zaterdag 3 januari 2015

Luik en Calatrava


Tijdens een weekje Zuid Limburg (wij bevelen de A gen hoeve in Slenaken van harte aan) bezochten we Luik, een merkwaardige stad in het uiterste noorden van Wallonië. In Luik tref je een groot contingent Afrikanen en moslims aan, het is een stad die bepaald geen welvarende indruk maakt en haar bewoners hebben een gemiddeld ongezonde uitstraling. De Luikenaar oogt niet gelukkig. En de stad zelf is van een ongekende lelijkheid. Je krijgt de indruk dat iedere bouwvergunning die wordt aangevraagd zonder ambtelijke toetsing aan een groter plan onmiddellijk wordt toegekend. Als de gebouwen vanaf de eerste etage daadwerkelijk bewoond worden - buiten het centrum is de begane grond gereserveerd voor economische activiteit van doorgaans onbepaalde soort - moet het er droevig toeven zijn.





















Luik dan maar links laten liggen? Nee, zeker niet want ondanks die lelijkheid is Luik een uiterst intrigerende stad, je moet er even aan wennen zoals je ook koud zeewater moet overwinnen om van het zoute bad te kunnen genieten. Het interieur van de Sint Pauluskathedraal is imposant maar niet stijlvast. Prachtig zijn echter de gebrandschilderde ramen waarvan nergens valt te achterhalen wie het prachtige abstracte ontwerp heeft gemaakt.






Hoogtepunt was het bezoek aan het TGV-station Gare Liège Guillemins, ontworpen door Calatrava. Ruim 35 meter hoog en met een overspanning van 200 meter is het een imposant bouwwerk geworden. Als je het gebouw vanaf de zijkant nadert zie je meteen al algen en mosafzet op de dakpanelen, een vaker gehoord euvel in de ontwerpen van deze tamelijk megalomane architect. Ook gebruiksvriendelijkheid is een aspect waar de Spanjaard weinig affiniteit mee lijkt te hebben. Je moet goed zoeken voor je in dit gigantische station een zitbankje aantreft. En dat is toch een van de eerste dingen waar de vermoeide reiziger naar uitziet.


Maar dat alles neemt niet weg dat het een schitterend gebouw is geworden van staal, glas en beton en met een niet eerder vertoonde overspanning. Lange perrons voor lange treinen, ruimtelijk, open en transparant. Maar nul gezelligheid, het moet gezegd. Functionaliteit is het toverwoord bij Calatrava, het is overzichtelijk, dat wel en ook een sieraad voor de stad. Het is ook geen oord waar een mens langer dan strikt noodzakelijk verblijft dus waarom overbodige franje toevoegen, lijkt Calatrava te denken.




Prachtig hoor, Luik verdiende meer dan ons korte bezoekje, we zullen er in de zomer terugkeren. We kunnen het u aanraden. En die Franstalige Luikenaars? Die bleken zeer vriendelijk en behulpzaam. Een prettige stad, dat lelijke Luik!

Geen opmerkingen: