Andrew Haigh schreef en regisseerde 45 Years, een film met Charlotte Rampling en Tom Courtenay. Hun huwelijk wordt vlak voor hun 45ste huwelijksdag op scherp gezet door plotseling nieuws over een voorval dat zich in het leven van de echtgenoot afspeelde voordat hij zijn huidige vrouw leerde kennen. Een voorval waar een vrouw bij betrokken was.
Juist doordat de man van slag raakt door dat plotselinge nieuws raakt ook het leven van de vrouw in een stroomversnelling. Wat betekende die geschiedenis van toen eigenlijk? Ben ik als het erop aan komt slechts tweede keus? Is mijn leven hierdoor niet opeens een lege façade geworden?
De film volgt de week voorafgaand aan het huwelijksjubileum. Een week waarin beide echtelieden op zoek gaan naar de betekenis van het voorval rond die vrouw, inmiddels al zo lang geleden. Aan het einde van het huwelijksfeest realiseert de echtgenote zich met een schol wat dat alles voor haar betekent.
Het echtpaar wordt heerlijk traag gefilmd, dicht op de huid gezeten, af en toe afgewisseld met brede buitenshots tijdens wandelingen van de vrouw met hun hond. Charlotte Rampling is ook in deze film een geweldige actrice die nauwelijks woorden nodig heeft om een heel scala aan gevoelens uit te kunnen drukken. Tom Courtenay spreekt met een wel erg slepende stem waardoor je aanvankelijk het idee krijgt dat hij al aan het dementeren is. Al snel blijkt dat niet het geval, het is kennelijk zijn dictie.
Een prachtige film, ik kan hem u van harte aanbevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten