Als ik Duitser was...

...stemde ik op Merkel. En dat zeg ik, die in heel zijn leven nog nooit rechtser dan de PvdA stemde. Voor een tweede keer werd Angela Merkel op tv geïnterviewd door Anne Will en dat betekent dat ze zich op de meest kritische manier door deze interviewster (bij wie een hautaine houding altijd op de loer lijkt te liggen) liet bevragen. Merkel is geen bange vrouw.

Ik heb hier wel vaker kond gedaan van mijn bewondering voor deze politica en die bewondering is bepaald niet tanend. Overtuig uzelf en klik op de volgende link om het een uur durende interview zelf te bekijken: Merkel interview met Anne Will. Maar als u dat te lang vindt duren kunt u wellicht uit de voeten met de volgende samenvatting die ik van het gesprek maakte.

AM: Ik moet niet alleen naar Duitsland kijken maar ook naar Europa. Waar komen de problemen nu echt vandaan? Het is in het belang van Duitsland dat ik Europa bijeen houd en tegelijkertijd de menselijkheid van onze gezamenlijk project bewaak.

AW: De radikalisering neemt in het midden van de Duitse samenleving toe. Ontstaat er niet een tweede Weimar?

AM: dat geloof ik zeer beslist niet; we moeten de problemen zodanig oplossen dat er minder vluchtelingen komen en dat de vluchtelingen weer naar hun thuisland kunnen terugkeren. Buitengrenzen bewaken, daar ligt onze eerste prioriteit. Ik heb echter geen enkel begrip voor radikalisering die zich uit in misdadig gedrag jegens vluchtelingen.
Ik ben ervan overtuigd dat de weg die ik ingeslagen ben de juiste is. Het is in ons belang dat we doorgaan op deze weg. Op Europees niveau zijn we het over de uitgangspunten eens, alleen is er onenigheid over hoeveel vluchtelingen iedere lidstaat moet opnemen.

AM somt alle prestaties van haar regering op (en die zijn inderdaad niet gering in een tijd van continue crisis - commentaar EN). De mensen moeten zich ervan vergwissen wat het algemene beleid voor hen en de samenleving heeft betekend. We praten nu nog slechts over één thema en dat zijn de vluchtelingen. Daarbij hebben we het niet over hun noden en behoeften maar over wat zij voor ons betekenen. En er is echt meer aan de hand dan dat mensen niet over hun sporthallen kunnen beschikken. Als de partijleider van de SPD zegt dat de CDU zich medeschuldig maakt aan het splijten van de samenleving dan is dat niet mijn manier van politiek bedrijven. De SPD maakt deel uit van deze coalitie en dat mag niet vergeten worden.

AW: Meer dan 80%  van de onlangs in een enquete ondervraagde Duisters zijn van mening dat de regering geen vat meer heeft op de problemen.  

AM: Meer dan 90 % vindt dat vluchtelingen voor oorlog geholpen moeten worden. Dat 80 % vindt dat wij het niet in de greep hebben begrijp ik, want er valt nog veel te doen maar we zijn absoluut op de goede weg.

AW: Wat vindt u van wat er in Keulen is gebeurd?

AM: Afschuwelijk natuurlijk, de staat heeft daar verzaakt maar het is bepaald niet zo dat wij daarna pas na zijn gaan denken over wie er massaal ons land inkomen. Integratie is niet vrijwillig maar noodzakelijk en verplicht.

AW: Als we niet weten wie er allemaal nog komen, waarom houdt u dan vast aan Wir schaffen das?

AM: Ik ben tegen een strenge bovengrens, we willen het aantal terugdringen maar kunnen onmogelijk zeggen hoeveel. We moeten de vluchtoorzaken terugdringen. En dat is in zeer belangrijke mate afhankelijk van wat er in Syrië en Turkije gebeurt. Wat wij wel moeten doen is het beschermen van de buitengrenzen. Dat kunnen we wél beïnvloeden. Maar ik ga zeker niets beloven wat over drie weken al niet meer houdbaar blijkt. Denkt u echt dat ik op die manier met de Turken kan onderhandelen?
Ik heb geen grenzen opengezet in september 2015, die grenzen waren open. Ik heb ze alleen niet gesloten. Het eenzijdige besluit van Oostenrijk de grenzen te sluiten was voor mij aanleiding de Raad van Europa vervroegd bijeen te roepen. Ik heb Tsipras onze hulp aangeboden. Hoe kunnen wij als Europa zo met Griekenland omgaan? Zo in de steek laten? Dat is niet mijn Europa.

AW: Krijgt u nu niet de rekening voor het gegeven dat u de andere lidstaten niet in bedwang hebt kunnen houden.

AM: De humanitaire imperatief speelde toen in september een duidelijke rol. Ik kom daar niet op terug en heb geen spijt van mijn stellingname toen. . Kijk eens hoe Orban met de vluchtelingen is omgegaan. En nu wil hij een referendum houden over de toelating van iets meer dan 1200 vluchtelingen in Hongarije! Op 7 maart gaan we al deze problemen intensief bespreken.

AW: De Luxemburgse minister van buitenlandse zaken heeft het over anarchie in de EU.

AM: Dat is geheel voor zijn rekening. Wij hebben als politici een duidelijke verantwoordelijkheid. Moeilijke zaken moeten verstandig worden aangepakt. Het is mijn verdammte Pflicht dat Europa een gezamenlijke uitweg uit de problemen vindt.
Als landen eigenmachtig gaan handelen kan men in de waan leven het eigen probleem opgelost te hebben. Maar een land als Griekenland volledig in de steek laten, lost geen problemen op. Een oplossing als alleen die oplossing die voor heel Europa aanvaardbaar is. Maar bovenal is dat niet mijn manier van Europese politiek bedrijven.

AW: Maar de Oost Europeanen willen toch überhaupt geen vluchtelingen?

AM: Dat mag zo zijn maar we moeten ons echt op het bewaken van de buitengrenzen en onderhandelingen met Turkije richten. Ik geloof niet in het sluiten van de binnengrenzen en zeker niet in lidstaten die alleen met hun eigen beslommeringen begaan zijn en alleen of vooreerst daar een oplossing voor willen realiseren. Op deze manier storten we Griekenland in chaos en dat mag nooit gebeuren!
We moeten Schengen overeind houden, dat is van vitaal belang voor Europa. Als we erin slagen de buitengrenzen te bewaken en tot goede afspraken met Turkije komen, dan sluit ik uit dat Duitsland het enige land is dat vluchtelingen opneemt. Dan zullen meerdere lidstaten ons daarin volgen.
Ik geloof in de Europese weg en er is geen sprake van nu na te denken over nationale ingrepen. Ik heb geen plan B, ik zou geen plan B kunnen hebben. Want als ik een plan B zou hebben, geloof ik niet oprecht in de weg die ik gekozen heb. Ik ga met alle kracht voor Europa.

AW: Voelt u zich medeschuldig aan de opkomst van de Aternative fuer Deutschland?

AM: Nee, zeker niet. En ik zie niets wat mij op andere gedachten kan brengen. Ik kan niet anders, hier geloof ik in, hier sta ik voor. 

Voorwaar, hier is een vrouw aan het woord die overtuigt door haar standvastigheid en haar persoonlijke morele integriteit. Ver te zoeken helaas bij de meeste van de hedendaagse Europese politici. Nog maar eens: ik ben jaloers op de Duitsers, dat ze zo'n vrouw als Bundeskanzlerin hebben.

En het kan altijd nóg erger

Eelco Blok verdient een paar centen bij KPN maar hij is nog een kleine jongen vergeleken bij Nancy McKinstry, bestuursvoorzitter van uitgever Wolters Kluwer. Haar jaarsalaris ligt al boven het miljoen Euro maar nu heeft ze zo goed gepresteerd dat ze een bonus heeft gekregen in de vorm van aandelen met een totale waarde van € 12,4 miljoen.

U zult misschien denken dat ik dit soort berichten plaats uit jaloezie maar niets is minder waar. Ik gun Nancy McKinstry een paar centen en ik hoef geen Euro van haar te ontvangen. Maar als je een miljoen Euro per jaar verdient en je krijgt als bonus twaalf jaarsalarissen, hoe denk je zoiets te kunnen rechtvaardigen tegenover de gewone werknemers in je organisatie die er bij de minste of geringste tegenwind uitvliegen.

Van die € 12,4 miljoen kunnen 4.464 jaarsalarissen van € 36.000 aan de werknemers worden betaald. Er werken bij Wolters Kluwer zo'n 18.000 werknemers. Geef iedere werknemer € 688 en de fooienpot is eerlijk verdeeld. Zou ik zeggen. Maar zo werkt het niet.

Ik wens mevrouw Nancy McKinstry heel veel plezier met haar zuur verdiende geld.

De belangenverstrengeling van een neushoofd

Een paar handige onderwijsmakelaars richten een Vakcollege op en ontvangen daarvoor substantiële subsidies van de overheid. belastinggeld van u en van mij dus. De drie slimmeriken verkopen het overigens noodlijdende college aan een uitzendgroep voor goud geld. Omdat het concept in de onderwijswereld niet aanslaat en geen draagvlak krijgt, probeert de uitzendgroep het Vakcollege aan de overheid te verkopen.

De drie pientere baasjes lobbyen daarvoor bij diezelfde overheid maar vertellen er niet bij dat er een onderhandse deal met de uitzender is gemaakt op grond waarvan zij mee zullen delen in de winst uit verkoop. Die verkoop wil maar niet lukken en uiteindelijk gaat het Vakcollege over naar een stichting waarvoor minister Bussemaker nog eens een subsidie van € 975.000 uittrekt. Wel onder de nadrukkelijke voorwaarde dat er geen geld zal vloeien naar de uitzendorganisatie en/of de oorspronkelijke aandeelhouders.

Maar omdat de drie beunhazen slimmeriken zijn vertellen ze de minister niets van de onderhandse afspraak. Omdat de lucratieve verkoop aan de overheid niet doorging en onze drie vrienden door de uitzender werden betaald is er volgens hen niets aan de hand. Ze hebben immers geen belastinggeld ontvangen maar privaat geld.

Dit zijn de echte criminelen van deze tijd. Vergeet al die sloebers die een beetje bijkrabbelen, door een enkeling labbekakken genoemd. De echte misdaad vindt plaats vanuit pluche. En hoe heet de kartrekker van deze drie beunhazende onderwijsmakelaars? Hans de Boer. Inderdaad, de grofgebekte voorman van VNO-NCW. U weet wel, die man van dat prachtige gedicht van Jan Arends.

Nog maar eens een keer, dit is de man en zo ziet hij eruit.

Lees voor het hele verhaal het zeer uitgebreide artikel in de NRC van vandaag.

Griekenland verdient onze steun

Geen wonder dat de Grieken woedend zijn. Doordat Macedonië, Slovenië, Hongarije en Oostenrijk de grenzen dreigen te sluiten wordt niet alleen Schengen ten grave gedragen maar wordt ook de droom van een verenigd Europa ernstig bedreigd.

De Grieken dreigen nu opgezadeld te worden met een niet te stuiten stroom vluchtelingen. Dat kan het land niet aan natuurlijk, geen enkel land kan dat aan. De manier waarop Europa de Grieken nu in de kou laat staan is onverteerbaar.

Het land is tegen een ongekend hoge prijs door de financieel-economische crisis gesleept door toedoen van Europa en het IMF. Desondanks werd een Grexit voorkomen. Hoeveel zorgen hebben we ons daar wel niet over gemaakt. Nu, anderhalf jaar later zijn we er al bijna aan gewend dat de Britten ons gaan verlaten.

Onder druk wordt alles vloeibaar en dat zal Brussel merken. We hebben daar straks een parlement zitten dat nog slechts de status van een groot anachronisme heeft. Europe heeft 742 miljoen inwoners. Maar we zijn niet in staat en ook niet bereid om plaats te maken voor oorlogsvluchtelingen die onder erbarmelijke omstandigheden onze kant opkomen. Waar moeten ze anders heen? Is er een alternatief?

Als we bereid zijn tussen een en drie procent van onze eigen bevolking op te nemen als (tijdelijke) asielzoekers, kunnen we de toestroom vanuit het Midden Oosten en Afghanistan gemakkelijk aan. Het enige waartoe we bereid moeten zijn is deze last gezamenlijk en naar rato te dragen.

Neem een land als Oostenrijk dat achtkommazeven miljoen inwoners heeft. De opnamecapaciteit bij één procent zou dan 87.000 zijn. Maar die autistische Alpenbewoners willen maximaal tachtig vluchtelingen per dag opnemen, ofwel negenentwintigduizend per jaar. Let wel: in de eerste twee maanden van dit jaar kwamen er ruim 94.000 vluchtelingen aan in Griekenland!

Ditzelfde rekensommetje kunnen we voor alle overige staten maken en we zien dan prompt hoeveel solidariteit ons Europeanen waard is. We kunnen deze redenatie ook naar ons eigen land doortrekken. Samsom heeft natuurlijk volledig gelijk met de door hem genoemde 160.000 vluchtelingen die bij ons onderdak zouden moeten kunnen vinden. Had de regering maar niet geluisterd naar het COA en die kapitale blunder begaan van grootschalige opvang. Er is werkelijk niet één geldige reden te bedenken waarom kleinschalige opvang niet mogelijk of wenselijk zou zijn. Ook hier geldt dat iedere gemeente plaats zou moeten maken voor een tot drie procent van de eigen bevolking. Er zou niets aan de hand zijn en Wilders zou geen schijn van kans hebben gehad.

Kunnen we nog terug? Ik zie het niet gebeuren, ik vrees dat het veel te laat is. Het kwaad is al geschied. En bovendien zullen de Europese lidstaten niet bereid zijn echt samen te werken en een gezamenlijk beleid van gedeelde lasten te ontwikkelen. Voorbij is de solidariteit. Vaarwel Europese beschaving!

Maar laten we in ieder geval die arme Grieken helpen. Ik geef Tsipras groot gelijk met zijn dreigement Europese besluitvorming te zullen blokkeren wanneer iedereen de deur dicht gooit, recht in het gezicht van die geplaagde Grieken.

Brittannia no longer rules the waves

In een interessant artikel in de NRC van 24 februari stelt Gideon Rachman - columnist van de Financial Times - dat Boris Johnson is gezakt voor de Churchilltest door zich te profileren als voorstander van de Brexit. Churchill was voor de Tweede Wereldoorlog niet bepaald een liefhebber van Europa maar nadat de storm der bruinhemden tot stilstand was gebracht, koos hij een totaal andere positie, sterk ten faveure van een verenigd Europa. Hij sprak zelfs van de Verenigde Staten van Europa.

Nigel Farage verklaarde - gevraagd of Boris Johnson het gedachtegoed van Churchill niet verkwanselde - het volstrekt irrelevant te vinden welke geluiden er uit de gevestigde partijen kwamen. Het enige wat telt in zijn ogen is het realiseren van de Brexit. And by the way, zei hij op de van hem bekende welbespraakte manier: "Churchill never intended to be part of that united Europe in the first place". Ik dacht, wat nu? Staat Farage hier te liegen of heeft Rachman de geschiedenis niet goed bestudeerd?

Tijd om eens te gaan kijken wat Churchill nu precies heeft gezegd, toen in 1946 voor een gehoor aan de universiteit van Zurich. Klik voor de volledige tekst van zijn lezing op deze link: Winston Churchill on the United States of Europe. In die overigens prachtige lezing houdt Churchill een gloedvol betoog over de noodzaak van een federatief Europa waarbij hij het liefste zag dat Frankrijk en Duitsland samen de leiding zouden nemen.

Opmerkelijk natuurlijk dat Churchill zo snel na het nazidrama Duitsland al weer terug wilde brengen in de beschaafde wereld. Maar hij had natuurlijk groot gelijk en in deze bewoordingen toonde hij zich een groot staatsman die voorzag wat Europa te wachten stond. Als niet alle Europese staten bereid waren zich nu al te voegen in een groter verband, dan moest er maar een kopgroep van welwillende staten komen, aldus Churchill, zolang Frankrijk en Duitsland maar samen de leiding namen.

Maar nu komt de allerlaatste zin van zijn lezing, waarin Churchill heel duidelijk maakt waar precies in zijn ogen Groot Brittannie stond: "Great Brittain, The British Commonwealth of Nations, mighty America - and, I trust, Soviet Russia, for then indeed all would be well - must be the friends and sponsors of the new Europe and must champion its right to live. Therefore I say to you "Let Europe arise"".

Farage heeft dus gelijk, ik kan het niet ontkennen. Maar wat Churchill niet voorzag, is dat the Commonwealth geen lang leven meer beschoren was en dat het gauw voorbij zou zijn met de Britse glorie: Brittannia rules no waves no more.

En dat is - althans wat mij betreft - de cruciale fout die lieden als Farage en Johnson maken: het is populair om nu dat populistische en isolationistische standpunt in te nemen maar het is een kapitale vergissing om het Europese project onderuit te schoffelen. Ik vrees dat de Brexit onvermijdelijk is geworden. Engeland is niet de enige natie die niet meer mee wil werken aan een verenigd Europa. Aan alle kanten haken lidstaten af. Zij willen wel de lusten, niet de lasten.

Het is weer zover...

KPN doet het goed, vinden de bestuurders. Zo goed dat topman Eelco Blok een dubbele bonus heeft gekregen, meer dan een miljoen Euro. Vorig jaar kreeg hij ook al een bonus van € 425.000 maar die heeft hij toen onder druk van de samenleving ingeleverd. Dat hebben de commissarissen nu maar even rechtgezet.

Dat KPN al jarenlang aan het afslanken is, is niet van invloed op de bonus. De werknemers zouden ook een bonus krijgen, aldus de onderneming. Maar wedden dat die bonus heel wat kleiner is dan een jaarsalaris waar topman Eelco Blok leuke dingen van mag gaan doen?

Leuk hoor, die shareholders value. Maar bij KPN hebben ze nog steeds niet begrepen dat ondernemen anno 2016 er anders uit behoort te zien dan een tiental jaar geleden nog common practice was. Als de targets zouden worden geformuleerd in termen van behoud van werkgelegenheid, zou niet één bestuurder nog een bonus krijgen. En dat is precies wat er zo intens verkeerd is aan dit Angelsaksische business model. De menselijke factor stelt in het geheel niets voor en is volkomen irrelevant.

En die Eelco Blok moet zich diep, diep schamen. Dit is de man en zo ziet hij eruit.

Professor Lamme is de weg kwijt

Ruim baan in de NRC van vandaag voor professor dr Victor Lamme die in DWDD al eens mocht beweren dat er in een specifieke euthanasiekwestie feitelijk sprake was van moord. Lamme is hoogleraar cognitieve neurowetenschap en hij richt zijn pijlen dit keer exclusief op de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde.

Zijn betoog is dat deze vereniging gebruik maakt van marketingtechnieken en om die reden een halt toegeroepen dient te worden. Lamme vraagt zich hardop af of de website van de vereniging niet op slot moet. En en passant zou ook "de week van de euthanasie" verboden moeten worden.

Kom, dat is krasse taal van deze academicus. Ik zal niet bestrijden dat de mens in het algemeen licht beïnvloedbaar is maar om nou te stellen dat er een communis opinio dreigt te ontstaan dat van mensen verwacht wordt zich vrijwillig voor geïnstitutionaliseerde zelfmoord aan te melden, dat gaat mij toch te ver.

De farmaceutische industrie mag haar marketing niet direct op de consument richten. Waarom mag de NVVE dat dan wel?, vraagt Lamme zich af. Nou, weledelgeleerde heer Lamme, omdat de NVVE een vereniging is en zich als zodanig kan beroepen op de Grondwet.

En een vereniging heeft het recht haar gedachtegoed onder de aandacht van de buitenwereld te brengen. Het enige wat de NVVE bepleit is het recht op zelfbeschikking voor al diegenen die daar belang aan hechten. Waar staat geschreven dat iedere Nederlandse burger geacht wordt zich tijdig te laten euthanaseren, weledelgeleerde heer Lamme?

Het is de heer Lamme kennelijk ontgaan dat er veel maatschappelijke, religieuze en politieke weerstand is tegen dat recht op zelfbeschikking. Dat is op zich geen probleem, we mogen met elkaar van mening verschillen. Maar laten we elkaar dan ook het recht en de ruimte gunnen ieders standpunt uit te venten en toe te lichten.

Als de weledelgeleerde heer Lamme zijn zin krijgt, wordt het wel heel erg stil op internet. Daar is uit het oogpunt van de volksgezondheid wellicht iets voor te zeggen maar we moesten toch maar ver weg blijven van de rabiate opvattingen van de weledelgeleerde heer Lamme.

Toomas Ilves houdt Europa een spiegel voor

Op 2 februari van dit jaar hield de president van Estland, Toomas Ilves, een indrukwekkende speech in het Europees parlement. Hij herinnerde eraan hoe Europa bijna bezweek onder de Eurocrisis, waarbij noord tegenover zuid kwam te staan. Om slechts luttele maanden daarna met een nog veel grotere crisis te worden geconfronteerd, die van de migratiegolven als gevolg van oorlog en terreur.

Hij citeerde William Butler Yeats' The second coming waarvan de eerste strofe als volgt luidt:

Turning and turning in the widening gyre
The falcon cannot hear the falconer;
Things fall apart: the centre cannot hold;
Mere anarchy is loosed upon the world,
The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
The ceremony of innocence is drowned;
The best lack all conviction, while the worst
Are full of passionate intensity.

Ilves benadrukt echter dat hoe ernstig de huidige situatie ook is, we slechtere en zwaardere tijden hebben gekend. En we zijn ook echt in staat deze migratiecrisis te lijf te gaan mits we bereid zijn de lasten samen te delen. Maar we moeten ook de buitengrenzen van Europa beveiligen en een gezamenlijk asielbeleid ontwikkelen. Moet dat echt zo moeilijk zijn met de ervaringen van de Tweede Wereldoorlog in onze bagage? vraagt hij zich hardop af.

Ilves wijst erop dat deze migratiecrisis alleen maar wind in de zeilen van de populisten en de extremisten in Europa betekent die de onvrede onder de Europese burgers proberen uit te buiten, Dat kunnen zij alleen maar dankzij het gegeven dat de gevestigde politieke partijen hen in de steek laten.

Ilves' ouders zijn na de oorlog naar Zweden gevlucht, hetgeen nog steeds in zijn accent te horen is. Hij verklaarde te hopen dat er binnen een aantal jaren een nieuwe president van een vrij Syrië zou zijn die Arabisch met een Duits accent spreekt.

Vervolgens gaat Ilves in op de crisis die niet voorzien kon worden: de annexatie van de Krim door Rusland, waarbij elk veiligheidsverdrag in Europa geschonden werd. Een goed verstaander begrijpt dat Ilves hierbij Europa herinnert aan het feit dat de Baltische staten lid van de NAVO zijn, aan de grens van Europa met Rusland liggen en alle een aanzienlijk Russisch volksdeel onderdak bieden. Wat gebeurde in de Krim, kan zich herhalen.

Met het citeren van Yeats hekelde Ilves op een subtiele manier het Europees leiderschap. The falcon cannot hear the falconer. En hij schets het drama dat Europa staat te wachten wanneer de EU niet in staat of bereid is coherent beleid te ontwikkelen op de belangrijkste thema's waarmee we heden ten dage geconfronteerd worden.

Een indrukwekkende toespraak, naar mijn mening. Klik op de volgende link om hem zelf aan het woord te zien en horen: President Toomas Ilves in EU parliament

Adrian Belew

Een paar jaar terug zag ik Adrian Belew in het BIM-huis in een ingetogen maar prachtig concert met Andy Summers (Police) en Ben Verdery. En nog veel langer geleden zag ik King Crimson en Indiscipline met deze geweldige gitarist in de gelederen. Iconische muziek van een muzikant die speelde bij Zappa, Bowie, Talking Heads en Nine Inch Nails, en nog heel veel anderen.

Nu toert hij met zijn Powertrio bestaande uit bassiste Julie Slick, drummer Tobias Ralph and the man himself. Klik op deze link om te zien wat ik gisteravond ongeveer zag in De Boerderij, een kleine maar sympathieke zaal in het altijd droefgeestige Zoetermeer: Adrian Belew Powertrio en Rhinoceros

Bassiste Julie Slick  verscheen aanvankelijk met iets te opzichtige kleding en ze bediende zich op meerdere momenten van gebaartjes waar ik persoonlijk niet zo dol op ben. Maar bas spelen kan ze als geen ander. En daarvoor stond ze er.

Maar echt onder de indruk was ik van drummer Tobias Ralph, die eerder speelde bij Crimson ProjeKct, Defunkt, Lauryn Hill, Doop Troop en vele andere groepen. Zulke drummers zie je niet vaak, geen kapsones maar wel een geweldige technische beheersing, vaste handen en in staat om een enorm breed spectrum aan percussie neer te leggen. Ofschoon Belew de held van de avond was, moest ik toch vaak mijn aandacht tussen hem en Ralp verdelen. Een genot om naar te kijken en luisteren.

En dan een van mijn gitaarhelden (met afstand op de eerste plaats Jeff Beck en een goede tweede Frank Zappa) Adrian Belew. Hij is van mijn leeftijd maar gaf desondanks een fantastisch concert waarbij vooral zijn tomeloze enthousiasme en vrolijkheid opvallen. Belew is een gedenkwaardig gitarist die alles wat hij maar bedenkt uit zijn instrument weet te halen, master of distortion and feedback. Maar hij is ook een aanstekelijk acteur die verbaasd kan zijn over wat er nu weer uit zijn gitaar komt. Bovenal toont hij plezier in wat hij doet en zijn humor zet hij in om alles wat hij doet ook vooral te relativeren.

Leermeester Fripp is nooit ver weg bij Belew maar hij is en blijft een eigenzinnig muzikant met een volkomen eigen geluid. Hij moet niets hebben van het intellectualisme van een Fripp en met zijn gekke bekken en grimas maakt hij een gitaarpartij betrekkelijk als iets futiels. Ja, zo kun je het doen maar het zou ook anders kunnen. Kijk eens wat ik nou weer doe. En zo voorts. Hilarisch is vaak de manier waarop hij een einde aan een song probeert te breien waarbij hij de drummer op het verkeerde been probeert te zetten.

Maar vergis je niet, ondertussen valt er enorm te genieten van zijn songs. Want die ouwe Belew heeft ook nog eens een krachtige en heldere stem. En natuurlijk passeerden alle favoriete songs de revue: Rhinoceros, Dynosaur, Frame by Frame, Walk on Air en in de toegift het fantastische I repeat myself. Kortom, het was een geweldige avond daar in Zoetermeer en het was het beste concert van de laatste paar jaar (met uitzondering van ome Jeff natuurlijk). De enige wanklank was dat de zaal niet eens uitverkocht was. Onbegrijpelijk!

Stem niet of stem ja

In de NRC van 24 februari een interview van Hubert Smeets met de Letse minister van buitenlandse zaken Edgars Rinkevics. Hij begrijpt dat het komende referendum in Nederland niet zozeer over Oekraïne als wel over het Europese project gaat. Jammer dat dan uitgerekend Oekraïne het onderwerp moet zijn.

Hij waarschuwt en wijst er nog eens op dat dit referendum Poetin als een geschenk uit de hemel komt. Als er één doel is in de buitenlandpolitiek van Poetin is het wel het splijten van Europa. We mogen niet vergeten dat Rusland de laatste jaren twee provincies van Georgië heeft geannexeerd, vervolgens de Krim en de oostelijke regio's van Oekraïne.

De Russen hebben het begrip "Roesski mir" geïntroduceerd en dat concept rechtvaardigt Russisch ingrijpen overal waar etnische Russen deel uitmaken van de bevolking. Iedereen snapt dat de Baltische staten zich ernstige zorgen maken. Want zij mogen dan wel lid van de NAVO zijn, het is maar de vraag of de NAVO bereid is hen militair te verdedigen wanneer Poetin zijn vizier op Riga, Tallin en Vilnius richt.

Voorts wijst Rinkevics erop dat de EU zich nooit dwingend heeft opgesteld en verwijst daarbij naar Armenië dat deelnam aan het Oostelijk Partnerschap van de EU maar uiteindelijk toch voor de Euraziatische Economische Unie van de Russen koos. Het Associatieverdrag gaat niet over een lidmaatschap van de EU, aldus Rinkevics: er is geen verborgen agenda. Maar zo'n verdrag is een onmisbare stap om te voorkomen dat Oekraïne wegglijdt in de richting van georganiseerde misdaad en geweld, corruptie en nieuwe migratiestromen.

U kent mijn standpunt inmiddels en ik herhaal het hier nog maar eens. Laat u niet misleiden door Baudet en Roos, die geen idee hebben van wat ze overhoop aan het halen zijn. Negeer dat referendum. Maar als u vindt dat het uw democratische plicht zou zijn om ook bij een referendum te gaan stemmen, stem dan ja.

Het wilde oosten: verklaar de sancties tegen Iran maar weer van kracht!

Ik was met de tijd steeds positiever over Iran gaan denken. Dat lag aan de combinatie van Rohani en Thomas Erdbrink. Maar van mijn enthousiasme (ook al is dat een wat groot woord in dezen) is niets meer over.

Veertig Iraanse staatsmedia hebben de fatwa tegen Salman Rushdie opnieuw van kracht verklaard en prijs op zijn hoofd met € 600.000 verhoogd. Rohani is ongetwijfeld van goede wil maar de haviken in Iran zijn de baas, opperste leider Khamenei voorop.

Aanstaande vrijdag zijn er verkiezingen in Iran en Rohani hoopt op een zege. Maar de meeste hervormingsgezinde kandidaten zijn door de Raad van Hoeders afgewezen. Zo doe je dat in een theocratie.

Met dit soort moslims valt geen zaken te doen, zoveel is wel duidelijk. We leven in droevige tijden. En nu maar hopen dat Rohani overweldigende steun van de Iraanse bevolking krijgt. We zullen het spoedig weten.

Franse intellectuelen verliezen hun verstand

Kamel Daoud is een Algerijns journalist en schrijver. Schrijver van het prachtige boek Moussa of de dood van een Arabier. Wie meer over dat boek wil lezen klikt op deze link www.ennonuy.com en bezoekt aldaar de pagina literatuur.
Daoud schreef onder andere: "Ik denk weleens dat het (de Koran) geen boek is, maar een ruzie tussen een hemel en een levend wezen! Voor mij is godsdienst als openbaar vervoer, en ik maak er geen gebruik van". Met zulke woorden word je niet populair in de islamitische wereld. Een lokale geestelijke vaardigde dan ook prompt een fatwa tegen hem uit. Daoud bleef in Algerije wonen en weigert asiel elders te zoeken.

Nu heeft Daoud als journalist een verband gelegd tussen de afschuwelijke gebeurtenissen in Keulen tijdens de jaarwisseling en de rol van de vrouw in de islam. Volgens hem is de verhouding tot de vrouw de gordiaanse knoop van de Arabische wereld. Hij heeft het over de pathologische verhouding van sommige Arabische landen met vrouwen.

Tot mijn verbijstering vormden deze woorden van Daoud de aanleiding voor een groep Franse wetenschappers hem van islamofobie te betichten. Op zijn beurt vindt Daoud deze stellingname immoreel - mijns inziens volkomen terecht. Daoud: "Omdat ze niet in mijn huid en niet op mijn grond leven is het onredelijk, zoniet schandalig dat enkelen me het vonnis islamofobie geven vanuit de veiligheid en het comfort van westerse hoofdsteden en hun terrasjes".

Daoud trekt zich nu terug uit het openbare debat en de journalistiek om zich geheel aan het schrijven te wijden. Gelukkig maar dat hij blijft schrijven, ik zie uit naar zijn volgende boek. Maar het is diep triest dat Franse intellectuelen een dergelijk oordeel menen te mogen vellen over iemand die meer recht dan zij allen bij elkaar heeft om zich te uiten over de islam. Wiens stem zo belangrijk is in het debat dat niet intens genoeg gevoerd kan worden.

De moslims staken de wereld in brand en maken zich schuldig aan de meest wrede daden jegens hun medemensen, zij zijn gedoemd en kunnen zichzelf niet veranderen omdat hun geloof de exegese niet verdraagt. De politici voeren oorlog en plegen geïnstitutionaliseerde massamoord. In dit krachtenveld kunnen de journalist en de schrijver niet gemist worden.

Die godvergeten Franse intellectuelen hebben de journalist Daoud de mond gesnoerd. Het schrijven kunnen ze hem niet verhinderen. Daoud: "We moeten asiel aanbieden aan het lichaam maar ook de ziel ervan overtuigen te veranderen". Zulke woorden verdragen de Franse malloten kennelijk niet.

Rams

Rams is een film van de IJslandse regisseur Grimur Hákonarson en vertelt het verhaal van twee schapenhoudende broers die al jaren met elkaar in onmin leven. Wanneer zich een ramp voltrekt moeten de broers op een of andere manier met elkaar zien samen te werken om de problemen het hoofd te bieden.

Werkelijk prachtig acteerwerk van Sigurdur Sigurjónsson en Theodór Júlíusson in een overweldigend IJslands decor. De film is bij vlagen hilarisch en vooral innemend en ontroerend. Het is werkelijk een genot om te ervaren hoe zo'n eenvoudige geschiedenis de volheid van het leven weer weet te geven.

Ook de muziek mag hier niet onvermeld blijven. Gecomponeerd door Atli Orvasson biedt deze heldere muziek in weinig tonen een perfecte ondersteuning van het filmbeeld. Vooral de slotscene is indrukwekkend. Hier laat Hákonarson zien wat Jon Kalman Stefánsson beschreef in zijn onvergetelijke trilogie Het verdriet van de engelen. Ga zien deze film, je zult er geen spijt van krijgen!

HGO, een bezoek waard

Wij waren gisteren te gast bij Het Gelders Orkest dat werd gedirigeerd door de Rus Nikolai Alexeev. Het concert werd kort ingeleid met een praatje door de concertmeester van het orkest Cécile Huijnen. Het orkest timmert sowieso behoorlijk aan de weg en ik hoop dat dat zijn vruchten afwerpt.

Het HGO is immers een zeer goed orkest waar strijkers, hout- en koperblazers en slagwerk uitstekend met elkaar in balans zijn. En dat levert een prachtig geluidsbeeld op in een zaal die een zeer behoorlijke akoestiek heeft.

En dan het programma. Gisteren was het Rachmaninov. Voor de pauze diens tweede pianoconcert met aan de vleugel Boris Giltburg. Een jonge Russische pianist met een werkelijk fabelachtige techniek. Dat is ook wel nodig bij dit pianowerk. Sturm und Drang en volle romantiek. Een zeer krachtige vertolking die terecht dermate enthousiast werd ontvangen dat er nog een kleine toegift volgde. Ik zeg u: als deze Boris Giltburg langs komt, ga hem zien en beluisteren. U zult niet teleurgesteld worden.

Na de pauze de tweede symfonie. Opnieuw een zeer krachtig en romantisch werk. Rachmaninov nam er de tijd voor, ruim een uur vergde deze compositie. En geen moment van slapte in de luisterervaring. Heerlijke melodieën, die telkens in andere gedaantes terugkeerden, mooie langzame delen en een buitengewoon krachtig slot. Ik heb beide werken op CD maar er gaat niets boven het bijwonen van een concert. Zeker als het uitgevoerd wordt door het HGO!

Verraad ons niet...

...is de titel van een ingezonden artikel in de NRC (18 februari) van Sergii Leschenko, parlementslid in Oekraïne en Andriy Boytsun, directeur van het Centrum voor Economische strategie. In een kort en helder betoog schetsen zij de positie van Oekraïne - "de oostelijke grens van de Europese waarden" - op dit moment.

De prijs die het land betaalde voor haar huidige status bestaat uit anderhalf miljoen vluchtelingen en bijna tienduizend doden. Er is nu vrijheid van meningsuiting, geen perscensuur meer, de economie groeit bescheiden en er is een begin gemaakt met de bestrijding van corruptie. In 2015 klom Oekraïne dertien plaatsen hoger in de Transparency International Corruption Perception Index.

Zij eindigen hun open brief als volgt: "Serieuze, positieve veranderingen dus. Al kan het sneller. Corruptiebestrijding blijft cruciaal, evenzo het terugdringen van oligarchen. Voor de hervormingen is er nood aan steun van Europese vrienden. Niet een mes in de rug in de vorm van een 'nee' tegen de Associatieovereenkomst".

I second that emotion.

Een neushoofd met wat snot eraan

U heeft het vast ook gelezen: als vluchtelingen hier aan de grens komen moeten ze hun diploma's laten zien. Wie niet geschoold genoeg is heeft pech gehad, die wordt teruggestuurd, door Hans de Boer, hoogst persoonlijk. Hij doet dit uit zorg voor Europa, zegt Hans de Boer.
Hans de Boer is verliefd op zichzelf. En hij hoort zichzelf heel graag praten. Maakt niet uit wat er uit komt, als hij zijn oprispingen maar kwijt kan. Als ik aan Hans de Boer denk, schiet mij meteen dat prachtige gedicht van Jan Arends te binnen:

Als je
werkelijk mooi
wilt zijn
moet je
een neushoofd hebben.

Een neushoofd
dat is genoeg.

Je hoeft
zelfs geen neus
te hebben.

Wanneer je
maar
een neushoofd hebt
een neushoofd
met wat snot eraan
dan is
het goed.

Quantitative Ease, het middel dat erger is dan de kwaal?

In een interessant interview met de Japanse econoom Richard Koo (NRC 13 februari) legt deze uit dat het levensgevaarlijk is geld in de markt te brengen door het massaal opkopen van staatsobligaties door centrale banken. In financiële termen heet dat Quantitative Ease (QE). Het probleem van zulk monetair beleid, aldus Koo, is dat dat geld wel beschikbaar komt maar in de praktijk niet wordt uitgeleend waardoor dat geld vervolgens in de financiële sector terecht komt. Maar daarmee wordt het beoogde doel - het aanjagen van de economie - dus niet bereikt. Sterker nog, in feite wordt met zulk beleid het BBP stelselmatig verlaagd.

De enige oplossing die wel werkt is die waarbij de staat geld leent aan de publieke sector. Dat leidt dan weliswaar tot een hogere staatsschuld maar voor Koo is dat verre te verkiezen boven de desastreuze gevolgen van QE. Overtollige cashreserves in het bancaire systeem zijn immers extreem gevaarlijk, aldus Koo. En dat gevaar zit hem in het risico op supersnelle inflatie zodra de banken al die opgekochte staatsleningen weer gaan verkopen.

Inmiddels zijn de financiele markten zeer onrustig geworden en ook binnen de ECB bestaan er grote meningsverschillen over het juiste beleid. Draghi verklaarde echter nog deze week dat hij heilig gelooft in QE. De helft van het economisch herstel komt voor rekening van de QE, aldus Draghi en de andere helft wordt veroorzaakt door de lage olieprijzen. Desondanks doet hij een klemmend beroep op de nationale regeringen om de economieën te stimuleren. Wel binnen de regels voor het begrotingsbeleid, voegt hij eraan toe.

Daarmee geeft Draghi zichzelf én Richard Koo gelijk maar kiest hij ervoor de mogelijk negatieve gevolgen van het opkopen van staatsobligaties voor lief te nemen. Ik was destijds een voorzichtig voorstander van het beleid van Draghi, die ik nog steeds voor een kundig en betrouwbaar bankpresident houd. Maar als een middel niet werkt is het beter ten halve te keren dan geheel te verdwalen. Alles staat of valt nu met de gedegenheid van de analyses en daar zit het probleem. Als bankiers en economen er (onderling) niet uitkomen, wie bepaalt dan wat goed is voor ons?

Bron: NRC 13 en 16 februarti 2016

Keert de wal het schip?

Een uitstekend artikel in de NRC van 13 februari van Caroline de Gruyter waarin ze nog eens helder uit de doeken doet hoe en waarom niemand verantwoordelijkheid neemt voor Europa. Vrijwel alle vooroordelen over dat verre en ondemocratische Brussel kunnen probleemloos worden doorgeprikt. Ministers uit Europese landen trekken zonder probleem de nationalistische kaart als hen dat electoraal (beter) uitkomt. Ze tonen zich plots een tegenstander van Brussel nadat ze lange tijd meehielpen Europees beleid te ontwikkelen en vorm te geven.

Gruyters: "Eén van de grote problemen van Brussel is dat burgers de kwalificaties en legitimiteit van onderhandelaars zo in twijfel trekken, dat weinigen het nog over de inhoud van de Europese samenwerking hebben. Met denigrerende opmerkingen over hun eigen ambtelijke onderhandelaars in Brussel helpen politici de Europese geest om zeep.

