Gisteren mocht Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren haar verhaal doen bij Marielle Tweebeeke van Nieuwsuur. Het moet maar weer eens gezegd: Marielle Tweebeeke is een uitstekend journalist. Esther Ouwehand bleef overigens redelijk gemakkelijk overeind. Je kunt van mening zijn - en nogal wat hardcore leden van deze partij vinden dat ook - dat de partij zich moet beperken tot het welzijn van dieren en natuur maar dat vind ik van weinig realiteitszin getuigen.
In alle politieke stellingnames gaat de PvdD uit van een maximaal zelfbeschikkingsrecht waarbij de grens ligt daar waar dieren geslachtofferd worden. Dat lijkt mij een alleszins verdedigbare positie. Niet voor de hardliners dus.Overigens is er weinig gedoe in deze partij. Eén kamerlid stapte op omdat ze vond dat de mens te weinig aandacht kreeg maar dat lijkt me nauwelijks te verdedigen, zoals Tweebeeke gisteren ook overtuigend liet zien. Dan was er wat gedoe met een voorzitter waarvan de fijne details mij ontgaan zijn. En tot slot was er nog eens gedoe over Ouwehand zelf maar heeft de partij keurig onder het tapijt weten te houden.
Schuurde het dan nergens? Jawel, met name waar de initiatiefnemer van en senator voor de partij Niko Koffemans in de Eerste Kamer meepraat en stemt over onderwerpen waar hij als ondernemer - weliswaar in lijn met de partijstandpunten - belang bij heeft. De senator stond aan de wieg van subsidies voor vleesvervangers, ontving als ondernemer die subsidie en verkocht zijn bedrijf vervolgens voor goud geld aan Unilever.
Weinig spectaculair allemaal en Ouwehand blijkt in de praktijk net zo'n vaardig debater en pleitbezorgster als haar voorgangster. Overigens verklaarde zij zelf ongelovig te zijn en zich wél te laten inenten. Zij beschouwt zichzelf als een activistisch politica maar getuigt in de praktijk van een pragmatische instelling. Ik mag dat wel maar besluit uiteindelijk niet op deze partij te zullen stemmen. Halveren van de veestapel is wat mij betreft een absolute noodzaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten