Moslims, homohaat en pleeggezinnen

Erdogan is minister-president van een zelfbewust Turkije, dat zich nog niet zo lang geleden op Europa oriënteerde, erbij wilde horen. Maar dat is nu verleden tijd, de Turken hebben ons niet meer nodig, zijn tot een regionale grootmacht gegroeid en kennen een economische groei waar Europa jaloers op is.
Net als bijvoorbeeld Marokko, vindt ook de Turkse overheid dat ze zeggenschap blijft houden over haar burgers die verkozen het land te verlaten. Zij blijven op een simpele manier staatsburger van het land waar ze geboren zijn omdat ze hun paspoort niet in kunnen leveren.
En die bemoeienis kan soms ver gaan, zoals we ook nu weer ervaren, nu de Turkse overheid meent de Nederlandse regering te kunnen kapitelen over de wijze waarop wij omgaan met pleeggezinnen. Die bemoeienis is natuurlijk onaanvaardbaar en stuitend en het doet me goed dat wij ministers in onze regering hebben die daar klare taal over spreken.
Wat echt schandalig is, is het gegeven dat er nu opeens kabaal wordt gemaakt over een Turks jochie dat al negen jaar uit huis is geplaatst en tot ieders tevredenheid is ondergebracht bij een lesbisch ouderpaar. Tot ieders tevredenheid? Nee, want de biologische ouders van Turkse komaf zijn er zeer ongelukkig mee.
Negen jaar na dato ziet de Turkse overheid hier opeens een "zaak" in die politiek kan worden uitgebuit. Ik ben benieuwd naar het bezoek van Erdogan komende week aan ons land. En benieuwd hoe onze regering zich opstelt als de bevriende regeringsleider een publicitair slaatje uit deze kwestie probeert te slaan.

Maar nu naar de inhoud. De Turkse reactie heeft naar verluidt niets te maken met het feit dat het pleegouderpaar lesbisch is. Hun verwijt is dat er geen rekening wordt gehouden met culturele factoren en groepsidentiteit. Dat is een wat laffe redenatie omdat het " probleem" natuurlijk ontstaat doordat de moslimgemeenschap homoseksualiteit niet accepteert. Anders zou er weinig tot niets aan de hand zijn behalve dan het statistische feit dat er nu eenmaal veel te weinig pleeggezinnen met een moslim-identiteit beschikbaar zijn.
Een uithuisplaatsing is ten principale tijdelijk van aard. Dus ook dit Turkse jochie gaat vroeger of later terug naar het gezin waar hij uit is voortgekomen, ook al is negen jaar inmiddels een zeer forse periode geworden. Maar stel dat het jongetje over een kortere of langere tijd teruggaat naar zijn biologische ouders, dan komt hij terecht in een homovijandige cultuur, terwijl hij de voorgaande 10 tot 12 jaar voorbeeldig en liefdevol is opgevangen in een homo-omgeving. Wat er ook gebeurt, dat jongetje gaat straks problemen krijgen, juist omdat hij 10 tot 12 jaar in een lesbisch gezin heeft gebivakkeerd.
En in dat licht bezien, is het maar de vraag of het nou zo verstandig was, een kind uit een moslimomgeving - juist omdat het om een tijdelijke maatregel gaat - onder te brengen in een gezin dat - hoe liefdevol ook - in onze cultuur een logisch en bijna natuurlijk fenomeen is geworden, maar in andere culturen nog lang niet tot de mogelijkheden behoort, omdat emancipatie in die culturen nog lang niet is geland en er voorlopig ook nog lang geen voet aan de grond lijkt te krijgen. Denk in dit verband maar even aan de moslimbroederschap in Egypte en hun opvattingen over vrouwenemanciptie en homoseksualiteit.

Die discussie moet hier wel gevoerd kunnen worden maar de Turkse overheid heeft in deze discussie niets te zoeken, dat maken wij zelf wel uit. En dat het pleegoudergezin inmiddels onder heeft moeten duiken is natuurlijk helemaal schandalig. Heel naar deze discussie en ze toont nog eens de zwakte van de multiculturele samenleving aan. De Turken dragen hiermee bij uitstek zelf bij aan de zie-je-nou-wel-reactie van de vreemdelingenvrezers.