Het probleem van Europa is niet de bankencrisis, de eurocrisis of de vluchtelingencrisis maar het probleem is vooral dat niemand Europa (nog) serieus neemt. Die bankencrisis ontstond doordat we banken internationaal lieten opereren zonder deugdelijk internationaal toezicht. Die eurocrisis ontstond doordat we de gemeenschappelijke munt nooit hebben ondersteund door begrotingsdiscipline. De vluchtelingencrisis ontstond doordat we de binnengrenzen weghaalden maar niet bereid waren gezamenlijk de buitengrenzen te bewaken.

Aldus Caroline Gruyters en mij lijkt dat een heldere analyse. Terecht waarschuwt ze dan ook dat wanneer wij (niet alleen onze politici maar ook wij, gewone burgers) onze verantwoordelijkheid niet nemen, Europa met een noodsnelheid tegen de muur zal knallen en dat we daar enorme spijt van zullen krijgen.

Israël ontdekt de entartete Kunst

Ik berichtte hier al eerder over Im Tirtzu, een rechts-nationalistische organisatie in Israël, die filmpjes op YouTube plaatst waarin vermeende politieke tegenstanders door middel van volslagen idiote complottheorieën in een kwaad daglicht worden geplaatst.

In de NRC van 11 februari  een uitgebreid artikel over de wijze waarop de Israëlische overheid omgaat met de kunsten. De Likud-minister van Cultuur - Regev - werkt aan een wet waarin is geregeld dat kunstenaars alleen in aanmerking komen voor subsidie als ze loyaal zijn aan de staat.
De Het-Joodse-Huis-minister van Onderwijs - Bennet - heeft een lijst opgesteld met van staatswege goedgekeurde kunstwerken en voorstellingen. Een roman over een Joods-Arabisch liefdespaar werd geweigerd vanwege het 'gevaarlijke' onderwerp van rassenmenging!

Het heeft er alle schijn van dat deze jongste lichting Israëlische politici hun geschiedenis niet kennen. Want je moet bij dit soort maatregelen toch onmiddellijk aan 'entartete Kunst' denken. Zij praktiseren het gedachtegoed dat regelrecht tot de Holocaust leidde. Wranger is nauwelijks denkbaar, Dat Israël geen democratie genoemd kan worden is nog tot daar aan toe. Maar deze staat begint steeds meer fascistische trekken te vertonen. En dat is behalve wrang vooral zorgelijk.

Nog erger is dat hier sprake is van meer dan een trend, dit soort maatregelen of pogingen daartoe zijn staand beleid geworden in Israël. Zo is er een NGO-wet in aantocht die ngo's verplicht hun buitenlandse sponsoren te openbaren. In de praktijk gaat het uitsluitend om mensenrechtenorganisaties. Je hoeft je geen illusies te maken over wat er met deze organisaties zal gebeuren.

Ook werden deze week nog drie Arabische Knessetleden geschorst omdat ze een bezoek hadden gebracht aan de families van Palestijnse verdachten van aanslagen. De Het-Joodse-Huis-minister van Justitie - Shaked - bracht een bezoek aan de families van Joodse terreurverdachten, maar dat was geen probleem voor de Knesset.

Wat mij nog het meeste stoort is de blinde steun waarop Israël mag rekenen van de Verenigde Staten en Europa. Wat mij betreft is de Holocaust nu wel genoeg geëxploiteerd door Israël. Begrijp mij niet verkeerd: de Holocaust mag nooit vergeten of verdonkeremaand worden maar de wijze waarop deze tragedie wordt misbruikt voor politieke doeleinden is meer dan stuitend.

Het ontfatsoen van een zandvlo

Lodewijk Asscher heeft op Facebook onder de titel Respectloze hond een brief gepubliceerd, gericht aan al diegenen die hem op de meest bedroevende wijze menen te moeten bejegenen. Bij de brief plaatste hij screenshots van reacties die mensen hem menen te moeten toesturen. Klik op de link voor deze brief Respectloze hond.

Als ik de gewraakte tweets zie dan wordt het me zwaar te moede. Natuurlijk hebben brabantia, Henny Clemens, TonySoprano, Matthijs Koenraadt en martijnheeroma het iq van een zandvlo en hebben ze nog nooit van het woord 'fatsoen' gehoord.

Maar wat mensen bezielt om zich leeg te laten lopen op sociale media en daarbij te menen dat het geoorloofd is iedere fatsoensnorm aan hun laars te lappen, het blijft een raadsel. Het is een gruwel je te realiseren dat deze lieden ook stemrecht hebben. We moeten ons troosten met de gedachte dat gelukkig niet iedereen zo is.

De brief van Asscher staat als een huis. Hij laat zien hoe het ook kan. Of een zandvlo gevoelig is voor zijn wijze van debatteren? Zijn laatste zin wil ik u hier niet onthouden: "Mag ik jullie voorzichtig aanraden voor de volgende keer dat je zo'n reactie plaatst de tweet of post eerst even aan je moeder te laten zien? Of aan je dochter, for that matter? Als zij het ook een goed idee vindt, vooral plaatsen. Blijf er niet mee rondlopen".

Chapeau, Lodewijk Asscher.

Wilders is wel degelijk een gevaarlijk parlementariër

Wilders noemt Sybrand Buma een van de grootste leugenaars en bedriegers van Den Haag; en Pechtold noemde hij een zielig, miezerig, hypocriet mannetje. Ook Arie Slob en Diederik Samsom moesten eraan geloven, zoals nog vele andere parlementariërs zich mochten verheugen op ordinaire scheldwoorden van de eenmanspartijleider, voorvechter van de vrijheid van meningsuiting die niettemin een boek wil laten verbieden omdat het hem onwelgevallig is.

Als Wilders zich voor de rechter moet verantwoorden weet hij vooraf reeds te melden dat het volkomen logisch is dat de Nederlandse bevolking zich van de rechtsstaat afkeert als hij veroordeeld wordt.

Ik ga het hier maar niet hebben over wat Wilders allemaal te berde weet te brengen als het over moslims gaat. Wel is in dit verband relevant dat hij zich in het parlement op de meest grove wijze verzet tegen de komst van vluchtelingen en daarbij met de blik in de camera de bevolking oproept in verzet te komen. Als de bevolking vervolgens met de meest schandalige vormen van geweld daadwerkelijk in verzet komt, weigert Wilders zich van dat geweld te distantiëren.

In het buitenland laat Wilders zich vervolgens ontvallen dat als hij de komende verkiezingen wint en de andere partijen niet met hem wensen te samenwerken er natuurlijk een revolte zal komen. Letterlijk verklaart hij: "Als ik straks de grootste ben en andere politici willen niet met mij samenwerken, dan zullen de mensen dat niet accepteren. Dan komt er een revolte. Wij laten dat niet gebeuren".

Wilders is vergeten hoe hij zelf het eerste kabinet Rutte liet struikelen door vrijwel alle ministers uit dat kabinet te schofferen en door op het laatste moment als een lafaard weg te lopen. Ook is hij vergeten hoe de PvdA in 1977 na bij de verkiezingen 53 zetels te hebben gehaald, het niet voor elkaar kreeg een coalitie te sluiten en ondanks de klinkende verkiezingsoverwinning toch in de oppositie eindigde. Ontstond er toen een revolte? Natuurlijk niet, al was het maar omdat er niemand toe opriep. Nu ligt dat anders.

Als de voorzitter van de PvdA het optreden van Wilders gevaarlijk noemt, weet de laatste onmiddellijk te melden dat als hem iets overkomt, de kogel van de PvdA afkomstig zal zijn. En dat zegt de man die zich er regelmatig over beklaagt dat hij gedemoniseerd wordt.

En laat ik dit nare rijtje maar afsluiten met de kwalificatie van de Tweede Kamer als een nepparlement. De man uit wiens mond dit kwam? Inderdaad, Geert Wilders. U bent het vast niet vergeten.

Nu noem ik Wilders in deze kolommen al jaren een gevaarlijk parlementslid en hij doet zijn uiterste best aan dat beeld te voldoen. Hij maakt gebruik van zijn parlementaire onschendbaarheid om het parlement zo nadrukkelijk mogelijk te ondermijnen. Hij roept op tot verzet en kondigt een revolte aan en als er ergens een kogel fluit heeft Wilders in zijn  almacht nu reeds bepaald dat die van de PvdA komt.

Wilders heeft volledig lak aan de parlementaire democratie, is een haatzaaier pur sang en lokt doelbewust geweld uit. Het sentiment in onze maatschappij is van dien aard dat het niet ondenkbaar is dat Wilders de komende verkiezingen glansrijk gaat winnen. Die beker zal leeg moeten voor we van deze gevaarlijke parlementariër verlost worden. Denkt u zich eens in wat er gebeurt wanneer Wilders straks een regeringsploeg moet samenstellen. Kent u in de Tweede Kamer ook maar één PVV-er die ministeriabel geacht kan worden?

Ik zie de bezinning onder grote delen van het electoraat niet meer terugkeren. Wij gaan zware en nare tijden tegemoet. Ik wens dat electoraat veel succes toe met hun trofee. En even voor de duidelijkheid: ik ben geen PvdA-stemmer.

Hart en bewondering

Wij brachten het weekend door in de mooiste stad van ons land en telkens weer blijkt dat een inspirerende ervaring. Aboutaleb heeft wel eens gezegd dat hij de mooiste job in Nederland heeft and I'm inclined to agree with him. Deze stad is levendig, er gebeurt van alles, er wordt overal gebouwd en veel moderne architectuur is meer dan de moeite waard. Wel groot allemaal, erg groot.

We begonnen met een rondleiding door een student bouwkunde in de Van Nelle fabrieken voor tabak, koffie en thee. Werkelijk een genot om dit complex eens uitgebreid te bezoeken en ik verbaas me erover dat ik hier nooit een bezoek bracht toen ik hier woonde, inmiddels ook alweer vijftien jaar geleden. Tot de verbeelding sprekende architectuur en ongekend fraai interior design! Ook het aansluitend bezoek aan het Chabotmuseum was de moeite waard. Niet eerder zag ik werk van deze schilder en dat was onterecht. Hij deed me aan Permeke denken. Veel schilderijen van het boerenleven voor en tijdens de oorlog. Lege schalen en wezenloze blikken.

De boogvormige markthal van MVRDV maakt een verbluffende indruk en het is een werkelijk prachtig complex van woningen en winkels. Druk natuurlijk maar dat hoort ook zo. Het is de combinatie van vormgeving, formaat, design, functie en relaties tot de omgeving die dit tot een heerlijk gebouw maken. Er is veel kritiek op maar die is aan mij niet besteed. Evenmin kreeg ik de indruk dat de zaterdagmarkt te lijden had onder alle toko's en vreetschuren in de Markthal. Ze lijken elkaar juist te versterken. En het mag dan allemaal horeca zijn, de verscheidenheid is enorm, daarmee deugd doend aan al die verschillende nationaliteiten die je in deze stad terugvindt. De enorme voorgevels (er is geen verschil tussen een voor- en achterkant) maken dat je in het gebouw verblijvend voortdurend in contact met de buitenwereld staat. Met name de zijde waar je zicht hebt op station Blaak en de kubuswoningen van Piet Blom is spectaculair. Maar het hoogtepunt is toch wel de door Arno Coenen ontworpen binnengevel, de Hoorn des Overvloeds. Het is gedurfd en een technisch hoogstandje maar vooral ongekend fraai!

Culinair valt er veel te beleven in deze grootstad. Wij kozen voor restaurant de Jong en dat bleek een voltreffer. Geen kaart maar een keuze tussen wel of niet vegetarisch. Het voorgerecht met kabeljauw en scheuten van zeekool en een overheerlijke saus smaakte verrassend, de soep was onvergetelijk en het hoofdgerecht met kip en linzen deed niet voor de eerdere gangen onder. En de Nederlandse en Belgische kazen vormden een perfecte afsluiting. Daarbij een stevige maar voortreffelijke Barahonda uit 2012 en de bediening was ronduit voortreffelijk. Attent en plezierig. Mooie locatie ook en ofschoon alle tafels bezet waren konden we elkaar aan een tafeltje voor twee probleemloos met elkaar onderhouden. Dat is je niet overal gegund.

De volgende dag naar het nieuwe Museum Rotterdam aan het Rodezand met een fraaie expositie over Rotterdam van 1945 tot nu. Veel aandacht - en terecht lijkt me - voor allerlei initiatieven van de lokale bevolking op wijk- of straatniveau. Rotterdam biedt ook de ruimte voor zulke initiatieven op het gebied van duurzaamheid, stedelijk groen, pop up tuinen, kinderopvang enzovoort. Het zijn juist zulke vormen van samenwerking tussen mensen die een stad leefbaar maken.

Volgde een stadswandeling op goed geluk die ons via het centraal station in Boymans van Beuningen en weer terug in de Markthal bracht. Het centraal station is werkelijk adembenemend. Aan de buitenkant met een soort aluminiumfolie bekleed, uitmondend in een zeer karakteristieke kolossale punt die het stationsplein onmiddellijk een eigen karakter verleent. Helemaal schitterend met de Delftse Poort als achtergrond. Werkelijk prachtig is het megascherm in de stationshal waar indrukwekkende beelden te zien zijn van de havens van Rotterdam. Je kunt er uren naar kijken.

Rotterdam is een heerlijke stad, we keren er spoedig weer. Rotterdam, stad zonder hart maar levendig en bruisend en inspirerend, dwingt bewondering af. Klik hier voor de volledige fotoreportage. Rotterdam febr 2016