In de Ongekend Onrecht Affaire hebben twee politici de uiterste consequentie getrokken, Asscher en Wiebes. Dat daarnaast ook het kabinet is opgestapt is window dressing. De hoofdrolspelers blijven demissionair tot aan de verkiezingen en keren na die verkiezingen gewoon weer terug. Er is niets gebeurd!
Maar we moeten ook nog eens nauwkeurig kijken naar de formuleringen van Asscher en Wiebes. In zijn video zegt Asscher letterlijk: "... en nee. ik wist niet dat de belastingdienst een onrechtmatige jacht had geopend op duizenden gezinnen". Je moet maar durven. Op zijn minst had Asscher hier moeten vermelden op welk tijdstip hij iets niet wist. We weten immers uit de archieven dat hij al in 2013 werd geconfronteerd met de gevolgen van die wetgeving voor individuele burgers maar Asscher koos er toen voor te reageren met: "Ik ga niet in op individuele gevallen".
En kijk eens naar de persconferentie van Wiebes die letterlijk verklaart: "... maar ik heb niet kunnen ontdekken wat ik redelijkerwijs had kunnen weten of doen om dit te voorkomen". Ook voor Wiebes geldt dat hij wat duidelijker moet zijn over het moment waarop hij iets had kunnen weten. Als Asscher al in 2013 in volle omvang had kunnen weten wat het overheidsbeleid teweeg had gebracht, geldt dat natuurlijk ook voor Wiebes.
Ik wil deze beide personen niet al te hard aanvallen maar ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat ze serieus last hebben van een selectief geheugen. Maar ze hadden in mijn ogen op zijn minst moeten durven zeggen: wij hebben allemaal collectief gefaald en ik heb persoonlijk ook gefaald in mijn opdracht als volksvertegenwoordiger. Gelukkig zijn ze nog niet zo verderfelijk als onze teflonpremier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten