Mijnheer Van Slingelandt

Er was een tijd dat bankbestuurders recht hadden op een bonus van 50%. Recht hadden? Ja, dat was heel gewoon in die contreien. Maar toen ABNAMRO werd overgenomen door de Staat, van uw en mijn belastinggeld, werd afgesproken dat er een bonusverbod zou gelden zolang de Staat der Nederlander aandeelhouder van de bank was. Ter compensatie mochten de bestuurders hun vaste salaris dan wel met 20% verhogen.

Ze kregen per jaar zes ton. Maar bij de buren - war het gras altijd groener is - kregen ze veel meer, zelfs meer dan een miljoen. Dat steekt, wij begrijpen dat. President-commissaris van de bank, Rik Van Slingelandt verwoordt het zo: "Wij vinden het niet verantwoord om medewerkers, wie dan ook, van hoog tot laag, twee jaar na het tekenen van het arbeidscontract zonder aanwijsbare reden, terwijl zij de gestelde doelen behalen, een derde van het inkomen af te nemen".

Nou heb ik zitten rekenen en rekenen maar ik krijg deze merkwaardige vierkantsvergelijking niet sluitend. Buitendien zit mijnheer Van Slingelandt glashard te liegen want hij zegt wel dat zijn redenatie geldt voor 'hoog tot laag' maar de werkelijkheid is dat de bank 'laag' eruit geflikkerd heeft of op de nullijn heeft gezet.

Noem het immoreel of amoreel, het resultaat blijft hetzelfde: de top zorgt uitstekend voor zichzelf en trekt zich niets en niemendal aan van maatschappelijke verontwaardiging. Die wordt achteloos opzij geschoven als jaloezie. Er zit zo'n ongelooflijke kloof tussen mensen als Van Slingelandt en ons, het gewone volk dat die niet meer overbrugd zal worden. Laten we nog eens een paar zaken helder op een rij zetten:

• het waren de goud verdienende bankiers die de wereldwijde crisis veroorzaakten
• het waren de goud verdienende bankiers die financiële producten op de markt brachten die niemand meer begreep, zijzelf evenmin
• het was ondanks de goud verdienende bankiers dat al die banken gered moesten worden en
• het waren de goud verdienende bankiers die zich ertegen verzetten dat de kosten daarvan werden doorberekend aan hun aandeelhouders
• zodra de eerste tekenen van herstel opdoemden herstelden de nog steeds goud verdienende bankiers als eerste de bonuscultuur die zich binnen een paar maanden alweer op het niveau van 2008 bevond
• het waren de goud verdienende bankiers die knoeiden met de libor en met valutakoersen, er werden wat van die prutsers vervolgd maar de heren aan de top, onze goud verdienende bankiers hoefden geen verantwoording af te leggen

En als die bankiers dan werkelijk goud moeten kunnen verdienen, mogen we dan op zijn minst van hen verlangen dat ze er geen zootje van maken, dat hun banken niet omvallen en dat ze netjes op onze spaarcenten passen? Niets van dat alles, sterker nog, binnen enkele maanden schrijven de banken negatieve rente van uw en mijn spaarrekeningen af. Hoe je het ook wendt of keert: u en ik zijn degenen die de rekeningen van die bankiers betalen en vullen. U krijgt toch ook elke maand een bankafschrift met die ingewikkeld gespecificeerde post 'bankkosten'?

En wat is steevast het argument?: de concurrent doet het ook en als wij niet zulke hoge salarissen betalen, krijgen we die posities niet meer bezet. Ik heb al eens vaker betoogd dat ik ziek wordt van dit type mens. Er zijn geen superlatieven meer te bedenken om zulk mateloos arrogant gedrag te kwalificeren, ze zijn allemaal reeds lang opgebruikt. Luyendijk heeft gelijk: de cockpit is leeg. En ik voeg daar nog maar eens aan toe dat deze samenleving ziek is, totaal verziekt. En die ziekte ziet er (onder andere) zo uit: