Kamel Daoud is een Algerijns journalist en schrijver. Schrijver van het prachtige boek Moussa of de dood van een Arabier. Wie meer over dat boek wil lezen klikt op deze link www.ennonuy.com en bezoekt aldaar de pagina literatuur.
Daoud schreef onder andere: "Ik denk weleens dat het (de Koran) geen boek is, maar een ruzie tussen een hemel en een levend wezen! Voor mij is godsdienst als openbaar vervoer, en ik maak er geen gebruik van". Met zulke woorden word je niet populair in de islamitische wereld. Een lokale geestelijke vaardigde dan ook prompt een fatwa tegen hem uit. Daoud bleef in Algerije wonen en weigert asiel elders te zoeken.
Nu heeft Daoud als journalist een verband gelegd tussen de afschuwelijke gebeurtenissen in Keulen tijdens de jaarwisseling en de rol van de vrouw in de islam. Volgens hem is de verhouding tot de vrouw de gordiaanse knoop van de Arabische wereld. Hij heeft het over de pathologische verhouding van sommige Arabische landen met vrouwen.
Tot mijn verbijstering vormden deze woorden van Daoud de aanleiding voor een groep Franse wetenschappers hem van islamofobie te betichten. Op zijn beurt vindt Daoud deze stellingname immoreel - mijns inziens volkomen terecht. Daoud: "Omdat ze niet in mijn huid en niet op mijn grond leven is het onredelijk, zoniet schandalig dat enkelen me het vonnis islamofobie geven vanuit de veiligheid en het comfort van westerse hoofdsteden en hun terrasjes".
Daoud trekt zich nu terug uit het openbare debat en de journalistiek om zich geheel aan het schrijven te wijden. Gelukkig maar dat hij blijft schrijven, ik zie uit naar zijn volgende boek. Maar het is diep triest dat Franse intellectuelen een dergelijk oordeel menen te mogen vellen over iemand die meer recht dan zij allen bij elkaar heeft om zich te uiten over de islam. Wiens stem zo belangrijk is in het debat dat niet intens genoeg gevoerd kan worden.
De moslims staken de wereld in brand en maken zich schuldig aan de meest wrede daden jegens hun medemensen, zij zijn gedoemd en kunnen zichzelf niet veranderen omdat hun geloof de exegese niet verdraagt. De politici voeren oorlog en plegen geïnstitutionaliseerde massamoord. In dit krachtenveld kunnen de journalist en de schrijver niet gemist worden.
Die godvergeten Franse intellectuelen hebben de journalist Daoud de mond gesnoerd. Het schrijven kunnen ze hem niet verhinderen. Daoud: "We moeten asiel aanbieden aan het lichaam maar ook de ziel ervan overtuigen te veranderen". Zulke woorden verdragen de Franse malloten kennelijk niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten