar tot een vergelijk komen en nu ze dat gedaan hebben, is de wereld opnieuw te klein. Ze hebben niet over de Eerste Kamer nagedacht, is het verwijt. En die senatoren vinden dat maar wat leuk. Kortom: de Eerste Kamer doet alsof zij de Tweede Kamer is.

Ik ga hier niet herhalen waar de Eerste Kamer wél voor bedoeld was, dat weet u immers. Ik heb noch op de VVD, noch op de PvdA gestemd maar ik respecteer tenminste de verkiezingsuitslag. Welk kabinet er ook zit, niemand kan om moeilijke en pijnlijke maatregelen heen. Tenzij je bereid bent ons land uit de EU en in de ellende te leiden. Dat Nederland verdeeld is, daar kan dit kabinet niets aan doen, dat is nu eenmaal de politieke werkelijkheid. Dat VVD en PvdA zijn gaan samenwerken in een kabinet is even prijzenswaardig als onvermijdelijk. Ook de vakbeweging zou zich dat moeten realiseren. Als de kiezer had gewild dat er ook een CDA in het kabinet zou gaan zitten, had die kiezer wel anders gestemd. Stel u eens voor wat voor waterige compromissen we zouden krijgen wanneer iedereen maar mee moet praten omdat er anders een stelletje senatoren dwars gaat liggen!

Het slechtste wat ons land kan overkomen is dat dit kabinet struikelt over die Eerste Kamer, een politiek bedrijvende lobbyclub. Dat is stuitend omdat het zo ondemocratisch is. En aangezien het zelfreinigend vermogen van senatoren even groot is als dat van bankbestuurders - namelijk geheel afwezig - hoeven we van hen niets te verwachten. Laat politieke partijen toch de urgentie inzien van een onmiddellijke en onherroepelijke afschaffing van de Eerste Kamer en dat consequent opnemen in hun partijprogramma's. Als de democratie hen ernst is...

Stalin

In een groot artikel in de NRC van vandaag wordt aandacht geschonken aan de groeiende populariteit van Stalin, het merk 'Stalin'. Misschien is het goed wat licht te werpen op enkele historische feiten. Timothy Snyder heeft in zijn indrukwekkende studie Bloedlanden een opsomming gegeven van het totaal aantal doden in de Baltische Staten, Oekraïne en Polen ten tijde van de tweede wereldoorlog. Hij komt met een voorzichtige schatting op 14 miljoen doden, voor rekening van de Duitsers en de Russen, voor rekening van Stalin en Hitler.
Niet inbegrepen in dit onvoorstelbare getal van 14 miljoen doden:
- de mensen die door zware arbeid of ziekte zijn omgekomen in concentratiekampen
- de mensen die omkwamen tijdens deportaties of evacuaties
- de mensen die stierven als dwangarbeider
- de mensen die omkwamen van de honger als gevolg van de oorlog
- mensen die omkwamen bij bombardementen
- de soldaten die stierven op de slagvelden van de Tweede Wereldoorlog.

De destalinisatie is destijds ingezet door Chroetsjov, het was de enige manier om zichzelf te kunnen profileren als de nieuwe sterke man in het eindeloze en mateloze Rusland, of beter gezegd de USSR. Maar de Rus is hevig in de war geraakt sinds de glasnost en perestroika van Gorbatsjov en ziet nu nagenoeg willoos toe hoe Poetin alle democratische instituties ontmantelt. De Russisch orthodoxe kerk ziet haar macht in snel tempo toenemen (denk aan de reacties op Pussy Riot) en de herwaardering van Stalin blijft niet langer beperkt tot verstokte communisten.

Stalin was een minstens even grote schurk als Hitler, zo niet een veel grotere. Het grote experiment der bolsjewieken werd al gauw een dekmantel voor een ongeëvenaarde uitbarsting van georganiseerde paranoia, de grote valkuil van iedere één-partij-ideologie. Het is een veeg teken dat de Russen zich kennelijk zo gemakkelijk ontdoen van hun eigen geschiedenis. Het is als omkijken door een zonnebril, de helft van het licht wordt weggefilterd. Wat je ooit leren kon, sijpelt langzaam maar zeker weg uit je kennisreservoir. Een paar corrigerende geschiedenisboeken doen de rest. Het is niet slechts een veeg teken, het is beangstigend.

bron: NRC

Israel wordt met de dag perverser

Mijn laatste bericht over Israël ging over de vergelijking met Apartheid. In de media waren al berichten verschenen die betoogden waarom die vergelijking mank zou gaan. Maar nu heeft Israël bussen geïntroduceerd alleen voor Palestijnen. Die mogen namelijk de illegale nederzettingen niet in en de kolonisten vinden de Palestijnen een veiligheidsrisico. Natuurlijk mogen de Palestijnen ook gebruik maken van het reguliere openbaar vervoer, haasten de Israëli zich te verklaren. Natuurlijk maar als je dat vervoer maar onaantrekkelijk genoeg maakt (door pestende kolonisten en door die Palestijnen met regelmaat uit de bussen te halen vanwege veiligheidschecks) is het gauw gebeurd met die vrijheid. Bussen alleen voor Palestijnen. En nog steeds volhouden dat dat niks met Apartheid van doen heeft?

bron: Volkskrant
foto: EPA

Nog maar eens over bonussen

De Europese banken hebben overeenstemming bereikt: de bonussen die bankdirecties zichzelf toekennen mogen niet meer dan 1 x het jaarsalaris bedragen. De aandeelhouders mogen zo'n bonus dan nog eens verdubbelen.
In Zwitserland hebben ze er een referendum aan gewijd en daar heeft de bevolking nu ingestemd met het voorstel dat bonussen alleen nog maar mogen worden toegekend door de aandeelhouders van ondernemingen en dat alle andere bonussen in het vervolg verboden zijn.
Ook in Zwitserland werd hardop het chantage argument gebruikt door de heren bankiers en ondernemers. De bevoegdheid toekennen aan aandeelhouders lijkt mij volkomen juist. Topmannen die dreigen naar het buitenland te vertrekken dienen op staande voet ontslagen te worden. In Zwitserland is nu ook de gouden handdruk verboden. Dat verdient navolging alom.
Waarom heet een bonus nog een bonus als die net zo groot is als het jaarsalaris? Nee, wij zullen pas een gezonde en evenwichtige samenleving worden wanneer deze perversiteiten definitief zijn uitgebannen.

Der diebische Staat

In de platenverzameling van mijn ouders trof ik onder meer Der diebische Elster van Rossini aan en dat bleek heerlijke muziek te zijn. Ik heb de plaat in mijn jeugd grijs gedraaid. Klik maar eens op de link hieronder, een voortreffelijke uitvoering onder leiding van Gustavo Dudamel, een van de meest enthousiasmerende dirigenten.
De ekster is natuurlijk hét icoon van steelgedrag, zij het dat het dan om uiteindelijk volkomen onschuldig gedrag gaat, het beestje houdt nu eenmaal van blingbling en kan er niet afblijven.
Wie ook steelt? Israël, en niet zo'n beetje ook. Want behalve dat deze staat de Palestijnen over de grens heeft gekieperd en het beoogde tot een minimum gereduceerde stukje land van de Palestijnen volplempt met illegale nederzettingen, heeft de staat Israël ook de Golanhoogte bezet. Die hoogte is, zoals u weet, van Syrië. Laten we voor het gemak nu eens aannemen dat die bezetting vanuit militair-defensief oogpunt niet geheel zonder ratio is. Maar een bezetting is natuurlijk per definitie tijdelijk, zodra het gevaar geweken is, dient het landjepik ongedaan gemaakt.
Maar nu blijkt er op die Golanhoogte, of eigenlijk daaronder, in grote hoeveelheden olie te vinden. En wat hebben die Israëliers nu gedaan? Inderdaad, een concessie afgegeven om die olie te winnen. Dat gebeurt door een Israelisch-Amerikaanse onderneming waaraan onder meer Dick Cheney en Rupert Murdoch verbonden zijn, jawel! Je kunt het niet bedacht krijgen maar dit is harde werkelijkheid.

Israël is het contact met de gezonde wereld geheel kwijtgeraakt, Netanyahu is een grote bedreiging voor de wereldvrede. Israël is een dievenstaat in het kwadraat.

http://www.youtube.com/watch?v=ezt0R12pEQg

bron: NRC
foto: Volkskrant

En Wiegel, hij orakelde voort...

De kiezer, al dan niet in verwarring gebracht door peilingen, stemt massaal voor twee partijen die bijna even groot worden. Alle andere partijen verliezen fors of zien een verwachte groei ernstig tegenvallen. De grootste smak maakt uiteindelijk het CDA. En toch, zegt Wiegel nu, moeten VVD en PvdA hun regeerakkoord in de prullenmand gooien en met CDA, CU en D'66 opnieuw aan tafel gaan zitten om een nieuwe coalitie te smeden.
En wat is dan het orakel's belangrijkste argument? Dan kan dat nieuwe kabinet (o ja, er moeten ook een paar ministers opgeofferd worden ten gunste van de nieuwe coalitiepartners) tenminste op voldoende draagvlak in de Eerste Kamer rekenen, want daar zijn VVD en PvdA in hun euforie toch maar mooi aan voorbij gegaan.
Maar dat is natuurlijk een kulredenatie in optima forma. Onze democratie komt tot uitdrukking in de parlementsverkiezingen, de verkiezingen voor de Tweede Kamer. De Eerste Kamer heeft helemaal niets met democratie van doen. Niemand kan u uitleggen hoe die formule ook alweer in elkaar steekt, op grond waarvan de senatoren tot hun ambt geroepen worden.
Wiegel is dus een ondemocraat en bovendien ook nog eens zodanig onintelligent dat hij niet eens op het idee komt dat die Eerste Kamer misschien maar eens moet verdwijnen. Nee, logisch, de beste man is zelf senator.
Het huidig kabinet is de meest directe en eerlijke vertaling van de wil van de kiezer. Ik vind het terecht dat VVD en PvdA dat beroep van de kiezer hebben gehonoreerd. En ofschoon de kiezer het CDA bijna van de politieke landkaart heeft weggevaagd, zou die club toch mee moeten regeren? Onze liberale senator roept deze gotspe alleen maar opdat die senaat haar machtsspelletje kan blijven spelen. Wiegel, schaam je!

bron: NRC